Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia

"Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu, dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, który jest Mesjasz, Pan.(Łk.2,10-11)

        Boże Narodzenie jest wielkim darem dla nas. Bóg stał się człowiekiem, zapłakał ludzkimi łzami, otworzył przed nami swoje serce.

Zapytam siebie:

- czym dla mnie jest święto Bożego Narodzenia?

-czy to tylko choinka i prezenty?

-czy podarunkiem jest dla mnie Jezus, który uczy miłości, podawać sobie ręce, uśmiechać się do innych, przebaczać?

-czy to tylko wspólna kolacja i życzenia, które wyznaczają czas Bożego Narodzenia?

-a może to wewnętrzna przemiana, jaka dokonuje się we mnie, gdy w moje życie wkracza Ten który rodzi się w Betlejemskiej Stajence?

A z Groty Betlejemskiej mogę usłyszeć te słowa: 

 
Narodziłem się nagi, mówi Bóg, abyś ty potrafił wyrzekać się samego siebie.
Narodziłem się ubogi, abyś ty mógł uznać mnie za jedyne bogactwo.

Dziecię Jezus, przyjdź i błogosław nam.

  Życzę wszystkim Osobom zaangażowanym w Inicjatywę Modlitwy Wstawienniczej i Róże Różańcowe, tworzącym stronę internetową i koordynatorom tych dzieł, aby przyjście na świat Dzieciątka Jezus przyniosło Wam radość, pokój, nadzieję i miłość...

  Z błogosławieństwem: Niech błogosławi Was Bóg wszechmogący Ojciec, + Syn i Duch Święty. Amen.

                                                                 Ks. Czesław Matuła

 "Oto ja służebnica Pańska,
niech mi się stanie według słowa twego."
Tak powiedziała Maryja....

  Żeby zaufać i zawierzyć swoje życie, trzeba być z kimś w bliskiej relacji...
Tak łatwo jest nam wejść w relację z Dziecięciem Jezus...
  Na Święta Bożego Narodzenia życzymy wszystkim, aby ta relacja trwała i rozwijała się... również wtedy, gdy Jezus wymaga i mówi jak żyć.
  Panie Jezu, prosimy błogosław nam wszystkim na życiową drogę z Tobą.
                                                       Sławek i Aneta +

Znane, nieznane Boże Narodzenie

Polska Wigilia obfituje w liczne tradycje, które znają już małe dzieci. Ale czy wiemy skąd pochodzą i co oznaczały kiedyś, a dziś? Wyjaśnijmy niektóre z nich.

Wigilia – dawniej zwana Wilią lub postnikiem z braku potraw mięsnych na stole. Oznacza czuwanie i radosne oczekiwanie na wielkie święto.

Opłatek – wywodzi się od żydowskich placków wypiekanych na święto Paschy. W średniowieczu kościoły i klasztory rozdawały wiernym chleby ofiarne z zaleceniem by łamać się nimi w Boże Narodzenie na znak przyjaźni i przynależności do Kościoła. Do Polski opłatek już w formie białego, cienkiego placka wypiekanego w płaskich matrycach zdobionych motywami religijnymi dotarł w XVII w. i tylko tu przetrwał.

Choinka – jako drzewko zawsze zielone jest symbolem wieczności.

Wigilie dzieciństwa

Adwent, czas przygotowań, tych domowych, ale duchowych przede wszystkim. To także czas wspomnień, czas słuchania… co tam babcia opowiada ściszonym głosem …

Terenia, jak tylko sięgnie pamięcią, to ten czas był dla niej najpiękniejszy właśnie z tego powodu, że taki inny i jedyny w ciągu całego roku.

  Babcia Helena krzątała się po małej kuchni zaaferowana, kuchnia rozgrzana do czerwoności i pyrkoczące garnki do których pod żadnym pozorem nie można było dziecku się zbliżać. A to gotowały się nogi wieprzowe na święta, a to mięso na pasztety, a to jakieś boczki, szynki, mnóstwo zapachów, zapachów świątecznych, innych niż codziennych.

Babunia, aż wypieków na szczupłej twarzy dostawała. Niebyła już młoda, miała dobrze po siedemdziesiątce, siły już nie te co kiedyś, ale jeszcze to jej głową wszystko szło w domu, to ona gotowała dla całej rodziny, to ona decydowała co i gdzie kupić, … Była doskonałą gospodynią, gospodarna - tak się mówiło. Nigdy nic nie zmarnowała. Gdyby dziś zobaczyła pod śmietnikami tyle wyrzucanego chleba i innych produktów pewnie dostała by ataku serca. Chleb szanowała, żegnała znakiem krzyża. I mawiała - kto nie szanuje chleba, ten i na niego zapracować nie potrafi…

Dobrego początki - Świadectwo Elżbiety

To było kilka lat temu. Wtedy w niezrozumiałych dla mnie okolicznościach nastąpiło duchowe trzęsienie ziemi i tak rozpoczęło się moje uzdrowienie wraz poszukiwaniem „pomysłu” na dalsze życie.

Jeszcze dość dobrze wtedy działało moje ego, ale Pan już zaczął wtedy naprawę tego co świadomie lub też nieświadomie psułam sama, lub dałam przyzwolenie innym na psucie, na degradację swojej duchowości.

  Czułam, że teraz wchodzę na nieznaną mi całkowicie ścieżkę…  jak ślepiec. Bałam się, ale jednocześnie, co jakiś czas, dostawałam Słowo: Nie lękaj się – Ja jestem z tobą.  I tak powoli , krok po kroku, zaczęłam dreptać, najpierw w miejscu, jak dziecko a później trochę małymi kroczkami do przodu.

Adwentowy czas oczekiwania

…na Tego, który Jest, który Był i który Przychodzi… abyśmy się stali Jego świadkami …świadkami Miłości… :) :) :)

  Jezus Chrystus narodził się ponad dwa tysiące lat temu…i ponownie przyjdzie w chwale u końca czasów… a tymczasem Adwent… Czas oczekiwania na Przychodzącego… każdy Adwent przygotowuje nas do udzielania odpowiedzi na pytania:

  Co to znaczy być świadkiem Jezusa Chrystusa…? co znaczy być świadkiem Miłości wcielonej, narodzonej, ukrzyżowanej i zmartwychwstałej? Jak rozumiem dawanie świadectwa swoim życiem? Dlaczego ma sens dawanie świadectwa właśnie tu i teraz, już… a nie za rok, dwa… czy w jakieś nieokreślonej przyszłości…?

  Świadectwo potrzebne jest tu i teraz… a czego właściwie oczekuje się od świadków czyli od tych, którzy rozpoznają Prawdę ? …

Powitanie słońca w środku grudnia. Z dawnych tradycji...

  22 grudnia noc dominuje nad dniem, aby już 23 grudnia zacząć ustępować mu pola. Ludy Europy uroczyście obchodziły tę okoliczność dająca nadzieję na powrót wiosny. Po wprowadzeniu w XVI wieku reformy kalendarza wydarzenie to przesunięto na 13 dzień miesiąca. Patronuje mu święta Łucja chrześcijańska męczennica czasów cesarzy rzymskich, patronka krawców i ślepców (gdyż w torturach wyłupiono jej oczy).
Do dziś szczególne obchody w dniu jej święta odbywają się w Skandynawii, bowiem przynosi ona tam słońce. Ciemności poświęconego jej wieczoru rozświetlają procesje. Na ich czele kroczy ubrana w biel młoda dziewczyna z wiankiem palących się świec na głowie. Wokół niej kręci się chór „gwiezdnych chłopców” śpiewających kolędy.