Uroczystość Najświetszego Serca Pana Jezusa

    

  Świat i ludzka wrażliwość ulegają zmianom, a serce wciąż jest dla nas  prostym, powszechnym symbolem. Serce przemawia bez zbędnych słów, serce jest znakiem miłości.

  Otwarte serce Jezusa  przyjmujemy podobnie, jak dobrze nam znane słowa Ewangelii: Tak Bóg umiłował świat, że Syna dał… (J 3,16), czy też zwyczajnie: Bóg jest miłością (1 J 4, 16).

  Kardynał Ratzinger podjął temat kultu Serca Jezusowego w książce  zatytułowanej Tajemnica Jezusa Chrystusa. Napisał w tej książce znamienne słowa:  ześrodkowana w sercu pobożność odpowiada obrazowi chrześcijańskiego Boga, który ma Serce. To jest streszczenie historii miłości Boga do człowieka.

  Jakie jest Serce Boga ? Co o Nim wiemy i jak rozumiemy ?

Bo kto pełni wolę Bożą, ten jest Mi bratem, siostrą i matką». Mk. 3.35

Dzisiejsza perykopa ewangeliczna wprowadza nas w tajemnicę królestwa Bożego, oraz warunków, które musimy spełnić, aby stało się ono również naszym udziałem. Orygenes, mówiąc o tajemnicy Bożego królowania nazwał je autobasileia, utożsamiał je bowiem z samym Chrystusem. Głosząc królestwo Boże, Jezus w rzeczywistości głosił samego siebie, gdyż to On, przedwieczny Syn Ojca, wcielając się w łonie Najświętszej Maryi Panny nadał nowy wymiar obecności Boga wśród nas.

Jezus, Emmanuel, jest nie tylko znakiem, o którym prorokował Izajasz: „Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel” (Iz 7, 14), ale jest niejako sakramentem przymierza Boga z człowiekiem, ponieważ w Nim wypełniają się wszystkie Boże obietnice, tylko On może nas pojednać z Bogiem i  tylko w Jego imię – jak uczy nas św. Piotr –  możemy być zbawieni: „I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni»” (Dz 4, 12). Chrystus wskazywał na siebie jako Tego, który odbudowuje zerwaną przez nasz grzech więź z Bogiem:  „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14, 6).

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

   W kawałku chleba, w kroplach wina, na słowa kapłana "… to jest Ciało Moje… to jest kielich Krwi Mojej.."- Jest sam Bóg, Jezus Chrystus...
    Bez wiary w Słowo Boże, bez pomocy Ducha Świętego niemożliwe do pojęcia, a jednak... 
 To jest Prawda.
  Spróbujmy przejść procesję Bożego Ciała z wiarą, że idziemy za Królem Wszechświata.

„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19).

Stając wobec tajemnicy Trójcy Przenajświętszej, warto rozważyć słowa, jakie św. Faustyna Kowalska usłyszała podczas jednej ze swoich wizji:

„W pewnej chwili zastanawiałam się o Trójcy Świętej, o Istocie Boga. Koniecznie chciałam zgłębić i poznać, kto jest Ten Bóg. W jednej chwili duch mój został porwany jakoby w zaświaty, ujrzałam Jasność nieprzystępną, a w niej jakoby trzy źródła jasności, której pojąć nie mogłam. A z tej Jasności wychodziły słowa w postaci gromu i okrążyły niebo i ziemię. Nic nie rozumiejąc z tego zasmuciłam się bardzo. Wtem z morza jasności wyszedł nasz ukochany Zbawiciel w piękności niepojętej, z Ranami jaśniejącymi. A z onej jasności było słychać głos taki: Jakim jest Bóg w Istocie swojej, nikt nie zgłębi, ani umysł anielski, ani ludzki. Jezus mi powiedział: Poznawaj Boga przez rozważanie przymiotów Jego. Po chwili Jezus zakreślił ręka znak krzyża i znikł”. (Dz 30)

Modlitwa św. Jana Pawła II do Ducha Świętego

 

Duchu Święty, proszę Cię
o dar mądrości do lepszego poznawania
Ciebie i Twoich doskonałości Bożych,

 

o dar rozumu do lepszego zrozumienia
ducha tajemnic wiary świętej,

o dar umiejętności,
abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary,

o dar rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady
i u Ciebie ją zawsze znajdował,

„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15).

 

  Ważną rzeczą, która zwraca na siebie uwagę podczas lektury czytań na dzisiejszą niedzielę Uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego, jest ścisły związek tej epifanii Pana Jezusa z misją ewangelizacyjną, którą powierza On swojemu Kościołowi.

W perykopie ewangelicznej Pan objawia się Jedenastu i poleca im: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (gr. pase te ktisei)! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16, 15-16). Słowa Zbawiciela jednoznacznie wskazują na misyjną naturę Kościoła, o której naucza Sobór Watykański II: „Kościół pielgrzymujący jest misyjny ze swej natury, ponieważ swój początek bierze wedle planu Ojca z posłania (ex missione) Syna i z posłania Ducha Świętego. Plan ten zaś wypływa „ze źródła miłości”, czyli z miłości Boga Ojca. On to będąc Początkiem bez początku, z którego rodzi się Syn, a przez Syna pochodzi Duch Święty, stwarzając nas dobrowolnie w swej niezmiernej i pełnej miłosierdzia łaskawości i powołując łaskawie do uczestnictwa z sobą w życiu i chwale, rozlewa hojnie swą boską dobroć i rozlewać jej nie przestaje, tak żeby będąc Stwórcą wszystkiego, stał się ostatecznie „wszystkim we wszystkim” (1 Kor 15,28), osiągając równocześnie i własną chwałę i naszą szczęśliwość. Spodobało się zaś Bogu powołać ludzi do uczestnictwa w swym życiu, nie pojedynczo tylko, z wykluczeniem wszelkiej wzajemnej więzi, lecz do utworzenia z nich ludu, w którym rozproszone Jego dzieci zgromadziłyby się w jedno” (Ad Gentes, DM 2).

"Będziesz miłował..."

  

 Po pierwsze Miłość, po drugie Miłość, po trzecie Miłość... i tak, można by, napisać najgrubszą książkę świata.

 

Za mało jest Miłości na świecie, za mało jest Miłości w Ojczyźnie naszej, za mało jest Miłości w rodzinach naszych, za mało jest miłości w każdym z nas... i dlatego wszelkie relacje od światowych do naszych własnych są takie, jakie są.

  Można by wiele pisać o Miłości,  ale cóż mogą znaczyć te słowa i co mogą zmienić... skoro nawet, nie są słuchane, albo są słuchane za mało, słowa Pana Jezusa...

  A Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi: "Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej!   Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości." J.15.9-10 

 I dalej  "To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem."  J.15.12

 Na zakończenie czytanego dziś fragmentu mowy naszego Pana i Zbawiciela, który otrzymał tytuł: Prawa przyjaźni z Chrystusem, po raz kolejny słyszymy wezwanie: "To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali." J.15.17

  Po trzykroć powtórzone wezwanie do Miłości, w tak krótkiej przemowie, świadczy o tym, jak ważne jest to, o czym Pan Jezus mówi.