Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła

Przeżywamy dzisiaj Święto Nawrócenia Św. Pawła Apostoła

  W dziewiątym rozdziale Dziejów Apostolskich czytamy:

"Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł."

   Sam św. Paweł, w 22 rozdziale Dziejów Apostolskich mówi o tym tak:

  "Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety, co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i udałem się do Damaszku z zamiarem uwięzienia tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jerozolimy dla wymierzenia kary."

   Czyż nie widzimy tu zagorzałego wroga Chrystusa? Wszak sam Pan Jezus to powiedział, gdy zainterweniował w życie swego prześladowcy, mówiąc: "Szawle, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz?"

   Jakie jednak słowa, spodziewając się rychłej śmierci, wypowiada św. Paweł w drugim liście do Tymoteusza?

  "W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem.  Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego."

   Można powiedzieć, że całe życie św. Pawła, upłynęło w relacji z Chrystusem...

Tylko, jakże ta relacja była inna przy końcu życia,  niż u początku... Jakby  z piekła do Nieba.

  Pan Bóg, zwalając go na ziemię, mocno potrząsnął Szawłem, ale bywa też inaczej, jak w spotkaniu Pana Boga z Eliaszem, gdy Bóg przyszedł, nie w wichurze, trzęsieniu ziemi, czy ogniu, ale w szmerze łagodnego powiewu. 1. Kr. 19

  Dwaj słudzy Boga, dwa z Nim spotkania, jakże odmienne, ale jakże realne i owocne...

    Życie większości nas, Polaków, naznaczone jest znamieniem Chrztu Świętego.

Kiedyś Św. Jan Paweł II mówił do Francji i Francuzów: "Francjo, co zrobiłaś ze swoim Chrztem?"

  Każdy z nas powinien postawić sobie pytanie o to, co zrobił ze swoim Chrztem?

Czy żyje w jego Łasce i życiem swoim mówi wciąż: "Mów Panie, Bo sługa Twój słucha" , a następnie wypełnia to, co usłyszał?

  Czy też powinien zastosować do siebie, powyższe, pytanie naszego świętego Rodaka?

  Jak by nie było, osoby, zarówno jednej, jak i drugiej postawy potrzebują stałego nawracania się, bo "wybrawszy raz, codziennie wybierać muszę". Św. Augustyn

   Wszystko i u każdego może się stać. Lepiej jest jednak wsłuchiwać się w łagodny powiew Bożych natchnień, niż ocknąć się po rażeniu jakimś życiowym gromem.

 Żyjmy tak, żeby niebiański wieniec nas nie ominął.

Co proszę, Panie Boże, każdemu z nas i naszym bliskim, daj.

                                                                                  Sławek +