Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

"... Jak łatwo można zatem zauważyć, znajomość kontekstu historycznego i kulturowego odgrywa istotną rolę w zrozumieniu tego co zaszło w trakcie Ostatniej Wieczerzy. Dzisiaj kapłan celebrując Eucharystię nie czyni tego, aby przypomnieć wszystkim zebranym co Jezus mówił w wieczerniku. Celebrans na mocy otrzymanych święceń naprawdę urzeczywistnia żywego Jezusa pod postacią chleba i wina. Jezus dał się nam wtedy właśnie po to, abyśmy mogli codziennie czerpać z Jego ciała i krwi. Tyle ile razy znowu wybrzmiewają słowa „To jest Moje Ciało” oraz „To jest Moja Krew” możemy być pewni, że On jest wtedy z nami, kochający, przebaczający i miłosierny...."

   W Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, gdy swoją obecnością na procesji, przyznajemy się do Chrystusa i wyrażamy swoją miłość do Eucharystii, pochylmy się w ciszy nad słowem, które nam Eucharystię, jeszcze bardziej, przybliża. 

   Zamieszczony fragment, niech będzie zachętą ku temu, a cały tekst znajdziemy pod linkiem:

http://www.ssb24.pl/niedziele,645,0

Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. J,3,16

   

 Uroczystość Trójcy Przenajświętszej, którą Kościół celebruje podczas dzisiejszej eucharystii, stanowi syntezę zbawczego objawienia się odwiecznego Boga w historii. 

  Św. Paweł uczy nas w Liście do Hebrajczyków: „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1, 1-2). Mową Syna, o którym pisze Apostoł Narodów jest całe Jego życie: od momentu Wcielenia do ofiary paschalnej, którą Jezus złożył z siebie na krzyżu i – jak pisze św. Marek – „zawołał donośnym głosem i oddał ducha” (Mk 15, 37). Krzyk Zbawiciela na drzewie kaźni jest przemową, wyrażającą w dramatyczny sposób pełnię miłości Syna do Ojca i do ludzi, za których cierpiał i umarł w pohańbieniu. Jej następstwem jest dar Ducha Świętego, którego Jezus obiecał uczniom podczas ostatniej wieczerzy: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy (…) A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję” (J 14, 15-17; 26-27).

   Duch Święty, Trzecia Osoba Boska, którego Jezus konający oddał w ręce Ojca, po Jego chwalebnym Zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu, w dniu Pięćdziesiątnicy zstąpił na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku, rozpalił ich ogniem miłości, udzielił im głębokiego poznania ekonomii Bożego zbawienia i dał im moc, aby jako Kościół kontynuowali misję głoszenia Dobrej Nowiny pogrążonemu w ciemnościach grzechu światu, obdarzając go prawdziwym pokojem, który jest darem Jezusa. Nie można bowiem autentycznie i owocnie głosić Ewangelii o pokoju między Bogiem a ludźmi, nie doświadczywszy wcześniej osobiście zbawczej mocy Ducha Świętego. Dlatego pierwsze słowa Jezusa, który przyszedł do pogrążonych w lęku uczniów związane były właśnie z pokojem i uświęcającą mocą Ducha Świętego, którą otrzymujemy dzięki wierze w Jezusa i Jego zwycięstwa nad śmiercią: „Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia (…), przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego!” (J 20, 19-22).

Pierwszy czwartek miesiąca. Prosimy Was o modlitwę za kapłanów

  Pierwszy czwartek miesiąca to wyjątkowy dzień, w którym czcimy Chrystusa, jako Najwyższego Kapłana, klękając przed Nim obecnym w Najświętszym Sakramencie i dziękując za dar Eucharystii, z którym nierozerwalnie złączona jest posługa kapłańska. 

  Święta s. Faustyna przytacza w Dzienniczku (1784) słowa Jezusa: „Napisz, sekretarko moja, że kierownikiem dusz jestem ja sam bezpośrednio - a pośrednio prowadzę je przez kapłana i każdą prowadzę do świętości drogą mnie tylko wiadomą”.
   Dlatego w pierwszy czwartek miesiąca, Kościół modli się za kleryków, o powołania kapłańskie, zakonne, misyjne i za księży, bez których nie moglibyśmy uczestniczyć w Eucharystii, ani przystępować do sakramentów świętych, o czym wielokrotnie wspominał niestrudzony Święty Jan Maria Vianney.

Duchu Święty prosimy...

Modlitwa papieża Piusa XII

Przyjdź, Duchu Święty i uczyń moje ciało swoją świątynią. Przyjdź i pozostań ze mną na zawsze. Udziel mi głębokiej miłości do Najświętszego Serca Jezusowego, abym je ukochał z całego serca, z całej duszy, ze wszystkich myśli i sił moich.

Oddaję Ci wszystkie władze mej duszy i mego ciała. Panuj nad mymi namiętnościami, uczuciami i poruszeniami. Przyjmij mój rozum i moją wolę, moją pamięć i wyobraźnię.

Duchu Święty, udziel mi obfitości Twej skutecznej łaski. Obdarz mnie pełnią cnót. Pomnażaj moją wiarę, umacniaj mą nadzieję, rozpalaj moją miłość. Udziel mi Twych siedmiu darów, owoców i błogosławieństw. Pozwól mi być Twoją świątynią i mieszkaniem całej Trójcy Przenajświętszej.

 

Modlitwa św. Augustyna

Oddychaj we mnie, Duchu Święty, abym święcie myślał.

Przymuszaj mnie, abym święcie postępował.

Pobudzaj mnie, abym miłował tylko to, co święte.

Umacniaj mnie, abym strzegł tego, co dobre. Strzeż mnie, Duchu Święty, abym Cię nigdy nie utracił....

 

Modlitwa papieża Leona XIII

Duchu Święty, Duchu Prawdy, przyjdź do naszych serc.

Obdarz narody Twoim światłem i Twoją jasnością, aby się zjednoczyły w wierze i znalazły upodobanie w Tobie.

Litania do Najświętszej Maryi Panny

https://www.youtube.com/watch?v=JhuLoWcZIkg

"Wpatrujmy się w Maryję tak bardzo otwartą na obecność Ducha Świętego w codzienności."

 

  W poświęconym Maryi miesiącu maju, w Dniu Matki, oczekując na Święto Zesłania Ducha Świętego, chciałem polecić rozważania, które łączą Ducha Świętego i Maryję.

  Tak, jak Maryja odczytywała natchnienia Ducha Świętego i poddawała się Jego działaniu w swoim życiu, tak i my chciejmy, i starajmy się być z Maryją, aby łatwiej nam było, życie nasze, poddać działaniu Ducha Świętego, po prostu, właściwie je przeżyć.

 Maryjo Matko - Mamusiu, dziękuję, że jesteś przy mnie.

Proszę prowadź mnie, moich bliskich i ich bliskich, oraz nas wszystkich, do Jezusa, Twojego Syna, a naszego Pana i Zbawiciela.                                                   

  Polecam rozważania:

 https://www.sluzebniczki.pl/news,uksztaltowana_przez_ducha_swietego,1218.html#

„A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20).

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego jest kolejną, po Zmartwychwstaniu Pańskim epifanią bosko ludzkiej natury Chrystusa.

 

  Druga Osoba Trójcy Przenajświętszej objawia odwieczną, zbawczą wolę Ojca, przez całkowite posłuszeństwo we Wcieleniu, oraz odkupieńczej śmierci, a Ojciec objawia swoją wszechmoc, przez Zmartwychwstanie Syna w jego ludzkiej, a zatem również cielesnej, przebóstwionej naturze.

Wniebowstąpienie jest, zatem, wpisane w misterium paschalne, jako kolejna odsłona misterium zbawienia, jak uczy nas Katechizm Kościoła Katolickiego:

„A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie" (J 12, 32). Wywyższenie na krzyżu oznacza i zapowiada wywyższenie Wniebowstąpienia. Jest jego początkiem. Jezus Chrystus, jedyny Kapłan nowego i wiecznego Przymierza, "wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi... ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga" (Hbr 9, 24). W niebie Chrystus nieustannie urzeczywistnia swoje kapłaństwo, "bo zawsze żyje, aby się wstawiać za tymi, którzy przez Niego zbliżają się do Boga" (Hbr 7, 25). "Jako Arcykapłan dóbr przyszłych" (Hbr 9, 11) Chrystus stanowi centrum i jest głównym celebransem liturgii, przez którą czci Ojca w niebie” (KKK 662).