Duchowe Przyjaciółki… Świętych Obcowanie

PREKURSORKA KULTU BOŻEGO MIŁOSIERDZIA Maria Teresa Martin karmelitanka bosa z Lisieux ( 02.01.1873-30.09.1897)

„Strzeż mego serca Dziewico, kształtuj je dla Zbawiciela, oczyszczaj cierpieniem, w Tobie całą ufność złożyłam ... W każde święto Maryi ponawiam moje oddanie się dobrej Matce. Również dzisiaj powierzyłam się Jej i ponownie rzuciłam w ramiona. (...) Dobre pół godziny spędziłam przed tronem Matki Bożej Nieustającej Pomocy.... Z głębi serca modliłam się za biednych grzeszników. Mówiłam Maryi, aby obojętnie w jaki sposób przyjęła ofiarę mojego życia za powrót tych nieszczęśników...”

Maria Franciszka Teresa Martin z Lisieux, swoim krótkim, trwającym 24 lata życiem, dała przepiękne świadectwo rozmiłowania w Bogu ponad wszystko. W epoce, w której żyła - ludzkość widziała w Bogu przede wszystkim surowego Sędziego, bezwzględnego Władcę, który daleko był od codziennego życia swoich stworzeń. Tymczasem Teresa dostąpiwszy wielkiej Bożej łaski, odkryła w Bogu łagodne oblicze Ojca, który jest bardzo czuły i wrażliwy na potrzeby swoich dzieci.

Poprzez czytanie Pisma Świętego, medytację a tym samym troskę o szczególną bliskość z Jezusem uświadomiła sobie, jak bardzo pragnie On być kochany. Stąd obudziło się w niej pragnienie, by każdy zanurzył się w ogromie Jego miłości. W ten sposób powoli zaczęła nie tylko doświadczać, ale i radośnie dzielić się nowym spojrzeniem na Boga, odkryciem w Nim zdrojów miłosierdzia. Duchowość Teresy oparta na prostocie i dziecięcej ufności w Bożą dobroć pozwoliła odkryć bardzo głęboką prawdę o stosunku Boga do człowieka. Poznając tajemnicę Jego miłosiernej miłości zachęcała do głębokiej ufności w Boże miłosierdzie, tym bardziej, im bardziej człowiek dostrzegał swoją słabość i małość. Zafascynowana miłosierną Miłością Boga złożyła akt ofiarowania się Miłości miłosiernej / napisała go w 22 roku życia/ poniżej fragment :

„W Twoich oczach czas jest niczym, jeden dzień jest jak tysiąc lat, toteż w jednej chwili możesz przygotować mnie do stawienia się przed Tobą…Pragnąc, aby całe moje życie było aktem doskonałej Miłości, poświęcam siebie na ofiarę całopalną Twojej Miłosiernej Miłości, błagając, byś mnie wyniszczał nieustannie, przelewając w mą duszę strumienie nieskończonej czułości, ukryte w Tobie, bym w ten sposób, o mój Boże, stała się Męczennicą Twej Miłości! Niechaj to męczeństwo przygotuje mnie do stawienia się przed Tobą, a potem przyprawi mnie o śmierć, aby dusza moja mogła bezzwłocznie ulecieć w wieczyste objęcia Twej Miłosiernej Miłości…
Pragnę, o mój Umiłowany, za każdym uderzeniem serca niezliczone razy ponawiać tę ofiarę, aż rozproszą się cienie i będę mogła ponawiać wyznanie mej Miłości twarzą w twarz w wieczności”.

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus była przekonana, że tylko Miłosierdzie Boże ma moc przemieniać i udoskonalać dusze, które z ufnością zwracają się do Niego. Wielkość Teresy i Jej misji polegała na pozostawaniu w oczach Bożych prostym dzieckiem, zdanym i liczącym tylko na Jego miłość i łaskę. Zawsze starała się przynosić radość Jezusowi.

Dla Niego dbała o duchowe piękno serca, duszy i ciała. Taka prostota duszy, czysto ewangeliczna najbardziej podoba się Bogu. Życie Teresy z Lisieux było nieustanną pieśnią miłości i ufności Bogu. Jakże bardzo jej duchowość zbliżona jest do duchowości dobrze nam znanej, niemal współczesnej, Apostołki Bożego Miłosierdzia - św. s. Faustyny Kowalskiej. Św. Teresa z Lisieux żyjąc nieco wcześniej, krocząc drogą dziecięctwa Bożego, zapoczątkowała odkrywanie tajemnicy Boga Miłosiernego, które s. Faustyna z polecenia samego Pana Jezusa podjęła i przekazała ludzkości.

SEKRETARKA BOŻEGO MIŁOSIERDZIA Helena Kowalska ( 25.08.1905-05.10.1938 )

Siostra Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia

Pan Jezus zachęcał s. Faustynę do bliskiego kontaktu

z Niepokalaną, mówiąc do niej w różnych sytuacjach:

”Módl się z serca w złączeniu z Maryją” (Dz.32);

”Proś o pomoc Matkę Twoją i świętych” (Dz.1560).

Posłuszna Szafarka Miłości Miłosiernej wiernie naśladowała pokorne „Fiat” Dziewicy z Nazaretu – Jej cichą, choć trudną drogę. Rozważając któregoś dnia pełne bólu życie Bogarodzicy, mówiła do Niej w ten sposób :

”Matko Boża, dusza Twa była zanurzona w morzu goryczy; spójrz na dziecię Twoje i naucz je cierpieć, i kochać w cierpieniu. Wzmocnij mą duszę, niech jej ból nie łamie. Matko łaski – naucz mnie żyć Bogiem”/Dz.315/ .

W latach 1931-1938 Boski Król Miłosierdzia, dla ożywienia ducha modlitwy, wiary i pokuty, a także by przypomnieć Kościołowi Powszechnemu i wszystkim ludziom obowiązek dążenia do świętości, wybranej przez siebie polskiej zakonnicy przedstawił nowe formy nabożeństwa do Miłości Miłosiernej, żądając ich upowszechniania.

Pan Jezus wyraził życzenie, aby namalować obraz z napisem : „Jezu ufam Tobie”/Dz.299/, wyznaczył dzień Święta Miłosierdzia Bożego na II niedzielę po Wielkanocy, obiecując odpust zupełny w tym dniu pod warunkiem spowiedzi i Komunii świętej /Dz.699/, polecił odmawiać na różańcu Koronkę do Miłosierdzia Bożego, a szczególnie przy umierających i obiecał:

„Przez nią uprosisz wszystko jeżeli to, o co prosisz będzie zgodne z wolą Moją” /Dz1731/, pragnął by w szczególny sposób była czczona godzina Jego śmierci przez rozważanie Jego Męki, natchnął także siostrę Faustynę wezwaniami litanii /Dz.949-954/ oraz modlitwami Nowenny /Dz.1209-1229/, wezwał cały lud Boży do szerzenia czci Miłosierdzia Bożego zobowiązując szczególnie kapłanów /Dz.1521/, ale wszystkich ludzi do usilnej modlitwy, odbywania spowiedzi i przyjmowania Eucharystii, podał także trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźnim ” przez czyn, słowo i modlitwę” /Dz.742/. Nade wszystko Jezus domagał się ufności, podkreślając : ” Łaski z Mojego Miłosierdzia czerpie się jedynym naczyniem, a nim jest ufność”/Dz.1578/

Duchowe przyjaciółki głoszące Boże Miłosierdzie Teresa i Faustyna pragnęły być wielkimi świętymi, pragnęły także gorąco pomagać ludziom, kiedy odejdą do Nieba. Św. Teresa umierając obiecywała zsyłać deszcz róż – deszcz łask na ziemię … chociaż nigdy nie opuściła klauzury za życia, po śmierci stała się patronką misji.

Św. Faustyna podobnie jak Święta Teresa z Lisieux, przyrzekała :

"Nie zapomnę o tobie, biedna ziemio. Choć czuję, że cała natychmiast zatonę w Bogu jako w oceanie szczęścia, lecz nie będzie mi to przeszkodą wrócić na ziemię i dodawać odwagi duszom, i zachęcać je do ufności w miłosierdzie Boże. Owszem, to zatopienie w Bogu da mi nieograniczoną możność działania".

W stulecie urodzin św. Faustyny Kowalskiej, które obchodziliśmy w 2005 roku mieliśmy to szczęście, że po naszym kraju peregrynowały relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, a peregrynacja rozpoczęła się w dniu 1 maja od Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.

Duchowe Przyjaciółki Teresa i Faustyna wciąż nierozłączne jak wierzymy w Świętych Obcowaniu...

Modlitwa św. Siostry Faustyny

„ Miłości Wiekuista, płomieniu czysty, pal się w moim sercu nieustannie i przebóstwiaj moją całą istotę według odwiecznego upodobania Twego, przez które żeś mnie powołał do bytu i wezwał do uczestnictwa w Swym wiekuistym szczęściu. O Panie miłosierny, obsypałeś mnie tymi darami jedynie z miłosierdzia, widząc wszystko w sobie darmo dane, w najgłębszej pokorze uwielbiam niepojętą dobroć Twoją”. /Dz.1523/

Elżbieta