Księga Rodzaju 47 - Rządy Józefa w czasach głodu. Izraelici w ziemi Goszen.

 

  Do Egiptu przybywa ojciec i bracia Józefa z rodzinami. Józef przedstawia swoją rodzinę władcy Egiptu.
Faraon pyta Jakuba o wiek, ten mu odpowiada, że pielgrzymuje już 100 i 30 lat przez życie.
Myślę, że to ciekawe zdanie, które podkreśla sens naszego życia tu na ziemi. Jesteśmy tu tylko pielgrzymami. Wędrujemy przez nasze życie, każdy różnymi drogami, ale wszyscy zmierzamy do jednego celu.

  Józef osiedla swoich bliskich w najżyźniejszej części Egiptu. Tam troszczy się o nich i zapewnia im byt, pomimo panującego głodu...
Egipcjanie z głodu muszą wyprzedawać wszystkie swoje dobra, sprzedają w końcu samych siebie w niewolę, a lud Izraela ma się całkiem dobrze. Faraon mianuje nawet co niektórych zarządcami jego trzód.

  Widać tu jak wielką łaską darzy ich Pan, jak wielkie zaufanie i szacunek ma do nich faraon.
Józef pomimo, że nabył dla faraona majątki ludzi i ich samych jako niewolników, nie zostawia ich w biedzie,
daje im ziarno na siew i ustanawia podatki, które Ci mają płacić na rzecz faraona.
Zrobił to w trosce o ludzi, aby mieli czym się wyżywić i nakarmić swoje dzieci, a przy okazji zatroszczył się o dobra dla faraona.

Izraelczycy w tym czasie wzięli sobie na własność ziemię Goszen i bardzo się rozmnożyli.

   Był to czas kiedy Pan im błogosławił. Nie zostawił ich. Zaprowadził ich do Egiptu, aby wiodło im się dobrze.
Jak ostatnio wspomniałam w niedzielnych rozważaniach, że kiedy będziemy wierni Bogu, On się zatroszczy o nas, o naszą codzienność. Będzie troszczył się o to, abyśmy mieli wszystko to, co potrzebne nam do życia...
 Tak jest od zawsze... idźmy za Panem, a On nas poprowadzi przez życie, jak prowadził naród wybrany.
My również jesteśmy Jego wybrańcami...

   Aneta