Co chcesz, abym Ci uczynił.... O zwątpieniu - Rozważania, Świadectwo Elżbiety

  Pan pyta wciąż : Co chcesz , abym Ci uczynił … mam wolną wolę i… odpowiadam zwątpieniem … 

 Jakiś czas temu Sławek, w tekście Czas Pielgrzymowania, http://www.modlitwa.e.pl/2014/08/czas-pielgrzymowania.html#more

  podjął temat zwątpienia…  Podobnie i ja obserwowałam wędrówkę tego wpisu Anetki w zakładce Popularne: Księga Rodzaju 16-17 Abraham. Zwątpienia.  

 .... i zastanawiam  się…  nad przyczynami  jego popularności.

 Obiegowe opinie sugerują:  wątpić ludzka rzecz… gdyby nie wątpiono w to, że już wyprodukowano najlepsze leki  czy pracowano by nad lepszymi?

A rozwój techniki ?

 Podobnie z każdą inną dziedziną naszego życia … wątpienie może prowadzić do dalszego rozwoju, nowych osiągnięć, a więc także sukcesów … pod jednym warunkiem:  na wątpieniu nie można się zatrzymać, bo wtedy skutek będzie odwrotny i możemy popaść w smutek, a nawet rozpacz i depresję…  z powodu  ludzkiej słabości …

  Szczególnie dotyczy to naszej wiary, rozwoju duchowego każdego człowieka… jeżeli szukamy przykładu ludzi wątpiących po to, żeby zachwycić się Bożą Mocą, którą Pan Bóg w ich życiu ukazał i ten przykład nas buduje w tym sensie, że wiarę naszą umacnia, to nie zatrzymujemy się na zwątpieniu i szybko owoce tego powinny być widoczne … bo to one wskazują, czy droga jest właściwa…

… ale jeśli ich nie ma i myślimy na przykład: no tak, taki Abraham zwątpił, to cóż ja… on był wielkim człowiekiem, wybranym przez Pana, a więc mogę czuć się usprawiedliwiony, że też wątpię… i czekam, aż Pan Bóg sam coś zrobi z konkretnym moim problemem … a Pan Bóg też czeka … na mnie… na mój kolejny krok… 

 

Skąd bierze się więc zwątpienie i  jak to się dzieje, że może stanowić zagrożenie dla każdego wierzącego człowieka? Każdy może znaleźć odpowiedź we własnym życiu … jeśli tylko podejmie wysiłek i rozważy …

Słowa Św. Jana Pawła II z 3 Pielgrzymki do Polski 1987r. cz.5 - Ave Crux

 Bądź pozdrowiony Krzyżu Chrystusa!

 Kiedy na górze w Galilei Pan mówi do apostołów: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28, 18), wówczas nasza myśl i serce zwraca się do Krzyża.

To w Krzyżu jest Ci dana, o Chryste, „wszelka władza”, taka władza, jakiej nikt inny nie ma w dziejach świata.

To w Krzyżu jest moc Odkupienia człowieka, w imię której apostołowie słyszą: Idźcie... nauczajcie wszystkie narody.

To w Krzyżu Chrystusa Bóg Trójjedyny: Ojciec, Syn i Duch Święty stał się życiem dusz nieśmiertelnych. A początek tego życia stanowi chrzest.

To w Krzyżu, w tym — po ludzku znaku hańby — stałeś się, o Chryste, Pasterzem naszych dusz i Panem dziejów.
Bądź pozdrowiony Krzyżu Chrystusa!
 Ave Crux …..

„My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto... nie miłuje, trwa w śmierci” (1 J 3, 14).

Krew za Wiarę

    Pragniemy polecić kolejne materiały  dotyczące prześladowania chrześcijan.

Znajdziemy je na stronach  pod poniższymi linkami.

  

  Modlitwa zawsze, ale potrzebna jest również inna pomoc.

Tam są pokazane jej możliwości.

  Aneta i Sławek

http://www.pkwp.org/kampanie/patriarcha_luis_i_sako_prosi_o_modlitwe_w_intencji_pokoju_w_iraku/

http://www.pkwp.org/

http://www.citizengo.org/pl/10495-realna-pomoc-dla-przesladowanych-chrzescijan

http://niepoprawni.pl/blog/6737/100-tysiecy-chrzescijan-zabija-sie-ze-wzgledu-na-ich-wiare

Śluby Jasnogórskie 2014

  Śluby wprowadzają w piękny i wyjątkowy rodzaj relacji – w przymierze oblubieńczej miłości.

  Od momentu zaślubin, ślubujący  czują się odpowiedzialni za miłość. Starożytni Hebrajczycy swoją  formułę zaślubin między mężczyzną i kobietą,  ułożyli na wzór formuły przymierza, jakie Pan Bóg zawarł  z narodem wybranym:

 „Wy będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem”  ( Jr 11,4).

„Ona jest moją żoną, a ja jestem jej mężem” –zaślubiny małżonków…

  Termin berit oznaczający przymierze Boga z ludźmi,   zastosowano też w odniesieniu do małżeństwa. Określa więc naturę i przymioty małżeństwa, które decydują o wyłączności  i nierozerwalności związku małżeńskiego ( por. Prz 2,16). Małżeństwo między kobietą i mężczyzną jest więc obrazem przymierza między Bogiem, a Jego ludem.  

  Biblijna idea zaślubin Boga z ludem została  rozwinięta w zaślubinach Jezusa Chrystusa z Kościołem. Przez sakrament chrztu jesteśmy zaślubieni z Trójosobowym Bogiem. Jesteśmy ludźmi zaślubin, bo Bóg nas zaślubił swoja miłością. On -  Miłość pierwszy nas poślubił i oczekuje naszego dojrzewania do pełni miłości, uzdalnia nas  i wspomaga, również w tym, żebyśmy żyli Ślubami. Oczekuje potwierdzenia, realizacji złożonych przyrzeczeń w konkretnych czynach.

Motyw miłości oblubieńczej przybliża religijny sens Jasnogórskich Ślubów Narodu.

  Śluby złożone  26 sierpnia 1956 roku bezpośrednio nawiązują do ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza /1656/. Są ich odnowieniem i aktualizacją opracowaną przez  Prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego.

  Jan Kazimierz złożył  śluby po cudownej obronie Jasnej Góry, w imieniu Narodów dawnej  Rzeczpospolitej,  w Katedrze we Lwowie. Ogłosił wówczas Najświętszą Maryję Pannę Królową Korony Polskiej. Śluby chociaż złożone we Lwowie,  od początku kojarzono z Jasną Górą.

W trudnych, dramatycznych sytuacjach dziejowych Polski, śluby były aktualizowane. Najpierw  w okresie międzywojennym, a później w czasie okupacji hitlerowskiej, kiedy to idea Maryi  jako Królowej Polski, nabrała szczególnego znaczenia. Na Jasnej Górze Polacy przyrzekali  przywiązanie do wartości religijnych i społecznych.

 Praktyka ślubów z czasem była podejmowana przez poszczególne warstwy społeczne, stany, zawody. Sam Jan Paweł II jako jeden z przedstawicieli krakowskiego środowiska uniwersyteckiego,  w  latach 1942 i 1943, odnawiał złożone uroczyście w 1936 roku, śluby młodzieży akademickiej. 

Śluby z 1956 roku to przyrzeczenia złożone przez cały katolicki  Naród Polski Panu Bogu przez ręce Maryi.

Śluby te miały swój rozwój. Jego pierwszym etapem, było w rok później, powtórzenie ślubów we wszystkich parafiach. Następnie  Wielka Nowenna  Tysiąclecia i oddanie Polski w macierzyńską niewolę miłości Maryi, za wolność Kościoła w Polsce i na świecie.         

W dniu ślubów  Maryja w swym Cudownym  Obrazie wyszła z Kaplicy na wały jasnogórskie, aby przyjąć przyrzeczenia od Narodu.

Modlitwa za prześladowany Kościół na Bliskim Wschodzie

Męczeństwo Chrześcijan trwa.

   W wielu miejscach świata, jest na podobieństwo pierwszych wieków.

  

   Apel Konferencji Episkopatu Polski, zachęca do szczególnej modlitwy za prześladowanych Chrześcijan,  w dzień 26 sierpnia 2014r.

  Z naszej strony, włączając się do modlitwy, zachęcamy do niej również, słowami jednej z Osób współmodlących się w Modlitwie Wstawienniczej. 

Magdalena, jeszcze przed apelem, przesłała dotyczącą tej sprawy intencję, oraz dołączyła informacyjne linki. 

 Pomódlmy się wszyscy

 

   Aneta i Sławek

   Oto słowa Magdaleny:

  Królowo Nieba i Ziemi, ochraniaj więzionych, porywanych i prześladowanych chrześcijan na Bliskim i Dalekim Wschodzie, w Afryce, Kolumbii, Kubie, szczególnie w najbardziej niebezpiecznym obecnie Iraku i Syrii, gdzie grozi im okrutna śmierć za wyznawanie naszej wiary.
  Dobry Boże, ześlij opamiętanie islamskim ekstremistom, spraw by zeszli z drogi zła i nawrócili się na Twoje ścieżki. Przyjmij, proszę, do Swej Chwały Twoje dzieci, które wybrały straszną śmierć z rąk oprawców, by nie wyrzec się miłości do Ciebie i dać świadectwo wiary innym ludziom - także nam chrześcijanom żyjącym w bezpiecznym rejonie świata.

  Kochani, Nasi Bracia i Siostry potrzebują pomocy:

https://www.opendoors.pl/przesladowania/2014_sip/
http://www.gpch.pl/

 Bóg zapłać

    Magdalena

O jednego Pasterza prosimy

  Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu: gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy.  Iz. 22.22

   

   Ty jesteś Piotr – Opoka i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze kró­lestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie zwią­zane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.  Mt. 16. 18-19

    Takie dwa cytaty z dzisiejszej liturgii słowa….

  Czy te pierwsze słowa nie są zapowiedzią tych drugich?

    Pan Bóg wiedział, jaka jest natura ludzka, a w Jego sprawach porządek musi być.

Nie dla dobra Boga, ale dla dobra człowieka i Kościoła.

    

   Ustanawiał przewodników Narodu Wybranego, ustanowił też Przewodnika swojego Kościoła.

  

Konkretnie powiedział do Piotra. Dał też władzę.

   

   Im więcej człowieka, tym mniej Pana Boga.

A trzeba słuchać właśnie konkretnych, Bożych Słów. Tych, czy innych.

Nie silić się na interpretacje i inne "mądrości", które jak się rozejrzymy po Chrześcijaństwie, to przynoszą to, co widać….

 Często zgorszenie podziału i anty-świadectwo dla innych.

 O jedność Kościoła z jednym Pasterzem, prosimy Cię Panie.

 

   Sławek z Siostrami i Braćmi w Wierze.

Świadectwo z drogi na Jasną Górę. 6-15 sierpień 2014 r - Świadectwo Elizy

              Co mi ta droga przyniosła? Wciąż się nad tym zastanawiam… …. To moja druga Pielgrzymka, pierwsza odbyła się w takim samym zestawieniu…  w  tej samej grupie, częściowo z tymi samymi ludźmi.

Drugiego dnia po powrocie z Jasnej Góry opowiadałabym tylko o negatywach, ale idąc za radą przyjaciela  spróbuje poszukać w także w tych wydarzeniach nauki.

                 A o jakich negatywach mowa?

- W drodze brakowało rytmu dnia, Koronkę odmawialiśmy, gdy nam starczyło czasu… modlitwę poranną, wtedy gdy  jedna czy dwie osoby o niej sobie przypomniało,

- Pełno było prywatnych rozmów, grupie trudno było wytrzymać w pięciu minutach ciszy…. i ten śpiew… za wszelką cenę, żeby tylko był.

               Ja tak nie chcę, nie chce utwierdzać siebie i was w błogiej nieświadomości, chcę Wam powiedzieć, że razi mnie kiedy chrześcijanin modli się w Imię naszego Pana Jezusa Chrystusa na Eucharystii, a po niej lub przed nią pokazuje, jak niewiele znaczy to Imię dla niego.

 A kiedy wchodzi na szlak pątniczy to nie po to, żeby sobie go umilać do tego stopnia by był on równy biwakowaniu.

   Smuci mnie kiedy chrześcijanin przerywa różaniec i biegnie co sił, żeby zjeść jabłko, i potem smacznie pałaszuje to jabłko wtedy, gdy trwa modlitwa.

              Mimo tego Bóg był obecny. 

Trwał przy każdym z nas i kiedy jeden z braci stracił cierpliwość do tego wszystkiego chcąc w piątym dniu wracać do domu, w rozmowie padło, że Bóg nas takimi kocha….  On nas w pełni akceptuje takimi jakimi jesteśmy.

   Bo przecież, w dobrej wierze ten śpiew, choć fałszywy, sama wiem, trudny, bo w marszu. Ta rozmowa … choć może niepotrzebna, podjęta jako trud ze strony drugiego rozmówcy już jest podobna miłości Jezusowej.

                Myślę, że jednym z najcenniejszych darów jakich jeszcze nie doceniamy jest rachunek sumienia, nie da się go zrobić bez chwili milczenia, trzeba pozbierać myśli, zacząć od siebie wymagać…. Trzeba się obudzić z błogiej nieświadomości, przyznać do popełnionego zła…

   Drugim nieopisanym bogactwem jest umiejętność odejścia na pustynię , adorowania w swym sercu Pana, taka postawa wyklucza od razu gadulstwo, zgiełk i nieporządek, świadomość, że jesteś Świątynią zakłada ciągłe przebywanie w Bogu i z Bogiem, a On jest niesamowity, i przemienia nas w jednej chwili tak, że nasze twarze zaczynają lśnić….