„Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze” (Łk 12, 34).

Wędrując ku Jerozolimie, gdzie dopełni się Jego zbawcze dzieło i objawi w pełni Boża miłość, Jezus uczy swoich uczniów i tłumy czym jest sprawiedliwość większa od tej, którą głoszą uczeni w Piśmie i faryzeusze, a która jest niezbędna, aby wejść do królestwa Bożego (por. Mt 5, 20).  

Pan, czyniąc „małą trzódkę” swoich uczniów beneficjentami królestwa swego Ojca, które jest jednocześnie Jego królestwem, ponieważ – jak sam powie, przygotowując uczniów na swoje odejście i na dar Ducha Świętego – „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje” (J 16, 15), oczekuje od nich prawdziwej sprawiedliwości. Nic w tym dziwnego, przecież, jak uczy nas św. Paweł „królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. A kto w taki sposób służy Chrystusowi, ten podoba się Bogu i ma uznanie u ludzi” (Rz 14, 17-18). 

W tym sensie człowiek z tłumu, który oczekiwał od Jezusa, aby skłonił jego brata do podzielenia się z nim majątkiem, ani tym bardziej kierowany zapobiegliwością bogacz z przypowieści, chcący zapewnić sobie spokojny byt na resztę życia, nie byli ludźmi sprawiedliwymi, ponieważ kierowali się egoizmem, który niczym ciężki, młyński kamień zawieszony u szyi, zwracał ich spojrzenia i serca w dół, ku temu co przyziemne. Tymczasem Jezus wzywa wszystkich swoich naśladowców do nawrócenia, metanoi, całkowitej zmiany – wbrew wszelkiej światowej mądrości i tzw. zdrowemu rozsądkowi – systemu wartości.

Maryjna sobota - Pozwól mi przyjść do siebie, Maryjo.

 
 Maryjo
 W pielgrzymce mojego życia pociągaj mnie do Ciebie nieustannie.
A ja Maryjo, abym nieustannie do Ciebie szedł...

https://www.youtube.com/watch?v=dClAJDikExU

Święto Przemienienia Pańskiego... "To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie"

Obchodzimy dzisiaj Święto Przemienienia Pańskiego.

 

 Przemienienie Pana Jezusa...

Dla kogo? Po co? Dlaczego?

   

  Dla Apostołów, ale nie w nagrodę, tylko ku umocnieniu, żeby zdołali przetrzymać zgorszenie Krzyża.

 Z trudnościami to przeszli, ale umocnieni Zmartwychwstaniem, stali się fundamentalnymi świadkami naszej Wiary.

 Było Ono zatem również dla nas.

   Przemienienie Jezusa miało być siłą na wszelkie trudne chwile, poczucie osamotnienia, ludzką słabość...
 Gdy jest trudno, powinniśmy pamiętać, że było również inaczej, lepiej i,że tak na pewno będzie.

 

  Od przemiana Pana Jezusa, ku przemianie każdego z nas....

 Przemiany z ewidentnego zła, albo przemiany ku większemu dobru.

Gromadźmy skarby przed Bogiem

W dzisiejszym pierwszym czytaniu, mądry prorok Kohelet, odnosząc się do trudu ludzkiego ponoszonego w ziemskich staraniach stwierdza, że wszystko jest marnością…

Święty Paweł, zwracając się do tych którzy wybrali Jezusa, mówi, aby dążyć do tego co w górze, a nie do tego co na ziemi. Daje przy tym konkretne wskazania i przestrogi.

  

Pan Jezus spotyka człowieka, który jednak o dobra materialne bardzo zabiega.

Czy je otrzyma?  Nie wiadomo.

Skoro ma z tym problemy, można sądzić, że relacje rodzinne są nie najlepsze... 

A cóż w tym ziemskim życiu, ponad rodzinę?

Maryjna sobota - Maryja Śliczna Pani

 "Maryjo, Ave Maryja

U Boga nam wybłagaj zdroje łask,

by świat lepszy był, by w miłości żył,

o Maryjo miej w opiece dzieci swe"....

https://www.youtube.com/watch?v=yk0X4USMbds

75 Rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. "Ich bohaterski czyn zobowiązuje!..."

W 75 Rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, proponujemy do rozważenia słowa św. Jana Pawła II,  wypowiedziane do Polaków w 45 i 50 rocznicę wybuchu tego powstania...

  W kontekście  poświęcenia, życia i cierpienia Powstańców, a także pokolenia walczącego po wojnie o wolną, katolicką Polskę, patrząc na to co mówi się i dzieje w naszej Ojczyźnie, co powiedziałby do Polaków Ojciec Święty teraz? 
I co z zobowiązaniami?
                                                                                                 Sławek

"4. Wspominając dzisiaj ze czcią Bohaterów Powstania Warszawskiego, nie można pominąć jeszcze jednego aspektu. W tych dniach trudno nie przywołać na pamięć również wszystkich kapłanów, którzy uczestniczyli w powstaniu jako kapelani oraz sióstr zakonnych-sanitariuszek, a także Mszy świętych odprawianych pośród padających bomb i pocisków artyleryjskich. Cały ten heroizm walczącej Warszawy miał bardzo wyraźne znamię chrześcijańskie. Na miejscach, gdzie grzebano poległych powstańców do dzisiaj stoją krzyże i palą się świece jako znak wiary w świętych obcowanie i żywot wieczny. Należy ufać, że 50. rocznica Powstania Warszawskiego potwierdzi tę wiarę i w ten sposób utrwali w idących pokoleniach nadzieję: nie tylko nadzieję życia wiecznego, ale także nadzieję zachowania i rozwoju tego wspólnego dobra, któremu na imię jest niepodległa Rzeczpospolita.

„Ojcze, niech się święci Twoje imię” (Łk 11, 2).

Modlitwa, której Jezus uczy dziś swoich uczniów, rodzi się z ich pragnienia naśladowania Go w zjednoczeniu z Ojcem. Jest to pragnienie, implicite, ich wyznaniem wiary w szczególne pośrednictwo Jezusa między Bogiem a człowiekiem.
 

„Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów” (Łk 11, 2).

Uczniowie uważnie obserwowali swojego rabbiego. Na tym właśnie, w ówczesnych czasach, polegało ich zadanie: obserwować i słuchać nauczyciela, aby przyswoić sobie nie tylko nauki płynące z jego słów, lecz również z przykładu życia, które stawało się wzorem dla ich postępowania. Nie inaczej miała się rzecz z uczniami Jezusa, którzy widzieli jak często i długo modli się w odosobnieniu. Był On bowiem Człowiekiem modlitwy, zawsze skierowanym ku Bogu i dzięki temu całkowicie oddany posługiwaniu ludziom. Uczniowie słusznie domyślili się, że z tego zjednoczenia z Najwyższym ich Mistrz czerpie niezwykłą mądrość, której nie potrafili przeciwstawić się uczeni w Piśmie, oraz moc czynienia znaków, potwierdzających prawdziwość Jego przepowiadania o nastaniu Bożego królowania.