12. O modlitwie chrześcijańskiej słów kilka… kontynuacja :) … Modlitwa Dawida wzorem modlitwy Ludu Bożego…( KKK 2578 – 2580)

   Król Dawid,  to  jedna z głównych postaci starotestamentalnej historii zbawienia. Zjednoczył wszystkie pokolenia Jakuba, zdobył Jerozolimę,  założył  stolicę i przeniósł do niej Arkę Przymierza. Pragnął zbudować Bogu świątynię, ale ponieważ prowadził wiele wojen i na jego rękach była krew, Bóg zdecydował, że pragnienie Dawida zrealizuje jego syn. /por. 1Krl 5,15-19/… 

  Modlitwa króla w czasie poświęcenia świątyni, oparta była na obietnicy Boga i na Jego przymierzu, na czynnej obecności Jego imienia pośród ludu, na pamięci dokonanych przez Boga dzieł. Król modląc się błagał Pana za siebie, za lud, za przyszłe pokolenia, o przebaczenie grzechów, zaspokojenie codziennych potrzeb… oddawał chwałę jedynemu Bogu, aby wszystkie narody wiedziały, że serce ludu całkowicie do Niego należy…

  Dawid jako król, miłośnik Boga, przepełniony radością, ufnością wobec jedynego Pana ukazuje się nam jako prorok modlitwy żydowskiej i chrześcijańskiej… modlitwy sercem oddającej chwałę Bogu. Dawid jako utalentowany poeta, pięknie grający na  harfie, wykorzystywał swoje zdolności do rozmowy z Bogiem… to modlitwa była dla Dawida sposobem wyrażania swojej osobistej więzi z Bogiem… Znaczenie i wypełnienie modlitwy Dawida  uzyskało pełnię  w modlitwie Jezusa Chrystusa, Mesjasza, Syna dawidowego…

  Dzieje Dawida pouczają nas także o właściwej postawie wobec popełnionego grzechu, który trzeba uznać za zło i prosić Boga o przebaczenie, ze skruchą dążąc do zadośćuczynienia/por. Ps 51/.

  Można odnieść wrażenie, że we wszystkich wydarzeniach król Izraela widzi Boże działanie. Jest to możliwe, gdy człowiek jest otwarty i patrząc na świat…  przez świat widzi  Boga. Dążąc ku temu, trzeba jak Dawid być sprawiedliwym, odróżniać prawdę od fałszu, dobro od zła, a swoją osobistą więź z Bogiem wyrażać w modlitwie.

  Zażyłość Dawida z Bogiem to proces rozłożony na lata prowadzący do głębokiego zjednoczenia. Proces ten toczył się w ramach ówczesnego systemu religijnego i może być  dla nas przykładem rozwoju wiary, życia modlitwy, któremu sprzyja jasno sformułowane nauczanie Kościoła.  Kościół, aż nadobficie pozostawia do naszej dyspozycji modlitwę, sakramenty, praktyki pobożne. Wiemy jak postępować sprawiedliwie. Wiemy, jak się modlić.

  Czego zatem brakuje? Może po prostu otwartości Dawida i jego pokory? A może decyzji – tak, chcę w mojej codzienności szukać Boga!

Zachęcam do wspólnej modlitwy Psalmem 1

                                                                                     Elżbieta