"Wydajcie więc godny owoc nawrócenia..." Mt,3,8

  W drugą niedzielę Adwentu Liturgia Słowa wyprowadza nas na pustynię Judzką, abyśmy usłyszeli „Głos wołającego”, który wzywa nas do metanoi, czyli radykalnego odwrócenia od grzechu i zwrócenia ku Bogu. Czas bowiem się wypełnił i zbliża się Mesjasz – Sędzia żywych i umarłych; Oczyściciel, który trzyma w ręku wiejadło sprawiedliwości. To od nas zależy, czy uzna nas za pszenicę i schowa do spichlerzy życia wiecznego, czy jak plewy „spławi w ogniu nieugaszonym” (Mt 3, 12) wiecznej rozłąki z Bogiem. Jan Chrzciciel uczy nas jednocześnie, że prawdziwe prostowanie ścieżek dla Zbawiciela polega na przyjęciu postawy autentycznej pokory, w której głosu Miłości pragnącej przemawiać w mocy Ducha Świętego nie tylko do nas, lecz również przez nas do innych ludzi, nie zniekształca żadna fałszywa nuta naszej pychy i egoizmu.

Trzeci rozdział Ewangelii św. Mateusza rozpoczyna się zwrotem, który tylko ten jeden raz występuje w tym natchnionym dziele: „W owym czasie (gr. en de tais hemerai ekeinais tzn. w owych dniach)” (Mt 3, 1). Dni, o których pisze Pierwszy Ewangelista, są czasem wypełnienia się Bożych obietnic. W Rozdziale drugim, w którym św. Mateusz opisuje wydarzenia które miały miejsce od pokłonu Mędrców ze Wschodu, aż do powrotu Świętej Rodziny z Egiptu, motywem przewodnim jest właśnie wypełnienie się proroctw. Na pytanie Heroda o miejsce pobytu nowonarodzonego Mesjasza arcykapłani i uczeni wskazują Betlejem: „Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak napisał Prorok” (Mt 2, 5). Ucieczka do Egiptu jest wypełnieniem proroctwa: „Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego” (Mt 2, 15).

„Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 3, 2).

  Okres Adwentu rozpoczyna się od głosu, który zapowiada Słowo. Głos nawiązuje w swoim ubiorze i zachowaniu do tradycji prorockiej, lecz na pytanie, czy jest prorokiem, odpowiada przecząco. Może dlatego, że Ten, którego przyjście zapowiada wykracza będzie poza wszelkie prorockie, mesjańskie, czy królewskie oczekiwania:

„Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym” (Mt 3, 11-12).

Zrozumienie Kim jest prawdziwy Chrzciciel, którego działalność Jan zapowiada nad brzegami Jordanu, nie jest w pełni możliwe. Wiemy to dziś, z perspektywy wielu wieków żmudnych dociekań teologów. Doskonałe zjednoczenie boskiej i ludzkiej natury wcielonego Syna na zawsze pozostanie dla nas misterium, do którego dostęp ma jedynie intelekt oświecony wiarą. Dlatego Jezus skutki swojej uzdrawiającej działalności wiązał z wiarą proszących.  Również dziś, jeśli chcemy owocnie przeżyć rozpoczynający się okres oczekiwania na Boże Narodzenie, powinniśmy – bogaci w pełnię Bożego objawienia – otworzyć na łaskę wiary i wsłuchać w słowa Jana Chrzciciela.

„Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 3, 2).

„Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju” (Łk 23, 43).

 Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, którą celebrujemy w ostatnią niedzielę roku liturgicznego, stanowi jego syntezę i szczyt, ku któremu dąży cała historia zbawienia. Bierze ona, bowiem, początek i znajduje swoje ostateczne wypełnienie w Chrystusie, jak uczy nas św. Paweł w Liście do Kolosan:

„On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone” (Kol 1, 15). 

 Nie sposób właściwie zrozumieć charakteru królowania Chrystusa, jeżeli nie weźmiemy pod uwagę Jego bosko – ludzkiej natury. Dotyczy to również Jego mesjańskiej misji. Żydzi i poganie nie rozumieli w jakim sensie Chrystus jest Królem i Mesjaszem, ponieważ nie akceptowali myśli, że może być On kimś więcej niż tylko samozwańczym rabbim z Nazaretu. W rezultacie widzieli w nim zagrożenie w sensie religijnym, politycznym, oraz społecznym, i w końcu Go zamordowali. Nie spodziewali się jednak, że ich zbrodnia stanowiła część odwiecznego planu zbawienia, a pozorna porażka jest objawieniem Jego królowania, wyrażającego się w doskonałej realizacji zbawczej woli Ojca:

„Zechciał bowiem [Bóg], aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża” (Kol 1, 19-20).

Wszystko już było, a to, co jest zostało zapowiedziane... Trwaj przy Jezusie.

Takie myśli mogą pojawić się, gdy czytamy przypadającą na dzisiejszy dzień, Ewangelię. Prześledźmy ją fragmentami.

  "Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony."

Pan Jezus wypowiada te słowa do uczniów podczas rozmowy o świątyni jerozolimskiej...

Jednak ile pięknych kościołów jest w obecnej dobie niszczonych na świecie?

Świątynię jerozolimską zniszczyli wrogowie, kościoły współczesne są wyburzane, gdyż wierni przestali się nimi zajmować, a właściwie przestali odwiedzać w nich swojego Boga. Nie odwiedzają, bo wiarę zatracili...

Izraelici płaczą po swojej świątyni do dzisiaj... A ilu chrześcijan płacze po znikających kościołach?

 

  " Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz: „Nadszedł czas."

  Ostrzeżenie naszego Zbawiciela było aktualne w czasach apostołów, było aktualne przez cały tok historii świata, a teraz, jest aktualne może szczególnie.  

  Wraz z rozwojem techniki i możliwości multimedialnych, pojawia się tak dużo informacji na dany temat, które są niekiedy sprzeczne z sobą. Pojawiło się wielu takich, którzy chcą być rządcami, nie tylko umysłów, ale i dusz.

Pan Jezus powiedział: " Nie podążajcie za nimi!"

"Święta miłości kochanej ojczyzny..."

  Obchodzimy w dniu dzisiejszym Narodowe Święto Niepodległości.

Chciałbym zachęcić do spędzenia jakiejś cząstki tego dnia z realną myślą o Ojczyźnie.

Dobrym do tego przyczynkiem mogą być teksty kazań księdza Piotra Skargi.  

Zapraszam.

https://literat.ug.edu.pl/skarga/index.htm

„Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją” (Łk 20, 38).

 

Zbliżając się do Jerozolimy, Jezus wchodził w coraz bardziej dramatyczny konflikt z przedstawicielami różnych grup religijnych, reprezentujących tradycje wyrosłe na Bożym objawieniu. Jego celem, bowiem, było nie tylko zbawienie rodzaju ludzkiego i przywrócenie jego autentycznej relacji do Boga, lecz również oczyszczenie i dopełnienie Bożego objawienia.

Przypowieścią o przewrotnych rolnikach, Jezus zraził do siebie uczonych w Piśmie i  arcykapłanów:  

„W tej samej godzinie uczeni w Piśmie i arcykapłani chcieli koniecznie dostać Go w swoje ręce, lecz bali się ludu. Zrozumieli bowiem, że przeciwko nim skierował tę przypowieść. Śledzili Go więc i nasłali na Niego szpiegów. Ci udawali pobożnych i mieli podchwycić Go w mowie, aby Go wydać zwierzchności i władzy namiestnika” (Łk 20, 19-20).

Ponieważ ich prowokacja się nie udała, do konfrontacji z Nauczycielem z Nazaretu wystąpili saduceusze. Ośmieszenie Go i zniszczenie stało się dla autorytetów religijnych priorytetem. Jezus zagrażał ich pozycji społecznej zbudowanej również na władzy religijnej.

„Wówczas podeszło do Niego kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go” (Łk 20, 27).

Nabożeństwo 5 pierwszych sobót miesiąca

Dzień dzisiejszy to pierwsza sobota listopada.

Miesiąc listopad jest czasem modlitwy za zmarłych. Staramy się upraszać Łaskę Bożego Miłosierdzia dla naszych bliskich zmarłych... ale nie tylko dla nich.

  Pierwsza sobota miesiąca, jest też dniem modlitwy wynagradzającej za wszelkie zniewagi wyrządzone Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny.

    Zachęcam do wysłuchania krótkiej i ciekawej dyskusji na ten temat.

Stańmy przy Maryi i podejmijmy  prośbę Pana Jezusa i Jego Matki wynagradzając za Jej zniewagi i smutki.

https://www.youtube.com/watch?v=4F4e5iI7DYI

                                                                    Sławek +