Fatima 13 maja
1991 roku
1. "Matko Odkupiciela...
Gwiazdo morska, do nieba ścieżko najprościejsza, Tyś jest
przechodnią bramą do raju wiecznego... racz podźwignąć, prosimy, lud upadający,
w grzechach swych uwikłany, powstać z nich pragnący". Dziś zgromadzeni u
Twoich stóp w Cova da Iria, Matko Chrystusa i Matko Kościoła, raz jeszcze
zwracamy się do Ciebie, aby podziękować za wszystko, coś uczyniła w ciągu tych
trudnych lat dla Kościoła, dla każdego z nas i dla całej ludzkości.
2. "Monstra te esse matrem!"
Ileż razy kierowaliśmy do Ciebie to wezwanie! Dziś
jesteśmy tu, aby dziękować, żeś zawsze nas wysłuchiwała, że okazywałaś się
Matką:
Matko misyjnego Kościoła idącego drogami ziemi ku
trzeciemu milenium chrześcijaństwa,
Matko ludzi, dziękujemy Ci za nieustanną opiekę, która
pozwoliła nam uniknąć katastrof i nieodwracalnych zniszczeń, umożliwiła postęp
i osiągnięcie nowoczesnych zdobyczy społecznych.
Matko narodów, dziękujemy za te niespodziewane przemiany,
które przywróciły wiarę w przyszłość narodom nazbyt już długo pozostającym w
ucisku i upokarzanym;
Matko życia, dziękujemy Ci za liczne znaki mówiące o tym,
że jesteś z nami, że chronisz nas przed
złem i przed mocami śmierci; byłaś mi Matką zawsze, a w sposób
szczególny 13 maja 1981 roku, kiedy czułem przy sobie Twoją opiekuńczą
obecność;
Matko każdego człowieka, walcząca o życie, które nie zna
śmierci.
Matko ludzkości, odkupionej krwią Chrystusa.
Matko miłości doskonałej, Matko nadziei i pokoju. Święta
Matko Odkupiciela.