Zamyślenie nad wieńcem adwentowym… / na podstawie medytacji Willi Hoffsummera/

  

  Pan jest moim światłem i zbawieniem moim… por. Ps 27,1-5

Bądźcie źródłami światła w świecie… por. Flp,12-18

Światłość świeci w ciemności… por. J 1, 1-8

  Zapach gałęzi, a na nich świece budzące niepowtarzalny nastrój oczekiwania i światło świec rozjaśniające mrok zimowego miesiąca… W miarę upływających dni Adwentu, zapalając każdego dnia przed modlitwą świece możemy ukierunkowywać myśli na otwieranie serca  na Boży pokój, radość oraz budowanie zgody…

  Światło pierwszej świecy niech będzie światłem mojego życia… mówię więc TAK sobie, konkretnej osobie z tymi oto talentami, zdolnościami, wadami  i brakami…

Do wypowiedzianego tak, dołączam DZIĘKUJĘ, bo wszystko co mam zostało mi podarowane… dlatego pragnę tak, jak ta świeca przekazywać ciepło i jasność gdy pojawia się ciemność i strach…:) :) :)

  Światło drugiej świecy, to światło Twojego życia… osoby mi najbliższej męża, żony, dziecka… może kogoś innego… 
  Mówię Tobie TAK, tobie takiemu jakim jesteś z wszystkimi twoimi zdolnościami i talentami, z trudnościami i  ograniczeniami… w tym Tak dla Ciebie zawiera się także DZIĘKUJĘ za wszystko co się zdarzyło w naszym wspólnym życiu… razem z tobą/wami, chce światu przynieść więcej nadziei i miłości, zaufania i bezpieczeństwa…:) :) :)

  Światło trzeciej świecy… możemy być nim Wszyscy  :) :) :) także nasza Wspólnota Inicjatywy Modlitwy Wstawienniczej… ja konkretnie do niej należąca mówię Wszystkim pozostałym TAK… takim jacy jesteście i tej Waszej pięknej gotowości do niesienia pomocy innym… ale także temu czym nie dzielimy się, czyli naszym trudom i kłopotom… gdybyśmy my wszyscy  mogli podać sobie ręce  :) dopiero utworzylibyśmy piękny wieniec… w dzisiejszej modlitwie powiedzmy wszystkim pozostałym TAK i DZIĘKUJĘ za wszystkie dobre czyny, słowa, westchnienia… za całe dobro każdego dnia powszedniego… tylko wspólnie damy radę służyć innym… Chciejmy tego i służmy sobie wzajemnie i innym...

  Światło czwartej świecy … powinno być dla każdego z nas światłem ostatnim, które przyświeca w drodze powrotnej do domu… mówię Tak… jedynemu światłu świata, które zapaliło się dla nas w Jezusie Chrystusie… Światło Jezusa rozświetla wszelkie mroki… DZIĘKUJĘ, że jest w tym świetle nadzieja, która sięga poza śmierć… może w niejednym sercu już płonie pragnienie współpracy z Jezusem na nowej ziemi, w tej wspólnocie , w której  spodziewamy się pokoju, sprawiedliwości, miłości, aby wszyscy ludzie mogli odetchnąć…:) :) :)…

                                                                                 Ela P.