Postaw Boga na pierwszym miejscu… tak, jak On chce.

Myślę, że jeżeli każdy przemyślałby swoje wybory i ich konsekwencje, to mógłby dojść do wniosku, że JESTEŚMY TYM CZYM SIĘ KARMIMY.
  Ot tak po ludzku patrząc na nasze potrawy (zdrowe lub niezdrowe) jak i naszą psychikę, oraz naszego DUCHA. Zacząłem jakby od końca wymieniać, a skończyłem na najważniejszym. Najważniejszym bowiem jest nasza duchowość – relacja z Panem Bogiem. Cała reszta jest ważna i nie można o niej tak po prostu zapomnieć, ale jeżeli na pierwszym miejscu postawimy Boga, to pomyślmy co się może stać…
   Przykładowo, jeżeli Bożą Wolą jest to, aby zdrowo się odżywiać i weźmiemy sobie do serca Jego wolę, to nie będziemy musieli się w zasadzie martwić o naszą otyłość, albo inne problemy związane z nieprawidłowo dobranym pożywieniem – będziemy w lepszej kondycji fizycznej po prostu. Konsekwencją dobrych (Bożych) wyborów, będzie dłuższe życie, więcej spędzonego dobrze wykorzystanego czasu (nie u lekarzy) i możliwość w większym zakresie czynienia dobra po prostu. Podobnie jest z paleniem papierosów, nadużywaniem alkoholu i wieloma innymi szkodliwymi nałogami. To wszystko niby teoria, ale myślę, że układa się w jedną zharmonizowaną całość. To dlatego mówi się, że jeżeli w naszym życiu Bóg będzie na pierwszym miejscu, to wszystko będzie na właściwym miejscu.
  Przykłady, które przytoczyłem mogą się wydać jakby przejaskrawione, ale ukazujące ideał, lecz czy nie powinniśmy do niego dążyć?

Pomijam fakt, że nasze złe wybory doprowadzają często do tego iż sami nie możemy się wydostać z naszych złych przyzwyczajeń, a jeżeli już faktycznie chcemy tego dokonać to nie zawsze wiemy jak się do tego zabrać (przeważnie chcemy zrobić to własnymi siłami, bez Bożej pomocy).  
  Czym karmimy naszą psychikę?..  Ja na przykład wiem, że przed snem nie zaserwuję sobie telewizyjnego horroru (nawiasem mówiąc w ogóle sobie ich nie serwuję), a czy nasze dzieci, które nie są jeszcze tego świadome, nie faszerują się tym przypadkiem? Czy kontrolujemy to zawczasu? Czy, gdy nasze dziecko zrywa się w nocy ze spania przestraszone lub krzyczy przez sen zadajemy sobie pytanie, czym było karmione dzisiejszego dnia – i chodzi mi raczej o przyjmowane emocje, a nie o kromkę chleba. Chociaż co niektórzy rodzice dla wygody zwalą pewnie takie zachowanie na nieodpowiedni pokarm.
  Czym karmimy siebie, nasze dzieci, naszych bliskich? Jakie filmy oglądamy przy naszych dzieciach, których psychika dopiero się kształtuje? Na te wszystkie pytania musimy sami sobie odpowiedzieć szczerze – stanąć w prawdzie przed sobą i przed Bogiem. Nie jest to proste dla wszystkich. Czasem wolimy się oszukiwać – zapominamy, że tylko PRAWDA wyzwala. Trzeba nam dużo modlitwy w tej intencji, a Pan Bóg nam pomoże. On jakby w tym przypadku nie ma wyjścia – bo On nam to obiecał po prostu. Pomoże nam poznać Prawdę, jeżeli faktycznie będziemy jej pragnęli. Tylko, że my tą wymodloną prawdę często zagłuszamy, boimy się jej, bo nie jest ona po naszej myśli…
   I wreszcie czym się karmimy duchowo? Każdy musi w prawdzie odpowiedzieć sobie na to pytanie we własnym sumieniu. Pisałem kiedyś o takim świętym który mówił, że jeżeli modlimy się tylko wtedy, gdy klęczymy to istotnie mało się modlimy. Zauważyłem, że rozmawiając z Panem Bogiem w różnych chwilach dnia, jestem nim jakby nasycony. Moja skłonność do grzechu jest dużo mniejsza, niż wtedy, gdy ten kontakt jest mniejszy. Zło, jakby mnie nie zauważa poprzez tę „Bożą zbroję”. Nie chodzi mi tutaj o jakąś ciągłą modlitwę bo przecież w ciągu dnia musimy skupić swoją uwagę na różnych czynnościach, ale są chwile w których śmiało można zapytać Boga o jego zdanie, poprosić o oświecenie umysłu, podziękować, albo choćby westchnąć do Niego. Tych z kolei, u których modlitwa koliduje rażąco z obowiązkami stanu ośmielę się upomnieć, gdyż Pan Bóg nie chce np. rozbitych rodzin w Swoje imię.
  Zobaczmy na przykładzie, jak On to pięknie poukładał – mąż i ojciec rodziny nie powinien dajmy na to stale uczestniczyć w jakichś nawet rekolekcjach (częsta długotrwała nieobecność w domu) jeżeli cierpi na tym jego rodzina. Pan Bóg tego nie chce, mija się to z celem. W tym wypadku postawienie Boga na pierwszym miejscu to będzie rezygnacja z tych rekolekcji, bo rodzina doznaje poważnego uszczerbku.  Może to dziwnie brzmi, ale tak jest. Wielu członków różnych wspólnot niestety ociera się o takie praktyki. Należy dobrze wyważyć pomiędzy tym co można i trzeba, a tym co jest przesadą aby nie wylać dziecka z kąpielą – by te rekolekcje nie były dla nas celem samym w sobie. Każdy musi zastanowić się, czy aby nie powinien czasem zrezygnować z upragnionego spotkania z Bogiem, który jakby mógł to w niektórych przypadkach powiedziałby: Synu, córko – dziś twoje miejsce jest przy rodzinie”. Nie chcę przez to powiedzieć, że za dużo Boga to jest źle, bo im więcej Boga w naszym życiu tym lepiej – chcę przede wszystkim zachęcić do wsłuchiwania się w Bożą Wolę. Karmmy się Bogiem, ale tak jak On tego chce, nie depcząc przy tym zasad, jakie On nam nakreślił. Napełniając się Bogiem w Sakramencie Eucharystii zachodzą w nas takie zmiany z których nie zdajemy sobie sprawy – nasz rozum nie jest w stanie tego pojąć. Ludzki rozum na tym świecie nigdy w pełni nie będzie w stanie pojąć Cudu Eucharystii. Tylko i aż wiara pozwala nam w jakimś stopniu zbliżyć się do Tej Tajemnicy. To niepojęte, że po przyjęciu Komunii Świętej zamieszkuje w nas na nowo nie tylko Jezus Chrystus ale również Bóg Ojciec i Duch Święty.
  Zadam pytanie – co z Maryją? Gdzie Ona wtedy jest? Jest zawsze przy swoim Synu. A skoro On jest w nas, to Ona jest również przy nas. Może piszę dziś trochę nieskładnie ale chciałem się podzielić swoimi przemyśleniami. Może w kimś obudzą coś dobrego, albo pokrzepią w strapieniu. Duchu Święty – dziękuję Ci za siły i prowadzenie.

  Bądź uwielbiony Boże Żywy który dajesz nam się za Pokarm, który dajesz nam prawdziwe Życie, który nas prowadzisz byśmy nie zginęli z nędzy i głodu. Bądź uwielbiony ponad wszystko na wieki wieków.
                    Z Panem Bogiem i Maryją.     Mariusz B.