Oby ziarno posiane w Tobie nie obumarło bezowocnie i obyś nie stał się powodem czyjegoś grzechu...

  Pan daje Swojego Ducha człowiekowi.
Dając swojego Ducha, jakby zasiewa w nim ziarno, które powinno wzrastać i owocować.
Chrześcijanin powinien być otwarty na Boże dary, brać odpowiedzialność za wzrost posianego w nim ziarna i przynoszenie owoców.

  Żyjemy w kościele, czyli Wspólnocie Ducha, moc wspólnoty może być wielka dla niej samej, ale przez to też dla innych, którzy czekają na nasze owoce. Wspólnie ubogacając się,  łatwiej jest wzrastać, czy też odnawiać się, gdy wzrost duchowy zostanie zahamowany… Nasze owocowanie jest pewniejsze…

   Bywa też jednak, że ktoś ma swoje osobiste posłannictwo w tym świecie i będąc we Wspólnocie Kościoła w pojedynkę to posłannictwo wypełnia…

  Powinien jednak pamiętać, że posługując indywidualnie i tak pracuje, jako cząstka Kościoła Bożego, nie może zapomnieć, że jest posłańcem, a nie niosącym swoją mądrość. Żeby duchowe skarby w nim złożone nie zbutwiały.
 
  Zarówno posługujący w ramach wspólnot, jak i Ci bardziej indywidualnie, niosą na sobie odpowiedzialność za Kościół. Jedni i drudzy muszą przynosić owoce, według zasianego w nich ziarna. Jedni i drudzy muszą się strzec, żeby nie stać się zgorszeniem dla innych, czy choćby winnymi tego, że czyjeś braki, czy potrzeby nie będą zaspokojone, bo o swoje owocowanie nie zadbali.

Posianych w ludziach ziarn może być wiele…
Czy wiesz jakie ziarno Pan Bóg posiał w Tobie?
Czy wzrastasz?
Czy przynosisz owoce?
Dzielisz się nimi?

 Panie Boże, prosimy umocnij każdego z nas na drodze wzrostu duchowego, abyśmy jego owocami, czy też dobrem doczesnym dzielili się z potrzebującymi, aby Twoje ziarno w nas nie zmarniało, nawet nie skiełkowawszy.
                                                             
                                                                 Sławek +

Liturgię Słowa z dzisiejszej niedzieli znajdziemy pod linkiem:

http://niezbednik.niedziela.pl/dzien/2018-09-30