Chwała

     Cześć
   Maryi
         
     Bogu 
   Uwielbienie




  
  "Serce Jezusa, przyjdź Królestwo Twoje.  
Przyjdź przez Maryję."

  Sławek

Kiedy syn/córka nie chcą chodzić do Kościoła.

  Wiele razy możemy przeczytać, w przesyłanych intencjach, jak wielu rodziców zmaga się z brakiem wiary u swoich dzieci,  z problemem ich nieuczestniczenia w praktykach religijnych, czy nieuczęszczania na Mszę Świętą, głównie, tych już nieco starszych, od nastolatków poczynając.
  Jak sobie z tym radzić? Jak postąpić, aby nasze dzieci wróciły na drogę wiary?
 Czy być radykalnym i wciąż i wciąż ich napominać i straszyć Bogiem?  Czy lepiej przyjąć postawę bardziej subtelną: dawania świadectwa i pokazywania tego co dzięki Bogu mogą zyskać?

  Odpowiedzi na te pytania, spróbujmy znaleźć w krótkim filmiku, który zamieszczamy na końcu wpisu. Dwóch zakonników  O. Leonard Bielecki i O. Franciszek Chodkowski odpowiadają na nurtujące nas problemy.

Do Bolesnej Matki Bożej Skrzatuskiej - Pielgrzymowanie Eli

   Ela, podzieliła się z nami wspomnieniami, ze swojej pieszej pielgrzymki. Zapraszamy. 

  Trudno opisać wrażenia i przeżycia z mojej pielgrzymki ponieważ to było tak dawno, dawno temu, kiedy wybrałam z moimi dwiema, wtedy pięcio i dziewięcio letnimi Córciami do Bolesnej Matki Bożej Skrzatuskiej.
  Na początku bardzo się bałam, czy dam radę z dwójka Dzieci, czy dojdziemy, czy wystarczy sił, czy znajdę pomoc w trudnych chwilach, co spakować do plecaka, co mi będzie potrzebne(?)
  Damy radę!!! powiedziałam, przecież idziemy do naszej Maryi, która jest silna, kiedy trzymała na kolanach ciało Jezusa, tuż po zdjęciu z krzyża, więc dostaniemy też siłę, aby do NIEJ dotrzeć.
 

 ...Idziemy w skwarze dnia
I w szarym pyle dróg,
A On nas uczy kochać...
  Tyle dobroci i miłości jakich się doświadcza wśród tych idących Ludzi, jak i troskę... Powitania, poczęstunki i gościny od strony wszystkich spotkanych po drodze...
  Pamiętam jeden z noclegów.
W Wałczu przed kościołem odebrało nas małżeństwo i zawieźli do swojego domu.
Wchodzę do łazienki, a tam sama śnieżna biel....

Od wschodu do zachodu słońca… Pielgrzymowanie Elżbiety

  Pielgrzymowanie… było moją pasją … zbyt krótką… niecierpliwie nasłuchiwałam ogłoszeń parafialnych… ileż wątpliwości i jak wielu ludzi, którzy przekonywali,  kiedy szłam pierwszy raz : dasz radę , zobaczysz…   a jak pójdziesz raz, to już będziesz musiała chodzić… i poszłam jak na skrzydłach i dziwiłam się bardzo, dlaczego ludzie nie chodzą…

  Na następnej pielgrzymce nie było już tak łatwo jak na pierwszej, bolały nogi, nie wszyscy byli dla siebie życzliwi … to bolało bardziej …

Nie pamiętam już dzisiaj na ilu byłam pielgrzymkach pieszych czy to na Jasną Górę, czy innych  o wiele trudniejszych … wiele ludzkiego wsparcia i dobroci serc dane było mi doświadczyć … i ta wyjątkowa atmosfera wspólnej modlitwy , posiłków, rozmów i wspólnego milczenia… zmagań z własnym ciałem niejednokrotnie odmawiającym posłuszeństwa … pamiętam jak na jednej  z pielgrzymek, kiedy na ostatnim noclegu ok. 12 kilometrów od Jasnej Góry  okazało się, że  mam wysoką gorączkę i bardzo powiększone węzły chłonne… jak oszalała modliłam się , żeby tylko dojść … żeby stanąć przed Jasnogórską  Panienką i podziękować za wszystko, co w moim życiu się stało i zaśpiewać Czarną Madonnę  jak będziemy wchodzić Aleją… kiedy wspominam wchodzenie na wały, to wciąż oczy mam pełne szczęśliwych łez…

  Później kiedy z powodu choroby już nie mogłam chodzić, zaczęłam więcej jeździć … i znowu spotykałam różnych ludzi… i różnie było… im bardziej wrastałam w pielgrzymowanie tym lepiej rozumiałam, co to znaczy, że moje życie, każde życie jest pielgrzymką… razem z innymi w trudzie, tęsknocie za Bogiem, do którego trzeba  wciąż  iść,  i iść … dążyć do celu pokonując  przeszkody … uparcie i cierpliwie krok za krokiem … bez względu na pogodę …  i pogodę własnego ducha tym bardziej… pokonywać siebie … służyć innym … ogałacać się z egoizmu i wszystkiego co niekonieczne   do życia…

  

  Każda pielgrzymka była dla mnie przygodą, prostą szkołą życia i wiary, przekładania wiary na życie… odkrywania sensu życia w wierze … poznawania innych i siebie samej … uczeniu się pokory  …

Szmer łagodnego powiewu. Uwierzyć, odczytać Bożą obecność

 Eliasz chodził Bożymi Drogami od dawna. 

Nie zwiodła go możliwość ludzkiego wyobrażenia, że wszechpotężny Bóg, powinien być w czymś tak wielkim, co nie daje się przeoczyć i musi porażać swoją mocą.

  Eliasz w szmerze łagodnego dotyku dostrzegł Bożą obecność.

 ... Bóg o mnie zapomniał. Nie interesuje się mną. Nie słucha moich próśb…..

 Takie zdania zdarza mi się słyszeć, od różnych osób, od czasu do czasu.

   Pewien ksiądz ze znanego chyba opowiadania, tak wierzył, że zapomniał o nadsłuchiwaniu i dostrzeganiu obecności Boga…. I utonął.....

  Pan Bóg przygarnął go jednak i wytłumaczył.... ale już po tamtej stronie….

  Być mądrym teraz, tutaj.

Dostrzegać to jak, kiedy, przez kogo Pan Bóg mówi do mnie.

Jak się zaprogramować na odbiór Bożych fal?

  Poprośmy Boga o tę, tak nam potrzebną Łaskę, Bożymi słowami z dzisiejszej Liturgii Słowa.

 Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.

 Prosimy Boże Nasz, niech

 Łaska i wierność spotkają się ze sobą, 
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, 
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

   

 Twoja sprawiedliwość dla nas Panie.

Łaskawość na nasze wołanie o Wiarę, że:

Księga Rodzaju 47 - Rządy Józefa w czasach głodu. Izraelici w ziemi Goszen.

 

  Do Egiptu przybywa ojciec i bracia Józefa z rodzinami. Józef przedstawia swoją rodzinę władcy Egiptu.
Faraon pyta Jakuba o wiek, ten mu odpowiada, że pielgrzymuje już 100 i 30 lat przez życie.
Myślę, że to ciekawe zdanie, które podkreśla sens naszego życia tu na ziemi. Jesteśmy tu tylko pielgrzymami. Wędrujemy przez nasze życie, każdy różnymi drogami, ale wszyscy zmierzamy do jednego celu.

  Józef osiedla swoich bliskich w najżyźniejszej części Egiptu. Tam troszczy się o nich i zapewnia im byt, pomimo panującego głodu...
Egipcjanie z głodu muszą wyprzedawać wszystkie swoje dobra, sprzedają w końcu samych siebie w niewolę, a lud Izraela ma się całkiem dobrze. Faraon mianuje nawet co niektórych zarządcami jego trzód.

  Widać tu jak wielką łaską darzy ich Pan, jak wielkie zaufanie i szacunek ma do nich faraon.
Józef pomimo, że nabył dla faraona majątki ludzi i ich samych jako niewolników, nie zostawia ich w biedzie,

Uwielbiam, pragnę - Świadectwo pragnienia serca Joanny

Uwielbiam Cię Boże za każde strapienie w moim życiu. Ty znasz mnie najlepiej , Ty wiesz jaka jest moja kondycja duchowa w danej chwili, Ty wiesz kiedy przyjść z POCIESZENIEM .
Dziękuję Ci , że przyszedłeś, że jesteś....
   Tak bardzo wierzę Dobry Boże, że przyjdziesz z tym ŚWIATEŁKIEM dziś do każdego utrudzonego i obciążonego, a szczególnie polecanych Tobie w intencjach Modlitwy Wstawienniczej .

  Moje serce ściśnięte klamrą strapienia
Jakże bym pragnęła Panie Twojej w nim obecności .
Jak dobrze żyć nadzieją , że wcześniej czy później Ty przyjdziesz .

Ty mnie wyzwolisz !
Ty mnie uratujesz !

Panie... jakaś szczelinka się pokazała...
Panie dasz radę włożyć palec ?