„Niech się
weselą pustynia i
spieczona ziemia, niech
się
raduje i niech
rozkwitnie! Niech
wyda kwiaty jak
lilie polne,
niech się
rozraduje, skacząc i
wykrzykując
z uciechy. Chwałą
Libanu ja obdarzono,
ozdobą
Karmelu i Saronu.
Oni zobaczą
chwałę
Pana, wspaniałość
naszego Boga”
Iz 35,1-2
Ogromnie weselę się w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, gdyż odział mnie w szaty zbawienia i okrył płaszczem sprawiedliwości...
Modlitwa św.
Rafała Kalinowskiego
O Błogosławiona
Panno, Niepokalana ozdobo i światłości Góry
Karmel, która okiem
szczególnej dobroci patrzysz na każdego, który
Twą świętą
odziany jest szatą, spojrzyj na mnie łaskawie i okryj
mnie płaszczem
Swej macierzyńskiej opieki. Wspomóż mą słabość
swoją potęga,
oświeć Swą mądrością ciemności mego serca,
pomnażaj we mnie
wiarę, nadzieję i miłość. Racz ozdobić moja
duszę takimi
łaskami i cnotami , aby zawsze była miłą Twemu
Boskiemu Synowi i Tobie. AmenByć może pierwszą osobą, która w Polsce przyjęła szkaplerz karmelitański była św. Królowa Jadwiga - inicjatorka sprowadzenia karmelitów do naszego kraju.
Po niej ten szczególny dar Maryi nosiły inne znane i zasłużone postacie. Jest wśród nich król Zygmunt III ze swym dworem i Jan III Sobieski, który w szkaplerze zaopatrzył husarzy ruszających pod Wiedeń. Jest też Mikołaj Zebrzydowski, wojewoda krakowski, który zasłynął z ufundowania kalwarii noszącej dziś jego imię. Szkaplerz towarzyszył Agnieszce z Tęczyńskich Firlejowej, upamiętnionej fundacją klasztoru karmelitów bosych w Czernej.
Szczególnym świadectwem szkaplerza
jest zapis uczyniony przez św. Siostrę Faustynę w Dzienniczku. Ze szkaplerzem kojarzy się fragment mówiący o
Najświętszej Maryi Pannie zatroskanej o dusze czyśćcowe : „ Widziałam Matkę
Bożą odwiedzającą dusze w czyśćcu. Dusze nazywają Maryję Gwiazdą Morza. Ona im
przynosi ochłodę".
O szkaplerzu przypomina także
objawienie w Fatimie z 13 października 1917 r. Trojgu portugalskich pastuszków
ukazała się Maryja w habicie karmelitańskim jako Matka Boża z Góry Karmel. Siedzące
na kolanach Maryi Dzieciątko Jezus trzymało w ręce szkaplerz. Jedna z
wizjonerek, dzisiaj św. Łucja, zapytana po wielu latach o przyczynę pojawienia
się Maryi ze szkaplerzem, odpowiedziała, że pragnieniem Matki Bożej jest,
abyśmy wszyscy nosili szkaplerz.
Również ostatnie objawienie w Lourdes
wiąże się ze szkaplerzem. Miało miejsce 16 lipca 1858 r. czyli w dniu, w którym
obchodzimy Uroczystość Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel.
" O Maryjo! Ty Ducha Świętego wprowadzasz do duszy. Przez Ciebie uwielbiony jest Chrystus. Ty jesteś w stanie Boga Ojca przebłagać. Szczęśliwy, kto wraz z Tobą dojdzie do wieczności"
" O Maryjo! Ty Ducha Świętego wprowadzasz do duszy. Przez Ciebie uwielbiony jest Chrystus. Ty jesteś w stanie Boga Ojca przebłagać. Szczęśliwy, kto wraz z Tobą dojdzie do wieczności"
Obietnica Maryi
Zanim szkaplerz stał się znakiem
przymierza z Maryją, był zwykłym
odzieniem zakładanym na habit dla
ochrony w czasie pracy. Tę szatę z
okrągłym wycięciem pośrodku zakładało się
przez głowę tak, że z jednej strony opadała na piersi, z drugiej zaś na plecy,
tworząc w ten sposób wygodny fartuch ochronny....
Lecz w połowie XIII w. wydarzyło się
coś, co temu kawałkowi tkaniny nadało zupełnie nowe znaczenie. Według tradycji,
miało to miejsce w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. w klasztorze Ayelsford w
Anglii. Generał
karmelitów św. Szymon Stock
modlił się do Matki Bożej prosząc o wsparcie wobec trudności, jakie piętrzyły
się przed zakonem, od niedawna działającym w Europie, takimi słowami :
Kwiecie Karmelu
Płodna winnico
Ozdobo niebios
Matko Dziewico
O Najwybrańsza
Czysta i wierna
Dzieciom Karmelu
Bądź miłosierna
O Gwiazdo morza
Wówczas Najświętsza Maryja ukazała się
pobożnemu zakonnikowi, wypowiadając słowa:
"Przyjmij, najmilszy synu,
szkaplerz twego zakonu jako znak
mego braterstwa, przywilej dla
ciebie i wszystkich karmelitów.
Kto w nim umrze, nie zazna ognia
piekielnego. Oto znak zbawienia,
ratunek w niebezpieczeństwach,
przymierze pokoju i wiecznego
zobowiązania".
71 lat po widzeniu św. Szymona Matka
Boża ukazała się ówczesnemu papieżowi Janowi XXII. Przekazała mu
kolejne ważne przesłanie - obietnicę, że osoby pobożnie
noszące szkaplerz i spełniające powszechne wymagania moralności już w
pierwszą sobotę po śmierci zostaną zabrane z czyśćca i doczekają
się zbawienia. Potwierdzeniem przez Kościół tej obietnicy stała się
tzw. Bulla Sobotnia wydana przez Jana XXII. Znaczenie szkaplerza
łącznie z przywilejem sobotnim zostało uznane w późniejszych czasach
przez kilku papieży. Jako pierwszy dokonał tego w 1530 r.
Klemens VII, po raz ostatni zaś przywileje szkaplerzne potwierdził Pius
XI w 1922 r. Przywileje zostały rozciągnięte poza
obręb wspólnoty karmelitańskiej, stając się własnością całego Kościoła.
Szkaplerz w nauczaniu Magisterium
Kościoła katolickiego…
Za zrządzeniem Bożej opatrzności
objawienie szkaplerzne stało się okazją do zaistnienia w Kościele pięknej i
nowej formy nabożeństwa maryjnego, czerpiącej solidną doktrynalną podstawę w prawdzie
o duchowym macierzyństwie Maryi. Źródłem tradycji szkaplerznej jest objawienie
prywatne, którego przyjęcie nie jest konieczne do osiągnięcia zbawienia.
Niemniej jest to wydarzenie ubogacające naszą wiarę. Pomaga nam zgłębić prawdę,
że wszyscy oddający cześć Maryi doznają Jej opieki za życia, a szczególne w godzinę
śmierci. Nosząc szkaplerz wyznajemy to, w co wierzy każdy katolik, gdy modli
się słowami modlitwy Zdrowaś Maryjo: Módl się za
nami, grzesznymi, teraz i w godzinę
śmierci naszej. Nabożeństwo szkaplerzne stanowi jedną z wielu dróg prowadzących
do Jezusa przez Maryję. To na tej drodze zakon karmelitański wyznaje swoją
wiarę w duchowe macierzyństwo Maryi i przez znak szkaplerza przekazuje ją
innym.
Widząc bogactwo duchowych owoców w
życiu wiernych, podążających do Boga w znaku szkaplerza, Magisterium Kościoła
katolickiego zaliczyło go do sakramentaliów i zatwierdziło związane z nim
nabożeństwo.
Co to znaczy, że szkaplerz jest sakramentalium
?
Sakramentalia
to wybrane przez Kościół katolicki poświęcone przedmioty oraz błogosławieństwa
i modlitwy, które są nośnikami łaski. Dzięki nim prawie każde wydarzenie życia
odpowiednio
usposobionego wiernego zostaje
uświęcone przez łaskę wypływającą z misterium męki, śmierci i zmartwychwstania
Chrystusa.
Do sakramentaliów należą na przykład:
modlitwa Anioł Pański, różaniec, droga krzyżowa, lektura Pisma świętego i
medytacja nad Słowem Bożym, krucyfiks, obrazy Chrystusa, Najświętszej Maryi
Panny i świętych, poświęcone medaliki, a także woda święcona.
Skuteczność tych znaków i modlitw nie
jest automatyczna, ale zależy od wiary i gorliwości. Sam fakt powieszenia
obrazu Chrystusa na ścianie
czy założenie na szyję szkaplerza nie
przysporzy nam łaski. Potrzebna jest wewnętrzna dyspozycja konkretnego
człowieka wyrażająca się cierpliwym trudem w pracy nad sobą i praktyką miłosiernej
miłości względem bliźnich.
Nadając szkaplerzowi rangę
sakramentalium Kościół przekazuje go wszystkim wiernym jako znak
chrześcijańskiej wiary i znak Maryi.
Opracowała - Elżbieta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeśli nie chcesz być osobą anonimową odpowiadając na wpis, kliknij na: "Komentarz jako", wybierz "nazwa/adres URL" i wpisz swoje imię. To jest również, taka prośba z naszej strony.