12 września 1833 roku ewangelicki teolog, działacz społeczny
z Hamburga, pastor Johann Hinrich Wichern (1808-1881) otworzył w swym
rodzinnym mieście szkołę-przytułek dla sierot.
Pastor szczególną troską otaczał wychowanie swych podopiecznych. Chciał, by dzieci czuły się jak w rodzinie.
W Adwencie 1839 roku wpadł na pomysł, jak zmienić wystrój świetlicy, by
wprowadzić nastrój sprzyjający modlitwie. Sporządził szczególny
wieniec. Na obrzeżu koła o średnicy 2 metrów umieścił 24 małe świeczki.
Każda miała być zapalana w kolejny zwyczajny dzień Adwentu. Wokół tego
wieńca podopieczni pastora gromadzili się codziennie na wspólne
spotkania i śpiewy.
Z czasem pastor swój pomysł przenosił do
innych niemieckich miast. W Adwencie zapraszał ludzi na coniedzielne
rozważania, dlatego zmienił trochę wygląd wieńca. Zamiast 24 świec
umieszczał tylko cztery, oznaczające cztery niedziele Adwentu. Zwyczaj
sporządzania wieńca adwentowego (niem. Adventkranz) rozprzestrzenił się
bardzo szybko w całych Niemczech, również w części katolickiej i w
niedługim czasie na całym świecie.
Do Polski wieniec przywędrował w roku 1925, najpierw do Wrocławia.
Zwyczaj sporządzania wieńca adwentowego jest więc stosunkowo nowy.
Wieniec adwentowy może być wykonany w kształcie koła z gałązek
szlachetnych drzew iglastych, z liści laurowych lub mahoniowych. Do
dekoracji można użyć szyszek, jesiennych liści, owoców głogu lub
jarzębiny, wstążek w kolorach czerwonym, żółtym, srebrnym i złotym …
itp.