„A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi” (Mt 11, 6).

Liturgia Słowa, którą rozważamy w III niedzielę Adwentu, zwaną Gaudete, jest kontynuacją objawienia mesjańskiej tożsamości Jezusa. Ponieważ wcielenie i zbawcza misja Słowa są wypełnieniem zapowiedzi proroków, początek misji Mesjasza związany jest z działalnością Głosu, który jest „więcej niż prorokiem”:

„On jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela” (Mt 11, 10-11). 

W zeszłym tygodniu Jan przygotowywał drogę Panu, wzywając tłumy do nawrócenia, obmywając symbolicznie z grzechów w wodach Jordanu tych, którzy za nie żałowali i wyrażali chęć poprawy. Ten obrzęd był bardzo ważny, ponieważ nadchodzący Mesjasz miał dokonać sądu nad grzesznikami;

„Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym” (Mt 3, 11-12).

W Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny - 8 grudnia, od godziny 12 do 13 przypada Godzina Łaski.

  Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari we Włoszech powiedziała:

    Matko Boża Niepokalanie Poczęta,  Maryjo Różo Duchowna, prosimy, módl się z nami, módl się za nami.

https://www.youtube.com/watch?v=HekOOiRwwpw

https://www.youtube.com/watch?v=MeR9M1-HrLM&t=140s

Świadectwo:

"Wydajcie więc godny owoc nawrócenia..." Mt,3,8

  W drugą niedzielę Adwentu Liturgia Słowa wyprowadza nas na pustynię Judzką, abyśmy usłyszeli „Głos wołającego”, który wzywa nas do metanoi, czyli radykalnego odwrócenia od grzechu i zwrócenia ku Bogu. Czas bowiem się wypełnił i zbliża się Mesjasz – Sędzia żywych i umarłych; Oczyściciel, który trzyma w ręku wiejadło sprawiedliwości. To od nas zależy, czy uzna nas za pszenicę i schowa do spichlerzy życia wiecznego, czy jak plewy „spławi w ogniu nieugaszonym” (Mt 3, 12) wiecznej rozłąki z Bogiem. Jan Chrzciciel uczy nas jednocześnie, że prawdziwe prostowanie ścieżek dla Zbawiciela polega na przyjęciu postawy autentycznej pokory, w której głosu Miłości pragnącej przemawiać w mocy Ducha Świętego nie tylko do nas, lecz również przez nas do innych ludzi, nie zniekształca żadna fałszywa nuta naszej pychy i egoizmu.

Trzeci rozdział Ewangelii św. Mateusza rozpoczyna się zwrotem, który tylko ten jeden raz występuje w tym natchnionym dziele: „W owym czasie (gr. en de tais hemerai ekeinais tzn. w owych dniach)” (Mt 3, 1). Dni, o których pisze Pierwszy Ewangelista, są czasem wypełnienia się Bożych obietnic. W Rozdziale drugim, w którym św. Mateusz opisuje wydarzenia które miały miejsce od pokłonu Mędrców ze Wschodu, aż do powrotu Świętej Rodziny z Egiptu, motywem przewodnim jest właśnie wypełnienie się proroctw. Na pytanie Heroda o miejsce pobytu nowonarodzonego Mesjasza arcykapłani i uczeni wskazują Betlejem: „Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak napisał Prorok” (Mt 2, 5). Ucieczka do Egiptu jest wypełnieniem proroctwa: „Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego” (Mt 2, 15).

„Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 3, 2).

  Okres Adwentu rozpoczyna się od głosu, który zapowiada Słowo. Głos nawiązuje w swoim ubiorze i zachowaniu do tradycji prorockiej, lecz na pytanie, czy jest prorokiem, odpowiada przecząco. Może dlatego, że Ten, którego przyjście zapowiada wykracza będzie poza wszelkie prorockie, mesjańskie, czy królewskie oczekiwania:

„Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym” (Mt 3, 11-12).

Zrozumienie Kim jest prawdziwy Chrzciciel, którego działalność Jan zapowiada nad brzegami Jordanu, nie jest w pełni możliwe. Wiemy to dziś, z perspektywy wielu wieków żmudnych dociekań teologów. Doskonałe zjednoczenie boskiej i ludzkiej natury wcielonego Syna na zawsze pozostanie dla nas misterium, do którego dostęp ma jedynie intelekt oświecony wiarą. Dlatego Jezus skutki swojej uzdrawiającej działalności wiązał z wiarą proszących.  Również dziś, jeśli chcemy owocnie przeżyć rozpoczynający się okres oczekiwania na Boże Narodzenie, powinniśmy – bogaci w pełnię Bożego objawienia – otworzyć na łaskę wiary i wsłuchać w słowa Jana Chrzciciela.

„Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 3, 2).

„Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju” (Łk 23, 43).

 Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, którą celebrujemy w ostatnią niedzielę roku liturgicznego, stanowi jego syntezę i szczyt, ku któremu dąży cała historia zbawienia. Bierze ona, bowiem, początek i znajduje swoje ostateczne wypełnienie w Chrystusie, jak uczy nas św. Paweł w Liście do Kolosan:

„On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone” (Kol 1, 15). 

 Nie sposób właściwie zrozumieć charakteru królowania Chrystusa, jeżeli nie weźmiemy pod uwagę Jego bosko – ludzkiej natury. Dotyczy to również Jego mesjańskiej misji. Żydzi i poganie nie rozumieli w jakim sensie Chrystus jest Królem i Mesjaszem, ponieważ nie akceptowali myśli, że może być On kimś więcej niż tylko samozwańczym rabbim z Nazaretu. W rezultacie widzieli w nim zagrożenie w sensie religijnym, politycznym, oraz społecznym, i w końcu Go zamordowali. Nie spodziewali się jednak, że ich zbrodnia stanowiła część odwiecznego planu zbawienia, a pozorna porażka jest objawieniem Jego królowania, wyrażającego się w doskonałej realizacji zbawczej woli Ojca:

„Zechciał bowiem [Bóg], aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża” (Kol 1, 19-20).

Wszystko już było, a to, co jest zostało zapowiedziane... Trwaj przy Jezusie.

Takie myśli mogą pojawić się, gdy czytamy przypadającą na dzisiejszy dzień, Ewangelię. Prześledźmy ją fragmentami.

  "Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony."

Pan Jezus wypowiada te słowa do uczniów podczas rozmowy o świątyni jerozolimskiej...

Jednak ile pięknych kościołów jest w obecnej dobie niszczonych na świecie?

Świątynię jerozolimską zniszczyli wrogowie, kościoły współczesne są wyburzane, gdyż wierni przestali się nimi zajmować, a właściwie przestali odwiedzać w nich swojego Boga. Nie odwiedzają, bo wiarę zatracili...

Izraelici płaczą po swojej świątyni do dzisiaj... A ilu chrześcijan płacze po znikających kościołach?

 

  " Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz: „Nadszedł czas."

  Ostrzeżenie naszego Zbawiciela było aktualne w czasach apostołów, było aktualne przez cały tok historii świata, a teraz, jest aktualne może szczególnie.  

  Wraz z rozwojem techniki i możliwości multimedialnych, pojawia się tak dużo informacji na dany temat, które są niekiedy sprzeczne z sobą. Pojawiło się wielu takich, którzy chcą być rządcami, nie tylko umysłów, ale i dusz.

Pan Jezus powiedział: " Nie podążajcie za nimi!"

"Święta miłości kochanej ojczyzny..."

  Obchodzimy w dniu dzisiejszym Narodowe Święto Niepodległości.

Chciałbym zachęcić do spędzenia jakiejś cząstki tego dnia z realną myślą o Ojczyźnie.

Dobrym do tego przyczynkiem mogą być teksty kazań księdza Piotra Skargi.  

Zapraszam.

https://literat.ug.edu.pl/skarga/index.htm