Boża radość. Tydzień biblijny.

Radość - takimi chciałby widzieć nas Bóg. Radość, jak mówią poniższe słowa z Ewangelii Jana pochodzi od Pana.
J 15,11
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.

Kiedy się smucimy, złościmy, kiedy jesteśmy niewierni, zawistni, niecierpliwi, bądźmy pewni, że uczucia te nie pochodzą od Boga...
Ga 5,22
Owocem zaś ducha jest: miłość, radość , pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,

Jacy jesteśmy kiedy dotykają nas różne doświadczenia? Czy potrafimy ze spokojem patrzeć w przyszłość i z przebaczeniem w przeszłość?
Jk 1,2
Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia*.

Wola Twoja Panie. Czy wypełniam ją z radością, czy z lęku przed Tobą?
Jeśli w całkowitej wolności wypełniamy Słowo Boga, wówczas spokój i radość goszczą w naszych sercach...
Ps 40,9
Jest moją radością , mój Boże, czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu»*...

„Rzekł do nich Jezus: «Chodźcie, posilcie się!»” (J 21, 12).

  W perykopie ewangelicznej, którą Kościół rozważa podczas dzisiejszej Liturgii Słowa, Chrystus dokonuje swoistej syntezy misji rodzącego się Kościoła w świetle mocy swego Zmartwychwstania, wynosząc ją na wyższy, paschalny wymiar.

Podobnie jak w zeszłą niedzielę, inicjatywa leży całkowicie po stronie Pana, który wchodzi w życie uczniów, aby dopełnić posłania, którego udzielił im podczas swego ziemskiego nauczania.  „Pierwszego dnia tygodnia” (J 19, 20) Zbawiciel przyniósł pokój Apostołom, którzy trwali pogrążeni w smutku i lęku co do swojej przyszłości. Wówczas Pan włączył ich w swoją misję jednania i udzielił im, w mocy Ducha Świętego, władzy odpuszczania grzechów:  „A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane»” (J 20, 21-23).  

Wydaje się jednak, że uczniowie nie podjęli jeszcze powierzonej im misji. Wrócili  bowiem do dawnego życia w Galilei, nad Morzem Tyberiadzkim, które porzucili, gdy poszli za Jezusem. 

3 maja Uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski.

   Święto to, ma swoje źródło w Ślubach Króla Polski, Jana Kazimierza, który 1 kwietnia 1656 roku oddał w Katedrze Lwowskiej, uroczystym aktem Polskę – całe Królestwo, pod opiekę Maryi, obierając Ją za Królową Polski.

  Pod tym linkiem możemy zapoznać się z tekstem Ślubów Jana Kazimierza:

http://brewiarz.pl/indeksy/pokaz.php3?id=6&nr=262  

   Natomiast pod poniższym linkiem, możemy zapoznać się z historią i okolicznościami, jakie doprowadziły do tego królewskiego aktu, oraz do ustanowienia Święta Matki Bożej Królowej Polski.

http://www.niedziela.pl/artykul/4734/Uroczystosc-Najswietszej-Maryi-Panny

 Maryjo, Królowo Polski, jak dobrze, że Jesteś. Proszę módl się za Polską, módl się za nami.

  Mamy dzisiaj również święto Konstytucji 3maja.

 Tak sobie myślę….

Czy, gdyby te królewskie Śluby były rozszerzone, wypełnione, to, czy trzeba by było Konstytucji 3 maja?

Czy taki dramatyczny okres w historii Polski miałby miejsce?

Słowo Boże na dzisiaj. J3, 31-36

" Kto przychodzi z wysoka, panuje nad wszystkim, a kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i po ziemsku przemawia. Kto z nieba przychodzi, Ten jest ponad wszystkim. Świadczy On o tym, co widział i słyszał, a świadectwa Jego nikt nie przyjmuje. Kto przyjął Jego świadectwo, wyraźnie potwierdził, że Bóg jest prawdomówny.
  Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a bez miary udziela mu Ducha. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży nad nim wisi."

O chleb nasz powszedni prosimy Cię Panie Boże.

  Ojcze nasz, który jesteś w Niebie…

Chleba naszego powszedniego, daj nam dzisiaj….

 O chleb na codzienność naszego życia, prosimy Cię Panie.

 Prosimy udziel nam:

Chleba Wiary i Nadziei,

Miłości - Ciebie, siebie samego i bliźniego.

Chleba ochrony przed złem. 

Chleba zdrowia duszy, umysłu i ciała.

  W naszych małżeństwach, prosimy o chleb pokoju, miłości, wierności i trzeźwości, wyzwolenia z uzależnień, zniewoleń, nieporozumień, zadufania w sobie i nieliczenia się ze współmałżonkiem i dziećmi.

Chleba daru rodzicielstwa. Dobrego wychowania dzieci.

Chleba dobrych relacji rodziców z dziećmi.

Chleba braku poczucia osamotnienia.

Chleba Przyjaźni.

Chleba czystości.

„Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam” (J 20, 21).

W Drugą Niedzielę Wielkanocną, która z woli Pana Jezusa objawionej św. Faustynie Kowalskiej została ogłoszona przez św. Jana Pawła II Niedzielą Miłosierdzia Bożego, stajemy wobec tajemnicy odkupienia, które Zmartwychwstały Syn przynosi nam jako dar od Ojca, mimo zamkniętych drzwi naszych serc, aby rozpalić je łaską Ducha Świętego.
 

„Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok” (J 20, 19-20).  

Uczniowie nie wierzyli Jezusowi, który trzykrotnie objawiał im paschalny, odkupieńczy sens swojej misji, gdy szli do Świętego Miasta: „Oto idziemy do Jerozolimy: tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć i wydadzą Go poganom na wyszydzenie, ubiczowanie i ukrzyżowanie; a trzeciego dnia zmartwychwstanie” (Mt 20, 18-19). Nawet wówczas, kiedy pierwsza część zapowiedzi Jezusa spełniła się i skonał On na Golgocie dokładnie tak, jak zapowiedział, nie pamiętali, że krzyż nie był Jego ostatnim słowem i powinni czekać na tajemnicze „zmartwychwstanie”. Ich postawy nie zmienił również widok pustego grobu, dziwne ułożenie płócien i chusty, ani świadectwo Marii Magdaleny: „Widziałam Pana i to mi powiedział” (J 20, 18).

Nowenna do Bożego Miłosierdzia. Dz.9

  Dzień dziewiąty: Dusze oziębłe…

  Dziś sprowadź mi dusze oziębłe i zanurz je w przepaści miłosierdzia Mojego. Dusze te najboleśniej ranią Serce Moje. Największej obrazy doznała dusza Moja w Ogrójcu od duszy oziębłej. One były powodem, iż wypowiedziałem: Ojcze, oddal ten kielich, jeżeli jest taka wola Twoja. - Dla nich jest ostateczna deska ratunku uciec się do miłosierdzia Mojego.

  Jezu najlitościwszy, któryś jest litością samą, wprowadzam do mieszkania najlitościwszego serca Twego dusze oziębłe, niechaj w tym ogniu czystej miłości Twojej rozgrzeją się te zlodowaciałe dusze, które podobne są do trupów i takim Cię wstrętem napawają. O Jezu najlitościwszy, użyj wszechmocy miłosierdzia swego i pociągnij je w sam żar miłości swojej, i obdarz je miłością świętą, bo Ty wszystko możesz.