Z Św. O. Pio w Adwent cz.4. Boże o krzyż na moje siły proszę.

  Dziękuj prosząc i mów Bogu.... Tak

  

    Sobota, 29 listopada 
 Dobrego dnia, Siostro i Bracie!

Zatrzymaj się na chwilę. 

  Piszesz prośby o modlitwę, prośby, które czasami są krzykiem bezradności. Modlimy się za Ciebie, bo o to prosisz. Tylko czasami ktoś napisze, że dziękuje, że Pan Bóg wysłuchał, że jest lepiej… Cieszymy się wtedy razem z Tobą. 

  Ale co z prośbami, które pozostają „jakby” nie wysłuchane. Co wtedy robisz? Tracisz wiarę w Boga i ludzi, popadasz w smutek? Jeśli tak się dzieje, posłuchaj.

  „A co cię będzie mogło powstrzymać od złożenia Panu Bogu ofiary z całej siebie, decydując, by raz na zawsze wyrzec się świata, szatana, ciała, co z tak wielką stanowczością zrobili za nas rodzice chrzestni? Czy może Bóg nie zasługuje na złożenie takiej ofiary z twej strony?”  (Epist.III,s.418. Tł.o.S.Kafel)

   
   Co nas powstrzymuje przed złożeniem Bogu ofiary?…

 Jeśli jest już tak ciemno wokół Ciebie, że dalej nic już nie widzisz i czujesz, że kolejny krok spowoduje upadek, z którego się nie podniesiesz, powiedz: Przyjmuję Panie Boże! Ufam Ci. Ofiarowuję Ci. Wspominając swój chrzest, wyrzeknij się żalu, goryczy. Ciężar krzyża jest zawsze dopasowany do naszej człowieczej postury. Zrobiony na miarę. Pan Bóg zna się na tym, jak nikt inny!

   Święty Ojcze Pio, który zawsze z pokorą przyjmowałeś cierpienie, módl się za nami, byśmy krzyże przyjmowali bez zwątpienia i ufali stanowczo dobremu Bogu, że krzyż stanie nam się bramą.

                                                                                                                                                                                                 Agnieszka