Modlitwa do Matki Bożej Świętolipskiej –

  "Bądź pozdrowiona, w Świętej Lipce królująca, Przeczysta Bogarodzico Dziewico, najpierwsza po Bogu ucieczko i nadziejo grzeszników! Dziękuję Ci z najgłębszą wdzięcznością błogosławiona Matko Boga, żeś mnie dotychczas osłaniała Twoją macierzyńską opieką, której z ufnością oddaję się na wieki.
Niechaj Cię błogosławi, Najświętsza Panno, to miejsce, które sobie na mieszkanie wybrałaś, iż byś stąd na ludzi zlewała łaski niebieskie.
Niechaj Cię błogosławią, Najświętsza Panno, wszystkie modlitwy, prośby i błagania, które tu kiedykolwiek od wiernych były przed tron Twój zanoszone.
Niechaj Cię błogosławią, Najświętsza Panno, wszystkie łaski, dobrodziejstwa i pociechy, które ludziom ufającym Tobie całkowicie uprosiłaś u Syna Twego najmilszego.

Wasze ciała są członkami Chrystusa.

Dzisiejsze drugie czytanie, pochodzące z fragmentu Pierwszego Listu do Koryntian poświęconemu swobodzie obyczajów, zawiera takie słowa przestrogi:

 "Strzeżcie się rozpusty! Bo czyż jakikolwiek grzech popełniony przez człowieka jest poza ciałem? Lecz ja wam mówię, kto grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy."

 Czytamy tam również:

 "Ciało nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana, a Pan dla ciała. Bóg zaś i Pana wskrzesił, i nas również swą mocą wskrzesi."

    Św. Jan Paweł II w homilii w Skoczowie 22. 05. 1995 roku, zadał następujące pytanie:

 „Czy można odrzucić Chrystusa i wszystko to, co On wniósł w dzieje człowieka?”

Od razu udzielił też odpowiedzi:

„Oczywiście, że można. Człowiek jest wolny. Człowiek może powiedzieć Bogu: nie. Może powiedzieć Chrystusowi: nie. Ale - pytanie zasadnicze: czy wolno? I w imię czego «wolno»?"  

  A gdybyśmy to pytanie postawili dzisiaj konkretnie odnośnie rozpusty?

Czy można żyć w rozpuście i tym, co ona za sobą pociąga? 

Jakiej odpowiedzi  udzieli katolik na to pytanie?

Jakiej odpowiedzi, i dlaczego, powinien katolik udzielić?

Proszę, zmiłuj się Panie Boże nade mną.

 W pokorze, przychodzę do Ciebie Boże.

Proszę, zmiłuj się nade mną Panie mój.

Wybacz wszystko to, co się Tobie nie podoba w mojej życiowej postawie.

 

Przepraszam za niewykorzystywane dary duchowe, za to, co Ciebie w mojej duchowości zasmuca.

Za ten rozgardiasz myśli w chwilach, gdy powinieneś być tylko Ty.

Za to, że niekiedy zapominam, że najlepszym moim lekarzem, jesteś we wszystkim tylko Ty... i wtedy przychodzą smutki i rozterki... i nie radzę sobie.

  Przepraszam za sferę mojego życia doczesnego w której zawodzę Twoje pokładane we mnie nadzieje. Za obowiązki, których nie dopełniam.

Przepraszam za życie rodzinne, przepraszam, że bardziej bym chciał niż mogę, czy potrafię.

Niedziela Chrztu Pańskiego.

„On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym” (Mk 1, 8).

Święto Chrztu Pańskiego jest jednocześnie celebracją tajemnicy paschalnej, wyrażonej akcie pokutnym, oraz epifanią mesjańskiej i boskiej tożsamości Chrystusa, zapowiedzianej symbolicznie w trzech darach ofiarowanych przez mędrców Dziecięciu w Betlejem: mitrze (pascha Mesjasza), złocie (Jego królewskość), oraz kadzidle (Jego boskość i godność arcykapłańska).

Każde ważniejsze wydarzenie z życia naszego Zbawiciela zawiera – w narracji ewangelicznej – swoiste streszczenie zbawczego misterium ofiarowanego nam przez Ojca w Chrystusie.

Opowiadania opisujące Narodzenie Zbawiciela są „obleczone” w światłość i chwałę Bożą, aniołowie głoszą: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania” (Łk 2, 14), a kosmos, którego symbolem jest gwiazda, służąca mędrcom za przewodniczkę, zdaje się krążyć wokół domu, w którym mieszka święta Rodzina. Jednocześnie ożywiają się siły ciemności, które uosabia Herod, gotów zabić Mesjasza i wszystkich innych małych chłopców w Betlejem dla pewności, aby zachować ciężko wywalczoną władzę. W tej walce ma on do dyspozycji „wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu (gr. pantas tous archiereis kai grammateis)” (Mt 2, 4), dokładnie tych samych, którzy nie mogli się doczekać, aby osądzić i skazać Jezusa na śmierć: „Ci zaś, którzy pochwycili Jezusa, zaprowadzili Go do najwyższego kapłana (gr. archierea), Kajfasza, gdzie zebrali się uczeni w Piśmie i starsi (hoi grammateis kai hoi presbyteroi)” (Mt 26, 57). W świetle betlejemskiej gwiazdy żłóbek Dziecięcia już rzucał cień krzyża na pobliską Jerozolimę, za której murami miało dopełnić się dzieło naszego zbawienia.

Módlmy się...

 

Modlitewny początek dnia

https://www.youtube.com/watch?v=DvJ2O00ozbM

Objawienie Pańskie. Drogi do Pana Jezusa.

 

Jak to było z przybyciem magów - królów do Pana Jezusa?

Posłuchajmy:

https://www.youtube.com/watch?v=1xr1hz-q_bQ

Modlitwa poranna i Błogosławieństwo

 

Rozpoczynajmy każdy dzień z Panem Bogiem

https://www.youtube.com/watch?v=bApqZJ2S98w