Słowo Boże na dziś. Ewangelia (Mt 10, 26-33)

  Słowo Boże jest zawsze aktualne. Słowa ewangelii na dzień dzisiejszy, są takie również... 

Bo czy brakuje teraz tych, którzy w różnych miejscach, o każdym czasie i na przeróżne sposoby, chcą zabić duszę człowieka, w naszym przypadku i duszę Polaka, a ciało zatracić również?

 "Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało Jezus powiedział do swoich apostołów:
«Nie bójcie się ludzi! Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach.
Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.
Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie»."

«Odwagi! To Ja jestem, nie bójcie się!» Mt 14,27

Czytając słowa dzisiejszej Ewangelii, Mt, 14,22-36, szczególną uwagę zwróciłem na następujący fragment:
   Jezus zaraz przemówił do nich: «Odwagi! To Ja jestem, nie bójcie się!»
Na to odezwał się Piotr: «Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!»
A On rzekł: «Przyjdź!» Piotr wyszedł z łodzi i krocząc po wodzie, podszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: «Panie, ratuj mnie!»
Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: «Czemu zwątpiłeś, człowiecze małej wiary?»
  W sytuacji, w jakiej znalazł się w tym roku świat - został w nią wprowadzony - nasza Ojczyzna również, słowa te wydają mi się bardzo ważne.
  Obecna sytuacja, która stała się stanem wszechobecnego zagrożenia dotknęła również Kościół, a na samym końcu, mierzy się z nią konkretny człowiek wierzący.

„odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom” (Mt 14, 19).

W zeszłą niedzielę Jezus objawił się nam, poprzez swoje przypowieści, jako Autobasileia, to znaczy królestwo Boże obecne i działające pośród nas. Dziś Pan wskazuje na Tego, który jest Źródłem Jego działania, o którym powiedział usiłującym zabić Go Żydom: „Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam. (…) Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili (J 5, 17. 19-20).

Kiedy Jezus usłyszał od uczniów Jana Chrzciciela, że ich mistrz został zamordowany z rozkazu tetrarchy Heroda, „oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno” (Mt 16, 13). Zbawiciel miał zwyczaj spędzać czas samotnie, na modlitwie, szczególnie gdy miał podjąć ważne decyzje, jak w przypadku powołaniu Dwunastu: „W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami” (Łk 6, 12-13). Podobnie uczynił w ogrodzie Getsemani, w noc poprzedzającą Jego mękę: 

„Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli” (Mt 13, 44).

Perykopa ewangeliczna, którą dziś rozważamy jest kontynuacją nauczania Jezusa wyrażonego w przypowieściach. Tematem przewodnim dwóch pierwszych jest prawdziwa mądrość pozwalająca zrozumieć, że królestwo Boże jest czymś najcenniejszym i warto wyzbyć się wszystkiego, aby stało się ono naszym udziałem. Zarówno, człowiek który znalazł skarb nie na swojej roli, po czym „uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę” (Mt 13, 44), jak kupiec, który gdy znalazłszy drogocenną perłę „poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją” (Mt 13, 46) okazali się ludźmi mądrymi, ponieważ poznali prawdziwą wartość znaleziska i nie zawahali się zaryzykować wszystkiego, aby wejść w jego posiadanie. Ta mądrość rodzi się ze słuchania sercem słowa Bożego.

Maryja, Matka Pana Jezusa i nasza

… „Jedna myśl tylko, jedna myśl błoga,
Że Matką naszą jest Matka Boga.

 O. K. Antoniewicz  

„Oto Matka Twoja”. Moja. Każdego. Imię Jana mieści w sobie wszystkie imiona świata. Chcę wziąć Cię do siebie. Na zawsze."

... A czy TY, też tego chcesz?

Czy może jakiś dystans do Maryi się pojawił, przyszło zapomnienie?

Czy może wpływ tych, którym Maryja przeszkadza, teraz decyduje o Twoim podejściu do Niej?

  Nie lękaj się Maryi, nie lękaj się słów Pana Jezusa - "Oto Matka Twoja".

Przylgnij do Maryi bardziej, powróć, jeśli trzeba. Maryja jest dobrą Matką, więc tylko do Jezusa może Cię poprowadzić, a przecież, jeśli pomyślisz, o to właśnie chodzi.

Budujmy w sobie sprawiedliwość...

  Ewangelia na dzisiejszą niedzielę mówi o chwaście w zbożu...

  Ale, czy konieczne jest zajmowanie się chwastem?

  O tyle, aby po pierwsze, samemu  nim nie być...  być natomiast sprawiedliwym, gdyż, jak czytamy w zakończeniu dzisiejszej ewangelii, gdy Syn Człowieczy wyśle swoich aniołów na końcowe żniwo, sprawiedliwi jaśnieć będą, jak słońce w królestwie Jego Ojca.

  W piątek byłem na Mszy pogrzebowej za Śp. Adriana...
29 lat, skończone dobre studia, dobrze płatna płaca w dużej firmie, w dużym mieście.... mieszkanie, samochód, narzeczona...
I odchodzi nagle, nawet bez słowa pożegnania najbliższych... Serce...

  Adrian budował doczesne dobro, ale nie to było najważniejsze...

16 lipca Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Matki Bożej Szkaplerznej

   „Niech się weselą pustynia i

spieczona ziemia, niech się

raduje i niech rozkwitnie! Niech

wyda kwiaty jak lilie polne,

niech się rozraduje, skacząc i

wykrzykując z uciechy. Chwałą

Libanu ja obdarzono, ozdobą

Karmelu i Saronu. Oni zobaczą

chwałę Pana, wspaniałość

naszego Boga” Iz 35,1-2

  
  Ogromnie weselę się w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, gdyż odział mnie w szaty zbawienia i okrył płaszczem sprawiedliwości...

 Modlitwa św. Rafała Kalinowskiego

O Błogosławiona Panno, Niepokalana ozdobo i światłości Góry

Karmel, która okiem szczególnej dobroci patrzysz na każdego, który

Twą świętą odziany jest szatą, spojrzyj na mnie łaskawie i okryj

mnie płaszczem Swej macierzyńskiej opieki. Wspomóż mą słabość

swoją potęga, oświeć Swą mądrością ciemności mego serca,

pomnażaj we mnie wiarę, nadzieję i miłość. Racz ozdobić moja

duszę takimi łaskami i cnotami , aby zawsze była miłą Twemu

Boskiemu Synowi i Tobie. Amen

  
  Być może pierwszą osobą, która w Polsce przyjęła szkaplerz karmelitański była św. Królowa Jadwiga - inicjatorka sprowadzenia karmelitów do naszego kraju.