Uwielbiajmy z Maryją wcielenie Syna Bożego.

Po Zwiastowaniu Maryja udaje się do swojej krewnej Elżbiety.

Niesie pomoc i radość, bo przecież niesie Jezusa...

Radość Elżbiety ze spotkania z Maryją, widzimy u św. Łukasza.

Jezus, jako Zbawiciel, również zostaje przez nią rozpoznany.

   Jesteśmy w okresie oczekiwania na Święta Bożego Narodzenia - bo jak nie obchodzić pamiątki przyjścia Tego, który przywrócił nam nadzieję na życie wieczne w Bogu.

   Radość nasza powinna być nie mniejsza niż św. Elżbiety.

Ale, czy jest taka? 

 Relacja, relacja z Panem Bogiem jest warunkiem i gwarantem naszej radości.

Niechaj te ostatnie dni i Święta Bożego Narodzenia spowodują, że ta relacja wzmocni się, lub, gdy jej brak, w końcu zaistnieje. 

Uwielbiajmy z Maryją wcielenie Syna Bożego.                                                                   

«Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest święte.

Maryja naszą drogą do Swojego Syna

 Ewangelia (Łk 1, 39-45)

Maryja jest Matką oczekiwanego Mesjasza

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

  "W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana»".

    To słowa Ewangelii na dzień dzisiejszy.

Jezus jest przez Maryję i z Maryją. 

Maryja niesie Jezusa każdemu. Niosąc Jezusa, niesie Zbawienie.

Jak jest to ważne, mogą świadczyć choćby ataki i niechęci względem Maryi - jakkolwiek by były tłumaczone. Kościół Katolicki ich doznaje. Są to zagorzałe i niekiedy, niemal namiętne ataki, chociaż przecież,  jest tak wiele aspektów, które różnią KK od innych wyznań.

  Już z tego powodu można by zastanowić się dlaczego tak się dzieje? 

Komu zależy, aby drogę do Jezusa, do Zbawienia utrudnić, lub ją uniemożliwić?

„Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana” (Łk 1, 45).

Perykopa ewangeliczna Liturgii Słowa  IV Niedzieli Adwentu wprowadza nas w istotę zbliżającego się misterium  Narodzenia Pańskiego, którą jest całkowite poddanie zbawczej woli Bożej wyrażonej w działaniu Ducha Świętego.

Głos wołającego na pustyni obwieszczał indywidualną odpowiedzialność przed nadchodzącym dniem sądu Bożego i chrzcił wodą, zachęcając do praktykowania miłosierdzia i sprawiedliwości, w oczekiwaniu na nadchodzącego Mesjasza. Gdy przyszedł do niego Cieśla z Nazaretu, rozpoznał w Nim Baranka Bożego. Skąd brała się jego mądrość i moc przepowiadania tłumaczy poniższe świadectwo zapisane przez św. Jana:  

„Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi». Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym". Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym»” (J 1, 29-34).

Źródłem wiedzy Jana Chrzciciela jest Ojciec, który posłał Syna i wylał na Niego Ducha Świętego. Jan Rozpoznał w Jezusie Mesjasza, ponieważ ujrzał Ducha Świętego zstępującego i spoczywającego na Synu Bożym. Dlatego właśnie to Duch Święty jest najważniejszą postacią dzisiejszej perykopy ewangelicznej.

Czy masz w sobie radość?

  ... A masz czyste serce? Czy otworzyłeś się już na Chrystusa Eucharystycznego?... 

   Może jednak masz problem z odczuwaniem Miłości Boga i przez to, w sercu, takiego porządku, jaki powinien być,jeszcze nie ma?   

Czy wystarczy Ci Adwentu, by radość wróciła?

  Myślę, że pragnienie radości każdy w sobie nosi… często jednak, tej radości w nas nie ma…  bo pozostajemy w stanie grzechu....

Czasem ten stan trwa….  niekiedy nawraca…

 

  A przecież jest ratunek z tej sytuacji.

Sakrament Spowiedzi w którym Pan Bóg czeka ze swoim Miłosierdziem.

   
  Jest to bijące źródło Miłosierdzia, które Pan Bóg, znając ludzką słabość, ale i ludzkie pragnienia, zostawił w tym Sakramencie.

 …. Tylko, że to my mamy do Niego podejść....

Nie będziemy obmyci, dopóki się w tym źródle Miłosierdzia nie zanurzymy.

„Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie” (Łk 3, 16).

Perykopa ewangeliczna, którą rozważamy w dzisiejszą niedzielę zwaną Gaudete, wpisana jest w szerszy kontekst nauczania św. Jana Chrzciciela, który początkowo daleki jest od radości:

„Mówił więc do tłumów, które wychodziły, żeby przyjąć chrzest od niego: «Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc owoce godne nawrócenia; i nie próbujcie sobie mówić: "Abrahama mamy za ojca", bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone»” (Łk 3, 7-9).

Mamy tu do czynienia z terapią wstrząsową, która miała wyrwać słuchaczy ze szkodliwego stanu samozadowolenia, w którym utwierdzało ich błędne przekonanie, że już sama przynależność do narodu wybranego uchroni ich przed karą w dniu sądu Bożego. Właśnie to złudne poczucie bezpieczeństwa, oraz idące za nim lekceważenie nakazów moralnych, którego owocem był grzech, stanowiło naturę jadu żmijowego zabijającego duchowo dzieci Abrahama. Głos wołającego na pustyni chce ich uświadomić, że przynależność do narodu wybranego nie daje żadnej pewności co do wyniku sądu Bożego, w którym każdy człowiek indywidualnie odpowie za swoje czyny:

Szlachetna Paczka 2021 cd.

Prosiłem niedawno o pomoc dla Ani z Rodziną, w skompletowaniu przez nich Szlachetnej Paczki dla 2 rodzin. Na dzień wczorajszy paczka wyglądała  tak:

  

Panie Boże, proszę, zapłać wszystkim Darczyńcom.

 Sławek 

https://www.facebook.com/photo/?fbid=5128333537212784&set=a.258749567504563

8 grudnia. Uroczystość Niepokalanego poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Godzina Łaski.

 

  W Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny - 8 grudnia, od godziny 12 do 13 przypada Godzina Łaski.
  Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari we Włoszech powiedziała:

   „Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga. Pan, mój Boski Syn Jezus, okaże wielkie miłosierdzie, jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za bliźnich. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina była rozpowszechniona. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu”.

 ( 15 sierpnia 2000 roku biskup Bresci, ks. Giulio Sanguinetti, uznał kult Matki Bożej Róży Duchownej w Montichiari.)