Adwent - Przyjście.

  Nastał czas Adwentu. Dla wierzących jest to czas oczekiwania, który jednak powinien być wypełniony tym i tak, jak chciałby tego Ten, którego Przyjścia oczekujemy...

   Mam od dawna pewien kwiat - skrzydłokwiat. Nie pamiętam skąd się wziął, ale ma już wiele lat. Musiał nas nim ktoś obdarować, bo przez lata "rósł" w małej plastikowej doniczce...

Napisałem "rósł, gdyż przez długi czas jego wielkość i pokrój właściwie się nie zmieniały.  Miał kilkanaście wąskich lancetowatych listków koloru jasnozielonego...

  Po jakimś czasie postanowiłem go przesadzić i dostał większą doniczkę z dobrą ziemią do kwiatów, i jeszcze pewnie ją wzbogaciłem...

   Efekt?  Teraz jego wysokość jest 3-4 razy większa, a liści jest tyle, że co jakiś czas muszę wycinać. Nabrały ciemnozielonej barwy i podobno wyłapują kurz z pokoju, a kwiat ten nawet zaczął, co jakiś czas, zakwitać...

  Aby pokazać całe swoje piękno, kwiat ten musiał mieć stworzone warunki i ktoś musiał dostarczyć mu tego, czego potrzebował...

  

   Każdy człowiek, to taki kwiat i też może wzrastać i rozkwitać..., tyle, że nie powinien tylko oczekiwać, aż ktoś stworzy mu warunki i coś zrobi z jego życiem...

  Człowiek ma możliwości działania. Człowiek wierzący, ma przez Pana Boga i Kościół stwarzane warunki, ma dawane możliwości i pomoc ku temu, aby swoją Wiarę, kiedyś zamienił na spotkanie twarzą w twarz z tym, który zainicjował, historię świata i życia ludzkiego, i który ziarno wiary w człowieku posiał.

  Czas Adwentu jest jednym z takich etapów życia Chrześcijanina, w którym ma on możliwość, aby zacząć się zmieniać, zacząć wzrastać. Wzrastać tak, aby móc zakwitać tym, czy został obdarzony przez Pana Boga i do czego został powołany.  Ten czas, to dobry czas na nowy początek, albo na zmianę, poprawę warunków i podejmowanych środków, aby zbliżyć się do Bożych oczekiwań, gdyż zbiega się z Bożym Narodzeniem, z Narodzeniem Pana Jezusa, który przyszedł, aby tchnąć w każdego nowe życie.

   Tak radośnie przyjmujemy narodziny dziecka; własnego, w rodzinie, czy wśród bliskich...  Wydaje się, tak na zewnątrz, że na Dziecię Jezus, również oczekujemy radośnie i z radością Go przyjmujemy.

   Dziecię Jezus, to jednak szczególne dziecię i prawdziwie Go oczekując, postarajmy się, aby zastał nas, gdy przyjdziemy do żłóbka, takim, jakimi chciałby nas widzieć.

    Mamy ku temu warunki i możliwości, tylko musimy zmienić się w takiego...  autoogrodnika, który ten czas, warunki i możliwości wykorzysta.

   Mówi się, że najpiękniejsze kwiaty są dla Pana Boga. Wydaje mi się, że wszystkie kwiaty są dla Pana Boga, bo i tak wszystkie są Jego.

  Ukażmy Panu Bogu pełnię swojego piękna.

  W czym proszę, Panie Boże dopomóż; mnie samemu, moim bliskim i każdemu z nas.

Maryjo Matko, proszę, wspieraj nas.

                                                   Sławek