„Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra” (Łk 16, 25).

W paraboli o bogaczu i ubogim Łazarzu, którą Liturgia Kościoła proponuje nam w dzisiejszą, XXVI niedzielę zwykłą, spotykamy się z rozwinięciem nauczania Pana Jezusa dotyczącego hierarchii wartości w naszym życiu. W poprzednią niedzielę, odwołując się do innej paraboli, Zbawiciel wskazał nam prawdę, że jedynie Stwórca może być Panem naszego życia, mówiąc: „Nie możecie służyć Bogu i Mamonie” (Łk 16, 13). W tym kontekście świętej służby Bogu, do której powołany jest każdy ochrzczony, zgodnie z nauczeniem św. Piotra: „Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła,” (1 P 2, 9) cała, otaczająca nas rzeczywistość jest nam dana, abyśmy się nią posługiwali dla większej chwały Bożej i dla naszego zbawienia.

Nie zakopywać talentów

  
  Podobnie też [jest] jak z pewnym człowiekiem, który mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek.  Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz  ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obrót i zyskał drugie pięć.  Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa.  Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana. Mt. 25.14- 18

   Pan Bóg mnie, każdego z nas obdarzył talentami. Otrzymaliśmy tyle ile damy radę pomnożyć, tylko starajmy się o to... tym bardziej, że to talenty od najlepszego Przyjaciela.

  Co z nimi robię?
                                   Sławek +

Biblijne drogowskazy. 2

Ef 4, 1-7. Usiłujcie zachować jedność

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia:
Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. 
 Oto Słowo Boże.

Módlmy się o pokój na świecie. "...Niech już nie będzie więcej wojny."

   20 września, to światowy dzień modlitwy o pokój w Asyżu. Gościem spotkania będzie w tym roku papież Franciszek.
  Zachęcamy wszystkich do zjednoczenia się w tym dniu w modlitwie o pokój.

  Więcej informacji na ten temat znajduje się na stronie Niedziela.pl
http://niedziela.pl/artykul/24650/Franciszek-20-wrzesnia-swiatowy-dzien#

  Modlitwy o pokój: Świętego Franciszka, Św. Jana Pawła II i do Świętego Michała Archanioła.

Modlitwa św. Franciszka z Asyżu

O Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju, abyśmy siali miłość tam, gdzie panuje nienawiść; wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda; jedność tam, gdzie panuje zwątpienie; nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz; światło tam, gdzie panuje mrok; radość tam, gdzie panuje smutek.

Spraw, abyśmy mogli nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać; nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć; nie tyle szukać miłości, co kochać. Albowiem dając, otrzymujemy; wybaczając, zyskujemy przebaczenie, a umierając, rodzimy się do wiecznego życia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

   Modlitwa św. Jana Pawła II

„Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną” (Łk 16, 9)

 
  W perykopie ewangelicznej, którą rozważaliśmy w zeszłym tygodniu, Jezus wskazuje na priorytet życia wiecznego nad doczesnym. Wedle tej logiki Dobry Pasterz zostawia na pustyni dziewięćdziesiąt dziewięć owiec „sprawiedliwych” i nie spocznie dopóki nie znajdzie jednej zaginionej, „grzesznej” i pełen radości nie przyniesie jej na swoich ramionach do pozostałych owiec. Źródłem szczęścia Zbawiciela jest fakt, że teraz wszystkie owce będą mogły paść się na „niebieskich pastwiskach” intymnego zjednoczenia z Trójcą Przenajświętszą. Bóg pragnie, aby piekło było puste, a jeżeli – w wyniku naszego złego używania daru wolności – jest to niemożliwe, wówczas robi wszystko, nawet wydaje w nasze ręce swojego jedynego Syna, aby w to miejsce wiecznej rozpaczy i śmierci trafiło jak najmniej Jego dzieci.