Nie zawsze w modlitewnym skupieniu odprawiałam Gorzkie Żale. Śpiewanie na "jedną modłę" wydawało mi się nudne, takie staromodne, dla babć z pierwszych ławek w kościele. Nie wiem kiedy, nagle uderzyło mnie pytanie, które postawiłam sobie: a gdyby tak Pan Bóg powiedział o mnie: jaka ona jest przewidywalna, wciąż te same grzechy, te same upadki, taka nuda z niej bije... dla kogo Ja się poświęciłem?
No i strach mnie obleciał, bo to przecież nie
tak! Nie tak, Panie Jezu, tylko czasem po prostu nie potrafię przeżywać Twej
męki tak, jak na to zasługuje...
To mnie męczy, ale i pokazuje, że mam się starać nie dlatego, że "tak wypadałoby", ale doceniam całym sercem Twoją miłość do mnie, takiej nudnej i czasem po prostu irytującej...
To mnie męczy, ale i pokazuje, że mam się starać nie dlatego, że "tak wypadałoby", ale doceniam całym sercem Twoją miłość do mnie, takiej nudnej i czasem po prostu irytującej...
To piękne doświadczenie Gorzkich Żali
przybliża mnie do ran Zbawiciela, w Wielkim Poście dziękuję za tak wspaniałą
modlitwę.
Szczęść Boże wszystkim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeśli nie chcesz być osobą anonimową odpowiadając na wpis, kliknij na: "Komentarz jako", wybierz "nazwa/adres URL" i wpisz swoje imię. To jest również, taka prośba z naszej strony.