Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa w służbie naszych serc …zapragnij trwać sercem przy Sercu :) :) :)

   Ktoś wysnuł takie przypuszczenie :  osłabienie kultu Serca Jezusa zostało spowodowane  zastąpieniem indywidualnej i zbyt uczuciowej  pobożności, duchowością bardziej obiektywną, czyli między innymi liturgiczną, czy też  biblijną… Jakiś element słuszności tego stwierdzenia być może jest związany z tym, że wiele osób doświadcza braku właściwego zaangażowania swoich uczuć w modlitwę… a przecież w modlitwę ma się angażować cały człowiek :) :) :)… 

  Troska o budowanie własnej harmonii emocjonalnej to ochrona  przed  łatwym poddawaniem się pod władzę własnych emocji takich jak  na przykład  lęk, smutek czy też agresja…

  Właśnie w obszarze kształtowania równowagi  emocjonalnej jakby „ponowne” odkrycie kultu Najświętszego Serca  Pana Jezusa, może przyjść z pomocą.  Trwanie w  kontemplacji miłującego Serca Boga, szukanie, odkrywanie swojego odbicia w Jego Sercu… to jedyna droga :) :) :)… aby przylgnąć do Serca Jezusa swoim sercem… przylgnąć całym sobą…

  

  Samo odmawianie  Litanii do Serca Jezusowego nie działa jak zaklęcie :)… tym samym nie możemy oczekiwać, że tak po prostu przez  modlitwy zapanuje  w nas ład serca. Otwartość na przemianę staje się możliwa Bożą mocą, gdy dla Boga zatrzymasz się, gdy medytujesz poszczególne wezwania… gdy smakujesz wypowiadane, czy pomyślane słowa, gdy trwasz w ciszy wewnętrznej, by te słowa z mocą wybrzmiały w twoim sercu… by zawładnęły twoim umysłem… aby  rytm twojego serca uzgadniał się  z rytmem serca Syna  Bożego, który w sposób doskonały wypełnił wolę Ojca…

  Taka postawa może prowadzić  do ukojenia, do odkrycia tego, co się liczy, co jest najważniejsze, do ustawienia pewnej hierarchii wartości wreszcie do odzyskania nadziei… :) Te pragnienia idealnie  wyraża kanon:

O, Jezu cichy i pokorny, uczyń serce moje według Serca Twego.

  Ukształtowanie serca, ukojenie serca, uzdrowienie serca… jest możliwe na nowo :) chociaż kontemplacja Serca Jezusa nie uwolni nas od bólu, rozterek, bezradności… ale przez trwanie przy sercu Boga,  Jego Serce może jakby odbijać się, aby żyć w sercu każdego modlącego się… aby  serce ludzkie stawało się  sercem według Bożego upodobania…  i dobrze byłoby przypominać sobie o tym również wtedy, gdy jest nam ciężko…

  Serce Jezusa  ocala świat przez to, że się otwiera i wyniszcza w ofiarowaniu… To wyniszczanie się otwartego Serca jest treścią tajemnicy wielkanocnej. Serce Jezusa zbawia  przez to, że się ofiaruje. W Jezusowym Sercu ukazuje się nam centrum chrześcijaństwa. W Jego Sercu zostało powiedziane wszystko co  dzieje się w Nowym Przymierzu. To Serce przyzywa nasze serca… :) :) :) Zaprasza nas do zrezygnowania  z daremnych wysiłków samoocalania, zaprasza  do współmiłowania, do ofiarowania Jemu naszego „ja” , do znalezienia w Bogu pełni miłości, która sama jedna jest wiecznością i sama jedna podtrzymuje świat ( por. J. Ratzinger, Tajemnica Jezusa Chrystusa, Wyd. Jedność, Kielce 1994, s. 65).

  Spoczywając na piersi Mistrza, kontemplujmy otwarte  Najświętsze Serce  z którego wypływają zdroje łask. Dziękujmy Panu naszemu za wszystko co dla każdego z nas czyni… 

Chwała bądź Bożemu Sercu przez, które stało się nam zbawienie, jemu chwała i cześć na wieki wieków . Amen.

                                                                                    Elżbieta