Miłuję Cię Panie... swoją miłością.

   
   Znam osobę, która pragnie Boga…. 

Ale chyba nie ma sensu chcieć wierzyć tak, jak inni, każdy ma swoją relację z Najwyższym.

   
  Przecież Bóg będzie patrzył na to, czy miłowałeś z całego serca swego,  z całej duszy swojej i ze wszystkich sił swoich.

 Nie będzie porównywał z innym.

 Miłuję Cię Panie, swoją małą miłością.

   Ania M

Moc wytrwałej modlitwy... I pytanie ...

  Opowiadał im też przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać:  «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi.  W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!”  Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę,  to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie nachodziła mnie bez końca i nie zadręczała mnie”».
  I Pan dodał: «Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia.  A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie?  Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»
Łk, 18, 1-8

”A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się” (Łk 15, 32).

Perykopa ewangeliczna, którą dziś rozważamy stanowi istotę Dobrej Nowiny, którą Jezus głosił swoim słowem i przykładem życia. Jest ona swoistym „sercem Ewangelii”, ponieważ istotą natury Boga, którego głosił Jezus jest miłość (por. 1 J 4, 8).

To właśnie nieskończona miłość jest jedyną przyczyną, dla której Bóg stworzył świat, a szczególnie człowieka, którego obdarzył łaską bycia podobnym do siebie (por. Rdz 1, 26-27). Po upadku prarodziców Bóg nie odtrącił ludzkości skażonej grzechem pierworodnym, lecz posłał swojego Syna, aby przywrócił nam utraconą godność swych dzieci. Św. Jan pisze: „W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy” (1 J 4, 1-10).

Polska pod krzyżem... A Ty?

  Lotnisko Kruszyn k. Włocławka, będzie w sobotę miejscem spotkania miłujących Boga i Ojczyznę Polaków. To kolejna taka akcja, po Wielkiej Pokucie i Różańcu do granic, która ma zjednoczyć Polaków, umocnić i ożywić ich wiarę.

   

  Jakiś czas temu, widywało się hasło „Musimy się na nowo policzyć”. Być może, faktycznie trzeba się policzyć.

     

  Czasy kościoła – nas, są trudne, jest tak wiele wysiłków, aby podważyć zaufanie do pasterzy, a przez to odciągnąć wiernych od kościoła. Jest tyle złych idei, które niedawno, nawet nie ujrzałyby światła dziennego i były zduszone w zarodku, szczególnie, właśnie w naszej Ojczyźnie. Teraz szermuje się nimi w mediach, niektórzy tzw. celebryci, są ich twarzami, samorządy są kolejnym polem walki, a szkoły miejscem do ich propagowania, aby próbować zawłaszczać najmłodsze pokolenie.

„Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem” (Łk 14, 27).

W dzisiejszą niedzielę Jezus kontynuuje swój „wykład” z ekonomii Królestwa Bożego, która jest zaprzeczeniem ekonomii proponowanej przez świat.

Kiedy został ochrzczony przez Jana, namaszczony Duchem Świętym i ogłoszony przez Ojca umiłowanym Synem (por. Łk 3, 21-22), „Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu [Świętym] na pustyni czterdzieści dni, gdzie był kuszony przez diabła” (Łk 4. 1-2). Istotnym celem kuszenia było skłonienie Jezusa do radykalnej zmiany sensu życia i dostosowania go do logiki tego świata: „Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje». Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz»” (Łk 4, 5-8).

Szatan zaproponował Jezusowi, aby całe życie ukierunkował na siebie samego („wszystko będzie Twoje”), co de facto wiąże się ściśle z podporządkowaniem się diabłu („Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon”). Za ekonomią egoistycznego dążenia do bogactwa i władzy stoi zawsze zły duch, który chce zastąpić w hierarchii wartości Boga. W prawdzie kusiciel daje korzyść doczesną, ale stratę w życiu wiecznym. Bilans wypada więc absolutnie negatywnie.

Bądź tu, nie chcę być sam.... Ty też bądź... Tu.

 https://www.youtube.com/watch?v=FnvwZbANcGo&list=RDrLcvERZqE3w&index=3

 

O Chwałę Niebieską się Siostry i Bracia starajmy.

  W dniu dzisiejszym obchodzimy wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła.

   Może zechcemy zapoznać się z radami św. Grzegorza, jakie tłumacząc słowa z ósmego rozdziału Ewangelii św. Łukasza kierował do współczesnych mu wiernych.

    
  Słowa Biblii pozostały niezmienne, więc myślę, że również nauczanie św. Grzegorza, jest aktualne dla nas.

   Dla zachęty fragment z homilii św. Grzegorza. Całość na stronie: http://www.ultramontes.pl/grzegorz_wielki_o_sluchaniu.htm

                                                                  

                                                    Sławek +

…” Ziemia dobra przynosi owoc w cierpliwości; ponieważ nie jest dobrem to co czynimy, jeśli uchybień naszych bliźnich z wyrozumiałością nie znosimy. Im kto wyżej się wzniósł, im bardziej w doskonałości postąpił, tym mu ciężej przychodzi stosowanie się do świata, naginanie się do jego wymagań – przeciwności się mnożą, w miarę jak on w upodobaniach światowych nie smakuje. W tym leży przyczyna, że wielu i dobrze czynią i pomimo to ze smutkiem, z udręczeniem rady sobie dać nie mogą. Od pragnień ziemskich są dalecy, a jednak od srogich biczów nie są wolni. Ale według zapewnienia Pana ziemię dobrą stanowią, owoc w cierpliwości przynoszą, bo gdy z pokorą bicze przyjmują, po biczach wzniosły pokój otrzymują….”