24. O modlitwie chrześcijańskiej słów kilka… kontynuacja :) … Znaczenie przypowieści o modlitwie …

   Dla nas, chrześcijan, katolików  ludzi ochrzczonych w Imię Trójcy Świętej modlitwa ma stawać się jakby powietrzem :)… czyli tym bez czego żyć się nie da… Można powiedzieć jeszcze inaczej:  jeśli modlitwa jest spotkaniem, rozmową z Bogiem, a ja całe swoje życie rzeczywiście powierzam Panu i wszystko co robię staram się czynić przed Jego Obliczem… wypracowuję  wtedy w sobie czujność umysłu, świadomość, że Bóg nieustannie jest przy mnie, że bez przerwy spoczywa na mnie Jego miłosne spojrzenie, że nawet najmniejsze moje westchnienie wydarza się w Jego obecności …

  Jeśli tak jest to moje całe życie może stawać się modlitwą… i jest jak łąka pełna kwiatów, jak piękny ogród po którym przechadza się Pan…

  O wszystko w naszym życiu musimy się starać i podobnie trzeba ponosić wysiłki do rozwoju życia modlitwy… Zapewne dobrze znamy przypowieści o modlitwie pozostawione przez Świętego Łukasza :) jednak jak ze wszystkim w wierze dobrze jest do nich wracać, by odkrywać na nowo, by weryfikować owocowanie  treści Pisma Świętego w naszym życiu modlitwy… 

  Pierwsza przypowieść o „natrętnym przyjacielu” – zachęca nas do modlitwy zanoszonej usilnie: „ Kołaczcie, a otworzą wam”.
Modlącemu się w sposób usilny Ojciec z nieba da wszystko co potrzebne, a zwłaszcza Ducha Świętego w którym są wszystkie dary... :) 

  Druga przypowieść o „natrętnej wdowie” przypomina nam, że modlić się trzeba zawsze i niestrudzenie, z cierpliwością wiary. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?  

  Trzecia przypowieść o „faryzeuszu i celniku” dotyczy pokory modlącego się serca: „Boże mniej litość dla mnie grzesznika”. To jest modlitwa Kościoła: Kyrie elejson!  

  Jezus stopniowo w swoim nauczaniu odsłania tajemnicę modlitwy do Ojca, aby ostatecznie wprost powiedzieć o nowości naszej modlitwy. Nowość ta w pełni rozkwita, gdy Jezus w uwielbionym człowieczeństwie powraca do swojego Ojca, a my „prosimy w Jego Imię”/J14,13/. 
   Jeśli więc wierzysz, że Jezus jest „drogą prawdą i życiem” /J 14,6/ to ta wiara przyniesie owoce w miłości. Po pierwsze będziesz zachowywał Jego słowa, po drugie będziesz wierny Jego przykazaniom,  po trzecie będziesz trwał z Nim w Ojcu, który w Jezusie umiłował nas do tego stopnia, że w nas zamieszkuje. Właśnie stąd powinna wynikać nasza pewność, że zanoszone prośby są wysłuchane, bo ta pewność opiera się właśnie na modlitwie Jezusa… :) 

   Jest już miejsce dla tej pewności w twoim sercu… ? :) :) :) 

                                                                                    Elżbieta