Od Zacheusza do Marty. Świadectwo nawrócenia.

  Poniższym wpisem, rozpoczynamy publikację cyklu cotygodniowych świadectw nawrócenia, czy doświadczenia Pana Boga, przez osoby, które były daleko od Niego...

   W dzisiejszej Liturgii Słowa poznajemy historię nawrócenia Zacheusza.

  Zacheusz, to bogaty zwierzchnik celników, ściągający podatki dla rzymian, traktowany, jako kolaborant i stawiany poza wspólnotą wiernych Żydów. 

Ma on jednak pragnienie zobaczenia Jezusa... Trudno powiedzieć, że jest to pragnienie, aby zaistniała jakaś więź, relacja z Jezusem, ale spotkać Jezusa chciał. Tylko, tyle, ale i aż tyle.

  Do spotkania, zapewne, ku zaskoczeniu Zacheusza dochodzi, a historię i konsekwencje tego spotkania powinniśmy znać, ale ku przypomnieniu, link do Ewangelii zamieszczam na końcu tekstu.

  Bohaterką dzisiejszego wpisu jest jednak Pani Marta.

  Jak mówi w swoim świadectwie, również znalazła się przed Panem Jezusem. I na pewno Jej wewnętrzne odczucia, i to dlaczego znalazła się w Świątyni, trudno nawet porównać z "chceniem zobaczenia Jezusa przez Zacheusza", ale jednak przed obliczem Zbawiciela się znalazła. Owoce tego spotkania są niesamowite. Jest to jedno z najbardziej przemawiających do mnie świadectw.

Link do Świadectwa Marty:   https://www.youtube.com/watch?v=Kn25V_iJ8pk

"Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą".

Rozważając dzisiejszą perykopę ewangeliczną, możemy dostrzec głębokie przesłanie Jezusa dotyczące końca czasów. Pan mówi o wydarzeniach kosmicznych, które zapowiadają nadejście Syna Człowieczego. Słońce się zaćmi, księżyc przestanie dawać światło, a gwiazdy będą spadać z nieba. Te obrazy nawiązują do języka prorockiego, który znajdziemy w Starym Testamencie, zwłaszcza w Księdze Daniela. Tam prorok opisuje wizję Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach z wielką mocą i chwałą. Jezus, przywołując ten obraz, podkreśla, że to On sam jest wypełnieniem tego proroctwa. W Księdze Daniela Syn Człowieczy otrzymuje władzę, chwałę i panowanie wieczne. Jego Królestwo nie przeminie, a Jego władza obejmie wszystkie narody. Te słowa były źródłem nadziei dla Izraela, który oczekiwał Mesjasza. W nauczaniu Jezusa ten obraz nabiera nowego wymiaru. Syn Człowieczy przychodzi nie tylko, jako władca, ale także jako sędzia, który przywraca porządek i sprawiedliwość. Jezus ukazuje, że Jego powtórne przyjście będzie momentem triumfu Boga nad złem oraz pełnym objawieniem Jego Królestwa. Jednak te wydarzenia nie mają na celu wzbudzania lęku, lecz wzywają do ufności w Boży plan zbawienia.

W rozważanym fragmencie pada jedno z najbardziej zagadkowych zdań: „Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.” Wypowiedź ta wzbudza wiele interpretacji i kontrowersji. Co oznacza „to pokolenie”? Czy Jezus zapowiadał, że koniec świata nastąpi jeszcze za życia Jego uczniów?

Narodowe Święto Niepodległości. 2024 r

https://www.youtube.com/watch?v=SpHMpMJu7PU

1. Gaude, mater Polonia.
Prole fecunda nobili,
Summi Regis magnalia
Laude frequenta vigili.

Amen

Tłumaczenie. (jedno z tłumaczeń.)

O ciesz się, Matko-Polsko
w sławne potomstwo płodna!
Króla królów i najwyższego Pana
wielkość uwielbiaj chwałą przynależną.

Amen

"Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony"

Dzisiejsza perykopa ewangeliczna ukazuje kontrast między pychą uczonych w Piśmie a pokorą ubogiej wdowy. Jezus wykorzystuje tę scenę, aby przekazać głębokie nauki moralne, które są aktualne również dla  Jego współczesnych uczniów . Uczeni w Piśmie, skupieni na zewnętrznych przejawach pobożności, dążą do uznania i podziwu ze strony innych. Lubią chodzić w długich szatach, zajmować pierwsze miejsca w synagogach i na ucztach, a ich modlitwy są często na pokaz. Ich zachowanie jest przejawem pychy i próżności, co prowadzi do obłudy i braku autentyczności w relacji z Bogiem.

W kontraście do nich stoi uboga wdowa, która w ciszy i pokorze wrzuca do skarbony świątynnej dwa pieniążki, czyli wszystko, co miała na swoje utrzymanie. Jej gest jest cichy, niezauważony przez tłum, ale dostrzeżony przez Jezusa. Ofiara wdowy jest wyrazem jej głębokiej wiary, zaufania i całkowitego oddania się Bogu. Nie daje z nadmiaru, ale z niedostatku, co świadczy o jej ogromnej hojności serca.  Ponieważ  Bóg nie porównuje człowieka z innymi, ale ocenia każdego indywidualnie, patrząc na intencje serca, dlatego wdowa ofiarowała Mu najwięcej, bo dała wszystko, co miała. Jej ofiara była dla Stwórcy najcenniejsza, nie ze względu na wartość materialną, ale z powodu pełnego oddania i miłości. 

W świecie pełnym pozorów i dążenia do materialnych sukcesów, postawa wdowy jest niezwykle inspirująca dla współczesnego ucznia Chrystusa. Pokora wdowy uczy nas, że prawdziwa wartość nie tkwi w tym, jak postrzegają nas inni, ale w tym, jak widzi nas Bóg. Współczesny chrześcijanin powinien pielęgnować pokorę, unikając pokus nadmiernego dążenia do uznania, prestiżu i skupienia na własnych osiągnięciach. Nasze działania powinny być motywowane miłością i pragnieniem służby, a nie chęcią uzyskania korzyści czy uznania. Autentyczność w relacji z Bogiem oznacza nie tylko uczestnictwo w praktykach religijnych, ale także życie zgodne z nauką Chrystusa na co dzień.

Litania do Wszystkich Świętych

  Litanią do Wszystkich Świętych, uwielbiajmy Pana Boga w Jego Świętych, dziękujmy za przykład ich życia i zanośmy za Ich wstawiennictwem nasze modlitwy; za nas żyjących o wszelkie Łaski potrzebne w drodze do Nieba i za tych, który już zostali odwołani z tego świata, o Łaskę życia wiecznego. O pragnienie świętości dla wszystkich Polaków. 

 Litania do Wszystkich Świętych

I. BŁAGANIA DO BOGA

Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad nami.

Chryste, zmiłuj się nad nami. Chryste, zmiłuj się nad nami.

Panie, zmiłuj się nad nami. Panie, zmiłuj się nad nami.

Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.

Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

II. WEZWANIA DO ŚWIĘTYCH

Święta Maryjo, módl się za nami.

Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.

Święta Panno nad pannami, módl się za nami.

Święci Michale, Gabrielu i Rafale, módlcie się za nami.

Wszyscy święci Aniołowie, módlcie się za nami.

PATRIARCHOWIE I PROROCY

Święty Abrahamie, módl się za nami.

Święty Mojżeszu, módl się za nami.

Święty Eliaszu, módl się za nami.

Święty Janie Chrzcicielu, módl się za nami.

Święty Józefie, módl się za nami.

Wszyscy święci Patriarchowie i Prorocy, módlcie się za nami.

APOSTOŁOWIE I UCZNIOWIE

Święci Piotrze i Pawle, módlcie się za nami.

Święty Andrzeju, módl się za nami.

Święty Janie i Jakubie, módlcie się za nami.

„Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym (Mk 10, 43).

   W dzisiejszej liturgii Słowa Kościół święty zaprasza nas do wsłuchania się w słowa Zbawiciela, który ostrzega nas przed uleganiem pokusie pożądania władzy i zaszczytów, i zaprasza nas do przyjęcia, na Jego wzór, pełnej ewangelicznej pokory postawy służebnej.

 

  Jezus, podobnie jak miało to miejsce w zeszłym tygodniu, jest w drodze. Jego pragnienie wypełnienia woli Ojca jest przeogromne, tak że wyprzedza On swoich uczniów, którzy najwyraźniej przerażeni myślą, co może czekać ich w świętym mieście, pozostają w tyle. To z resztą, jak wiemy z wcześniejszych czytań, jest coraz częstsze (por Mk 9, 33). Dla Jezusa pełnienie woli Ojca jest niczym pokarm, co sam wyznaje: „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło” (J 3, 34). Teraz zachowuje się On jak zgłodniały syn, który wraca z bardzo ważnej i trudnej misji, którą powierzył mu ojciec i  właśnie dostrzegł dom rodzinny, a w nim zastawiony stół, poczuł też zapach potraw, które spożywać będzie na przygotowanej przez ojca na jego cześć uczcie. Nic dziwnego, że Pan przyśpiesza kroku. Właśnie w Jerozolimie dokona się ostatni, najważniejszy etap zbawczego posłannictwa Jezusa, a jednocześnie to tutaj  wstąpi On do nieba i zasiądzie po prawicy Ojca, skąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.

  Uczniowie nie rozumieją tego, co dzieje się w duszy ich Mistrza. Więc chociaż idą za Nim, duchowo są daleko od Niego. Dlatego Jezus przywołuje Dwunastu i po raz trzeci objawia im istotę swego posłannictwa, a jednocześnie prorokuje na temat wydarzeń, które wkrótce staną się Jego udziałem: „Oto idziemy do Jerozolimy. Tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć i wydadzą poganom. I będą z Niego szydzić, oplują Go, ubiczują i zabiją, a po trzech dniach zmartwychwstanie (Mk 10, 33-34). Warto zwrócić uwagę na czasownik (paradidomi), którym dwukrotnie posługuje się św. Marek, w tym fragmencie.  Można go tłumaczyć jako „przekazać” i „zdradzić”. Zawiera on w sobie ogrom tragedii, której doświadczy Jezus: będzie zdradzony i wydany przez swego apostoła Judasza autorytetom religijnym, a następnie zdradzony i wydany przez swoich rodaków poganom, aby Go zabili, co dla każdego Żyda musiało być czymś strasznym.

Różaniec z Bł. Ks. Jerzym Popiełuszko.

  

Ostatnie rozważania Tajemnic Różańca Bł. Księdza Jerzego Popiełuszki.

 Wsłuchamy, wczytajmy się w te słowa i dołączmy z dziesiątkami Różańca.

https://www.youtube.com/watch?v=snYNnEY54mA

https://deon.pl/wiara/duchowosc/ostatni-rozaniec-bl-ks-jerzego-popieluszki,181653