Radości te duże i te małe

  Niedawno obejrzałam z dziećmi (nie jeden raz) film o św. Filipie Neri.        To piękna postać, a przede wszystkim co mnie ujęło....  to, że zawsze był radosny, czasem można by pomyśleć, że wbrew wszystkim i wszystkiemu.

Był on prawdziwym wzorem i obrazem człowieka pokornego i szczęśliwego. 

  Dlaczego tak mnie ujął? Bo pomimo wielu problemów, pomimo, że życie nie ułożyło mu się wg. jego planu, on z radością przyjął to, co Pan Bóg mu zesłał. Jego wiara, zaufanie Bogu była wręcz porażająca, a Radość, którą niósł ludziom była zaraźliwa.

  Każdy ma jakieś swoje problemy, jedni większe inni mniejsze, ale życie niesie ze sobą, też wiele dobrych chwil.

 Kiedyś, gdy próbowałam żyć wg. swojego planu, wiele nieudanych spraw bardzo mnie przytłaczało i zasmucało.

    
Kiedy jednak w moim życiu odkryłam Pana Boga i dowiedziałam się, że to Pan Bóg jest tu reżyserem, wówczas całkowicie zmieniło się moje postrzeganie rzeczywistości.

Wstąpiła we mnie Radość, bo we wszystkim nauczyłam się dopatrywać Woli Bożej.

 Nawet sytuacja, która wcześniej była dla mnie i mojej rodziny totalnie dołująca i niemożliwa do rozwiązania, stała się Błogosławieństwem i Radością, bo w tym zobaczyłam wołanie Pana Boga. 

   Zobaczyłam, że poprzez to wydarzenie, Bóg  mnie szukał.

 Radość, nadzieja, to było to, co wypełniło wówczas moje serce.

 Nagle zobaczyłam, że wszystko wokół mnie….  to Boże dzieło,
wszystko co zaczęło się dziać w moim życiu, mimo, że były to nieraz trudne doświadczenia, przyjmowałam z wiarą, że tego chce Bóg, że poprzez to wydarzenie chce mnie czegoś nauczyć, coś pokazać.

 

 Nic w moim życiu nie było bez celu.

 Nauczyłam się dziękować za to wszystko Panu Bogu.

 Radość każdego dnia, czasem pomimo trudów życia, zagościła na dobre.

  Owszem bywają i gorsze dni, ale bardzo szybko takie stany mijają, bo wiem, że nie pochodzą one od Boga.

  Radość gości na codzień...  kiedy widzę piękno tego świata. Kiedy patrzę na moje dzieci z Radością dziękuję Panu za to, że mi je dał.

  Kiedy spotykam się z ludźmi, z Radością dziękuję Panu Bogu za to, że mi ich postawił na mojej drodze.

Kiedy czegoś mi brakuje na co dzień, z pogodą ducha przyjmuję ten fakt, bo wiem, że widocznie Wolą Bożą jest to, abym tego nie miała.

Jeśli legną w gruzach moje plany, nie smucę się, bo wiem, że zapewne nie tego chce dla mnie Bóg.

  Radość...  Ile jej jest w Tobie? Czy potrafisz się cieszyć z drobiazgów, z tego, że nagle zaświeci słońce?

Kiedy spotkasz drugiego człowieka, czy potrafisz podzielić się z nim swoją Radością?

 Może swoją pogodą ducha, dobrym słowem, rozgonisz czyjeś ciemne myśli i wlejesz spokój w czyjeś serce.

 Radość nie jest dana tylko dla nas, ale dla drugiego człowieka.

   Aneta

Ps. I wyszedł taki tryptyk z Radością w bardzo ważnej roli. 
Elżbieta w tekście Rabin świadek Chrystusa, wychodząc od słów prof. Zolli  napisała wiele o radości u Chrześcijan. O tym, że jest, albo, że jej nie ma.... A być powinna.
 Wspominał o radości Sławek, we wczorajszym tekście, a  teraz ja.

  Cieszmy się kochani. Pragnijmy Ducha Bożego, a radość zagości wśród nas. 
W takich momentach, gdzie dotąd nawet byśmy nie pomyśleli, że może w nich być co innego niż, przygnębienie, czy smutek.

Zachęcam do przeczytania tych kilku cytatów z Pisma o Świętego o Radości..

 Jest moją  radością , mój Boże, czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu»*.

Ps 40,9

 A wy, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście się naśladowcami naszymi i Pana,

1 Tes 1,6

 To wam powiedziałem, aby  radość moja w was była i aby  radość wasza była pełna.

J 15,11

Owocem zaś ducha jest: miłość,  radość , pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność.

Ga 5,22

Za pełną  radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia.

Jk 1,2

A Bóg, [dawca] nadziei, niech wam udzieli pełni  radości i pokoju w wierze, abyście przez moc Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję.

Rz 15,13