Przejście ze starego roku liturgicznego do nowego dokonuje się płynnie, jakby dla podkreślenia, że mamy do czynienia z jedną historią zbawienia, która miała swój początek w akcie stworzenia, zaś znajdzie swoją kulminację w powtórnym przyjściu Chrystusa na świat.
Liturgia Słowa XXXIII Niedzieli Zwykłej, zawierała trzy istotne elementy apokaliptycznego nauczania Jezusa:
Będą miały miejsce niezwykłe wydarzenia astronomiczne: „W owe dni, po tym ucisku, słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. 25 Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte” (Mk 13, 24-25).
Syn Człowieczy przyjdzie w chwale: „Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba” (Mk 13, 26-27).
Czas tego wydarzenia jest znany tylko Bogu, czego konsekwencją jest postawa oczekiwania: „Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec. Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie” (Mk 13, 32-33).