Życie z wiary... moje najważniejsze zawody

   W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem.   Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.  To powiedział Św. Paweł  2 Tym. 7-8  

  Jak sama mogłam...  i nadal mogę się w swoim życiu przekonywać, stawanie do takich zawodów jest konieczne.  To jak bieg z przeszkodami... cel, który mnie interesuje jest jeden, meta... TA  META.   

  Przeszkody, które zostają mi postawione na mojej drodze, zwiększają tylko mobilizację i siły do większych starań, jak również, do refleksji i trwania na modlitwie, bo ta daje mi siłę.  

   Pan Bóg dopuszcza pewne przeszkody po to, żebym nie osiadła na laurach. Może są nawet chwile tzw. "jak trwoga to do Boga", ale są one konieczne, aby móc Boga chwalić...  bo jak moje życie mi pokazuje wszystko ma swój sens i cel.  Nic nie dzieje się bez przyczyny. Próby podczas tych "zawodów" uczą cierpliwości i pokory. 

  Mam nadzieje, że zwyciężę swój bieg i tak, jak Święty Paweł, osiągnę to, co sprawiedliwy, ale i miłosierny Sędzia – mój Bóg, odłożył dla mnie.

  Niech ten czas Adwentu, będzie dla mnie szansą na szczególne wzmocnienie moich sił, aby te laury mnie nie minęły. :)

                                                                   Aneta