„Wtedy przypomniały sobie Jego słowa i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym” (Łk 24, 8-9).

Perykopy ewangeliczne, które Kościół przedstawia nam do medytacji w Wigilię Paschalną i  Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, wprowadzają nas w największą tajemnicę naszej wiary, wskazując na paradoks, który pozwala nam nie tyle zrozumieć, co doświadczyć nowości, jaką zmartwychwstały Chrystus wnosi w nasze życie.

Paradoks polega na tym, że Pan, jako pierwszych heroldów swojego zwycięstwa nad śmiercią wybrał niewiasty, których świadectwo miało znikomą wartość w ówczesnym świecie, jakby chciał nam uświadomić, że skarb zbawienia, którym nas obdarzył jest przechowywany „w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas” (2 Kor 4, 7).

Pragnąc dokończyć przygotowania ciała Jezusa do pochówku, niewiasty udają się do grobu Jezusa niosąc ze sobą wonności.

„W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa” (Łk 24, 1-4).  

Zachowanie kobiet jest irracjonalne: grób został zapieczętowany, poza tym Piłat, na żądanie Żydów, wystawił straż, która z pewnością nie uległaby prośbom kobiet, ponieważ złamanie pieczęci na ciężkiej skale zamykającej wejście do grobu zostałoby surowo ukarane. Tym niemniej, niewiasty idą do Jezusa wiedzione współczuciem i miłością. To bardzo ważna nauka, jakiej udziela nam św. Łukasz: trzeba zawsze iść do Jezusa, nawet wówczas, gdy wszyscy mędrcy tego świata mówią, że jest martwy, że jak inni nauczyciele duchowości stał się prochem. A to jest możliwe tylko, jeżeli wiedzie nas miłość i zaufanie, że moc Boża jest większa od władzy Piłatów tego świata.

Życzenia na Wielkanoc 2022r

  Drodzy Siostry i Bracia z Inicjatywy Modlitwy Wstawienniczej oraz Róż Różańcowych.

   Przeżywamy uroczyściej i radośniej niż w ostatnich latach Święta Wielkanocne. Mamy świadomość zagrożeń w świecie i osobistym życiu. Żyjemy jednak wiarą w naszego Pana i Zbawiciela, wierzymy w Jego Zwycięstwo. On daje nam poznać siebie. Przychodzi do nas, Pan zna nasze życie, słyszy naszą modlitwę wstawienniczą i różańcową za siebie i innych. Daje nam Siebie i daje nam radość wiary.

 

  Życzę Wam wszystkim owocnego przeżycia Świąt Wielkanocnych i Oktawy oraz Niedzieli Miłosierdzia Bożego. Niech Zmartwychwstały Chrystus zatriumfuje w Waszym życiu, niech uzdrowi to, co chore i wzmocni to, co słabe. Życzę Wam żywej wiary, prawdziwej nadziei i wielkiej Bożej miłości.  Niech Chrystus Pan, Zwycięski Pasterz, prowadzi was każdego dnia...

Niech was błogosławi  Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn +  i Duch Święty. Amen.

Radosnego Alleluja!!!

                                                     ks. Czesław Matuła

 

  Chrystus zmartwychwstał. Alleluja.

  Śmierć została zwyciężona.

 Radośnie przeżywamy Święta Zmartwychwstania Pańskiego.

  Życzę każdemu z IMW, oraz czytającym te słowa, aby Zmartwychwstały Chrystus pomógł nam pokonać wszystko, co w naszym życiu powinno być pokonane.

  Zmartwychwstańmy do nowego życia tu na ziemi, aby kiedyś doświadczyć Łaski Zmartwychwstania, którą przez swoją Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie wyjednał nam, nasz Pan Jezus Chrystus.

 Błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

                                                                             Sławek +

Droga Krzyżowa. Idę... chcę iść za Tobą Panie Jezu.

Stacja I 

Pan Jezus na śmierć skazany.

 Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.

Żeś przez krzyż i mękę Swoją świat odkupić raczył.

  Na śmierć skazany! Niewinny człowiek, którego słowa były Prawdą. Zawsze kierował się miłością, uzdrawiał, wskrzeszał.

 Nie protestuje, nie korzysta z Boskiej natury. 

  Chcesz mi powiedzieć Jezu, że Twoja miłość do mnie nie zna granic, że posuniesz się, aż do śmierci i to śmierci krzyżowej.

   Ile razy niepowodzenia, chorobę, utratę kogoś bliskiego, pracy, mienia traktuję nie raz jak wyrok. Trudno się z tym pogodzić. A przecież powinnam to przyjąć w pokorze. Bo tak jak Ty przyjąłeś krzyż dla mojego zbawienia tak i ja powinnam przyjąć doświadczenia dla doskonalenia siebie w drodze do zbawienia.

  Naucz mnie Panie Jezu pokory i cierpliwości w pokonywaniu swoich słabości. Naucz godzenia się  z Twoją Wolą.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami.

Stacja II

Jezus bierze krzyż na swoje ramiona.

  Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.

 Żeś przez krzyż i mękę Swoją świat odkupić raczył.

  Wziął swój krzyż przytulił się do niego i niesie na Golgotę.

"Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie swój krzyż i niech mnie naśladuje"

Nie ma innej drogi.

   Ile razy zatrzymuje mnie myśl, że innym żyje się lepiej, że w ich życiu mniej cierpienia, że los dla nich łaskawszy.

 Jezu, odwróć moje oczy i myśli od tego co pozorne.

 Chcę Ciebie naśladować, chcę dźwigać swój krzyż, który skroiłeś na moją miarę. Chcę iść wąską drogą, bo tylko ona prowadzi do nieba. Bądź mi Wspomożycielem i Pocieszycielem na mojej drodze krzyżowej.

 Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami.

Stacja III

Jezus upada pod krzyżem

 Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.

Żeś przez krzyż i mękę Swoją świat odkupić raczył.

  Jezus upada. Już do tej pory wiele wycierpiał; czterdzieści dni postu, konanie w Ogrójcu, cierpiał w ciemnicy, biczowanie, cierniem koronowanie. A jednak się podniósł z upadku na znak dla mnie, że zawsze trzeba powstać. Nie ważne co jest przyczyną upadku, ważne byś chciał się z niego podnieść.

Wielki Czwartek. Dzień ustanowienia Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa

 

  Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: "To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!"  Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: "Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.  Łk. 22.19-20

   Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus,  Kapłani,  Eucharystia i my…
Pan Jezus dał, daje nam Siebie w Eucharystii.
Ustanowił Kapłanów, przez ręce których przychodzi do nas.
Nie ma Eucharystii bez Kapłana.
Bez Eucharystii nasze życie nie ma mocy….

  W dzień Wielkiego Czwartku, dziękujmy Bogu za dar Eucharystii i Kapłaństwa.
Szanujmy, brońmy i módlmy się za Jego sługi…

    Panie Jezu, dziękuję za Sakrament Kapłaństwa i Eucharystii.

  Proszę o czyste serca  Kapłanów, aby ich ręce, podawały do ust moich, moich bliskich i wszystkich nas jednoczących się w Inicjatywie Modlitwy Wstawienniczej,  polecanych w intencjach

„Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23, 34).

Tytuł dzisiejszej uroczystości Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej wskazuje na fakt, iż Pascha Jezusa weszła w swój nowy, kulminacyjny wymiar w momencie triumfalnego wjazdu Pana do Jerozolimy. Może to brzmieć paradoksalnie, wobec towarzyszących jej wydarzeń, które mają cechy wyraźnie radosne i pełne uniesienia:

„Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I wołali głośno: «Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach»” (Łk 19, 37-38).

Cierpienie Jezusa ma początkowo charakter duchowy, ponieważ ma On świadomość, że oczekiwania Żydów mają wymiar doczesny, polityczny; że ludzie ci, nie rozumiejąc natury królestwa Bożego, odwrócą się od Pana, i wkrótce będą domagać się Jego przybicia do krzyża. Jezus wjeżdża zatem do Jerozolimy obwołany Królem, lecz Jego serce przepełnia cierpienie z powodu tragicznego losu, który czeka święte miasto:

„Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia»” (Łk 19, 41-44).

W szkole miłości. Droga krzyżowa

Umiłowani, miłujmy się wzajemnie,
ponieważ miłość jest z Boga,
a każdy, kto miłuje,
narodził się z Boga i zna Boga.
 Kto nie miłuje, nie zna Boga,
bo Bóg jest miłością. 1J,4,7-8

 

Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem.  W miłości braterskiej nawzajem bądźcie sobie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Rz,12,9-10

Niech miłość i wierność cię nie opuszczą,
przymocuj je sobie do szyi,
na tablicy serca je wypisz ,
 a znajdziesz uznanie i łaskę
w oczach Boga i ludzi. Prz,3,3-4

Przede wszystkim miejcie gorącą miłość jedni ku drugim, bo miłość zakrywa wiele grzechów. 1P,4,8

Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa. Rz,13,10

Jako więc wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość,  znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby ktoś miał coś do zarzucenia drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy.  Na to zaś wszystko [przywdziejcie] miłość, która jest spoiwem doskonałości.  A w sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. Kol,3,12 -15

To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. J,15,12

Hymn o Miłości  1Kor, 13, 1-13

Zachęceni słowami o miłości i do miłości, pójdźmy za naszą największą Miłością. 

Droga krzyżowa.  W szkole miłości Chrystusowego krzyża.

https://www.youtube.com/watch?v=03m26mj_2DQ

„I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz!” (J 8, 11)

Dzisiejsza historia ewangeliczna nie potrzebuje szczególnego wyjaśnienia i tym jest podobna do przypowieści o Synu Marnotrawnym, którą rozważaliśmy w zeszłym tygodniu. 

Dramatyzm losu grzesznika z jednej strony i bezwarunkowość Bożego przebaczenia z drugiej, tworzą napięcie, które oddziałuje na słuchacza  bezpośrednio i stawia go wobec skandalu Bożego miłosierdzia, który, z kolei, zmusza go do weryfikacji swojego dotychczasowego wyobrażenia Boga i człowieka.

Zarówno miłosierny ojciec z przypowieści, jak i Jezus nie wiążą bezpośrednio wybaczenia ze szczerym żalem za popełnione zło. Ojciec ignoruje wyrachowane wyznanie winy syna, zaś Jezus wcale go nie słyszy z ust kobiety. W obu przypadkach katalizatorem dla przebaczenia jest sama obecność grzesznika, znajdującego się w dramatycznie złej sytuacji i całkowicie zdanego na osąd tego, który jako jedyny ma władzę odwrócić jego tragiczny los.

„Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz!»” (J 8, 9-11).   

Gry człowiek staje, w całej swojej nędzy, wobec majestatu Boga, ten, niczym najbardziej kochająca matka, natychmiast korzysta z okazji, aby objąć go swoimi ramionami i przytulić mocno do serca, chroniąc przed całym złem tego świata. Jego nieskończone miłosierdzie nie pozwala mu postąpić inaczej. W przyłapanej na  karanym śmiercią cudzołóstwie kobiecie nie było śladu pychy i wyrachowania uczonych w Piśmie i faryzeuszów, którzy instrumentalnie traktowali Prawo, a zatem również Boga, który je objawił za pośrednictwem Mojżesza. Dlatego, postawieni wobec własnej grzeszności odeszli, nie zaznawszy miłosierdzia.