Przez meandry życia, zawsze za Jezusem

Wychodzę na dwór.

Jest ciemno.

Próbuję iść przed siebie...taki sobie spacerek...

W ciemności ledwie dostrzegam drogę, ale idę przed siebie, bo przecież ją znam.

Wchodzę w las, ciemności się potęgują, przestaję widzieć drogę, ale idę dalej.  

Błądzę jednak... i  gubię drogę.

 

 Iść dalej w niepewne, czy zatrzymać się i przeczekać do rana?

 

 Nie chcę wchodzić w większą ciemność, bo las coraz gęstszy, więc kucam pod drzewem i postanawiam poczekać.

 Czekanie jest nużące, ale zaczynam się modlić. Tak trwam, aż przychodzi dzień.

 Światło słoneczne rozprasza mrok nocy i leśnej gęstwiny.

 

Światło jest błogosławione, poznaję okolicę i dostrzegam drogę. 

W świetle, wybór drogi staje się prosty.

Nie będę już błądził.

Mogę iść dalej, mogę też zawrócić, mogę wybrać drogę, prowadzącą prosto do wybranego celu.

Wiem już jednak, że tylko idąc w świetle, będę szedł tą odpowiednią, po prostu, dobrą drogą.

 

  W dzisiejszej ewangelii,  Pan Jezus, zabiera wybranych uczniów na górę Tabor.  Jak napisał ewangelista Mateusz,  twarz Jezusa zajaśniała, jak słońce. Również odzienie Jezusa stało się  lśniąco białe, a spotkaniu z Mojżeszem i Eliaszem towarzyszyła chwała.

  Dobrze było Apostołom, ale nie taka była i miała być ich dalsza życiowa droga. To spotkanie, było dla nich ku umocnieniu, które w trudach, jakie mieli napotkać w swoim dalszym życiu, miało być niczym światło i zadatek pewności, że jeśli wytrwają na drodze, na którą wprowadził ich Jezus, to zakończy się ona tak, jak widzieli.

   Dla nas nauka jest taka, że, aby w życiu nie pobłądzić,  trzeba chodzić w świetle - w świetle Bożych wskazań, zaś w chwilach trudnych, pamiętać, że po nocy jest dzień, a u kresu naszej drogi, w swojej chwale, czeka na nas Chrystus.

 Warto więc, podążąć Jego drogą... jakkolwiek trudna by nie była.

                                                                     Sławek

Liturgię Słowa z dzisiejszej niedzieli znajdziemy pod linkiem:

https://niezbednik.niedziela.pl/dzien/2022-03-13