Z dzisiejszego Słowa Bożego. O Moc w Wierze, prosimy Cię Panie.

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych.
Każdemu, kto powie jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone. Kiedy was ciągać będą po synagogach, urzędach i władzach, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty pouczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć».  Łk. 12.8-12

Rozdział 24 Księgi Kapłańskiej – Oliwa do świecznika i Chleby pokładne

Świecznik, oliwa do świecznika i chleby pokładne przynależały zarówno rzeczowo, jak i funkcyjnie do Namiotu Spotkania (Przybytku Mojżeszowego – świątyni starożytnych Izraelitów). Równoległe teksty z Księgi Wyjścia znacząco umożliwiają głębsze zrozumienie treści Księgi Kapłańskiej. Szczególną uwagę zwraca fakt usytuowania we wzajemnej bliskości stołu z chlebami pokładnymi i świecznika, na ramionach którego znajdowały się lampy. Światło lamp było jedynym światłem w Miejscu Świętym, ponieważ światło naturalne nie dochodziło przez ściany i zasłony, a okien nie było. Rozkaż Izraelitom, aby dostarczali do świecznika czystej oliwy, aby zapewnić nieustanne światło (Kpł 24,2). 

07.10.2017- Różaniec do Granic w Parafii p.w. Świętego Wawrzyńca w Głuchołazach – diecezja opolska.

Kochani :) Współmodlący się :). Z radością odpowiadam na prośbę Anetki i Sławka i dzielę się / siłą rzeczy w wielkim skrócie/ relacją z modlitwy w moim mieście.

Pielgrzymi przybywali stopniowo, już od godziny 9 rano, w przeważającej ilości prywatnymi samochodami, ale też kilkoma busikami i trzema autobusami. Władze miasta udostępniły parter zlokalizowanej kilkadziesiąt metrów od kościoła szkoły. Tam zorganizowano poczęstunek dla przybywających do naszej świątyni na modlitwę... a przybyli z 68 miejscowości... najbardziej odległa to Chicago :)

Przed Mszą Świętą zgromadzeni w kościele śpiewaliśmy pieśni maryjne i czekaliśmy na przybywających pielgrzymów,

a ksiądz Michał wygłosił konferencję o historii różańca, jego wartości i roli w życiu zarówno pojedynczego człowieka jak i wspólnoty Kościoła.

Następnie była Msza Święta

a po niej nabożeństwo adoracyjne.

Chodźmy na ucztę!!!

  Jak piękne jest dzisiejsze czytanie! Sam Pan Bóg zaprasza nas na ucztę! Na suto zastawiony stół... Czy pójdziemy? Czy skorzystamy z zaproszenia?
A może znajdziemy tysiąc wymówek, żeby nie pójść?

Kiedyś w rozmowie z pewną osobą usłyszałam, że jest taką grzesznicą, że już nie ma po co iść do Boga, bo  Bóg na pewno ją odrzuci... A to przecież nieprawda. Szczególnie uraduje Pana ktoś, kto chce do Niego przyjść. Jak czytamy w dzisiejszej Ewangelii, każdy jest zaproszony do stołu Pańskiego czy to bogaty, czy biedny i  grzesznicy również, bo przecież nikt nie jest  bez winy ...

Święto ważnego zawodu – Dzień Nauczyciela.

  Jest to właściwie święto wszystkich pracowników oświaty, gdyż jego właściwa nazwa to Dzień Edukacji Narodowej. Ma on krótką, bo niespełna 35 letnią historię. Ustanowiła go w 1982r. ustawa – Karta Nauczyciela na mocy swego 74 Artykułu. Obchodzimy go niezmiennie 14 października dla uczczenia powstania w tym dniu pierwszego na świecie ministerstwa oświaty – polskiej Komisji Edukacji Narodowej powołanej przez sejm właśnie 14 października 1773r. Naprawę Rzeczypospolitej po pierwszym rozbiorze rozpoczęto od naprawy edukacji. Pomysłodawcami utworzenia Komisji byli Joachim Chreptowicz i Hugo Kołłątaj, którzy zostali także jednymi spośród ośmiu jej członków. Komisja miała sprawować nadzór oraz w każdy sposób pomagać szkołom różnych szczebli począwszy od parafialnych przez gimnazja a na uniwersytetach w Krakowie i Wilnie kończąc.

Raduj się i nieś radość innym

  Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! (Flp, 4,4).
 Święty Paweł, tymi słowami, jakby przynagla nas do radości, radości w Panu.  
  Radości, która możliwa jest zawsze... nawet wtedy, gdy uważamy, że w naszym życiu nie ma niczego z czego moglibyśmy się radować...  Jednak, jeśli naszą pierwszą radością będzie Bóg, to i w reszcie życia odnajdziemy radość, bo Pan będzie z nami a my z Nim.
  Zachęcam do zapoznania się z artykułem do którego zaprowadzi nas poniższy link.
https://pl.aleteia.org/2017/09/24/krotka-instrukcja-radosnego-chrzescijanskiego-zycia/

Zaśpiewajmy radośnie...

Księga Kapłańska, rozdział 23 - Czasy święte

  Cały 23 rozdział Księgi Kapłańskiej wskazuje na fakt, jak ważną rolę pełniły w historii Izraela poszczególne Święta. Bóg powiedział  do Mojżesza: Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! (Kpł 23,2). 
  Autor natchniony przeprowadza czytelnika kolejno poprzez: Szabat, Paschę i Święto Przaśników, Święto Tygodni, Święto Nowiu, Dzień Przebłagania, Święto Namiotów. Czytając tekst pobieżnie bez zagłębiania się w istotę treści, można by  ulec złudzeniu, iż mamy do czynienia z przekazem odnoszącym się jedynie do kwestii formalnych ujętych w ściśle określone nakazy i zakazy. Jednakże sama etymologia niektórych słów wskazuje na coś znacznie więcej, np. termin szabat może oznaczać: nie pracować, odpoczywać, zatrzymać, ale też: wzrastać, rozwijać się; termin pascha: kuleć, być chromym oraz: zbawić, strzec, osłaniać, czy też: być radosnym.