Z mojego Triduum Paschalnego 2018

Jak zwykle dużo wcześniej przyszłam do Kościoła.

Śmieją się ze mnie – Msza trwa godzinę a ciebie i trzy godziny, a czasami cztery.

Zatopiłam się modlitwie zwracając się do Matki Najświętszej.

I nie wiem jak to się stało, ale zaczęłam bardzo prosić Matkę Najświętszą, aby wyjęła wszystkie ciernie z mojego serca. Bo tyle ich jest, Matko uwolnij mnie.

I poczułam się bardzo dziwnie--- zobaczyłam, jak serce bieleje… jak robi gładkie, bez żadnych blizn i widzę je nareszcie dobrze, spadła jakaś zasłona z serca. Wiem, że Matka była przy mnie.

  Wtem czuję, że ktoś głaszcze mnie po twarzy, otworzyłam oczy, przy mnie stała pani znana mi z widzenia ( ze spotkań w Kościele ) starsza pani, miała taki cudny uśmiech, jeszcze raz mnie pogładziła i z uśmiechem odeszła. Łzy mi popłynęły z oczu i stałam się taka szczęśliwa. Dziękowałam Mateńce, przytulałam się do Niej, pierwszy raz w życiu przestałam się BAĆ  Matki Najświętszej.

   Nie zaznałam tak wielkiej radości w sercu, jak właśnie w tamtej chwili… to jest bardzo trudne do opisania, to coś tak wzniosłego i …czystego z czym na co dzień nie mamy do czynienia. I wielka ufność, spokój i radość, że jest, jest NARESZCIE  Matka ze mną.

Bo ciężkie przeżycia z dzieciństwa i młodości spowodowały, że praktycznie nie potrafiłam się do Matki modlić, rozmawiać z Nią --- bardzo się starałam, ale czułam, że to nie to.  A przez ostanie miesiące tak prosiłam: Matko naucz mnie modlić się tak, jak Ty to zrobiłaś, naucz mnie wielbić Twojego Syna, naucz mnie Matko dziękować, bo  ja czynię to tak niezdarnie. Matko kocham Cię – naucz mnie tę miłość jak najlepiej wyrażać….

   I Matka ulitowała się nade mną – dziękuję Ci Matko Boga, dziękuję Ci z całego serca najgoręcej.

Matko ucz nas, my jesteśmy Twoi, ale tacy niezdarni, wstydliwi w okazywaniu uczuć, Matko – wybacz nam nasze słabości i ograniczenia – ucz nas Matko. Amen

                                                  Elżbieta KS