Pokusy, a współpraca z Łaską Bożą

  Pokusy – któż ich nie ma. Nawet naszego Pana - Jezusa Chrystusa szatan próbował kusić. One będą zawsze, dopóki żyć będziemy na tym „łez padole”. Słyszałem nawet takie powiedzenie, że pokusy zakończą się dopiero minutę po naszej śmierci. Mówię tu oczywiście o pokusach skłaniających nas do zrobienia czegoś złego – czegoś co prowadzi do grzechu. Wiadomo, że sama pokusa nie jest grzechem, ale już świadome wystawianie się, czy inicjowanie niekiedy pokusy, jest „igraniem z ogniem” a w wielu przypadkach i grzechem.

Ważną rzeczą jest, aby „uczyć” się świadomości ich istnienia i niejako przewidywania w którym momencie mogą wystąpić – wszystko po to, aby nie narażać się na ich „atak” i zawczasu je wyeliminować. Przekładałoby się to bezpośrednio na lepszą jakość naszego życia duchowego, emocjonalnego i fizycznego. Myślę, że wielu z nas – gdyby stosowało się do takich „zaleceń” – często świętowałoby swoje małe lub wielkie, codzienne zwycięstwa. Ale łatwo powiedzieć a często trudniej wykonać. Czasem na własne życzenie wystawiamy się świadomie na „otwarty ostrzał” nieprzyjaciela człowieka – szatana.  Później żałujemy (lub nie) i „głupio” pytamy: Jak do tego mogło dojść?
   Jesteśmy słabymi ludźmi. Nie doceniamy często mocy zła, a gdy już nas opanuje, to z kolei nie doceniamy mocy Bożej w pomocy z wyjścia z bagna grzechu.  Jednak jestem przekonany, że chcąc autentycznie zerwać z grzechem przy pomocy Bożej łaski  i z nią współpracując, można być świadkiem cudów we własnym życiu.

  Pewnie jedni będą mieli łatwiej bo niezbyt głęboko weszli w jakiś grzech, a inni – ci którzy poważnie „wdepnęli” – trudniej. Jednak nie ma na to reguły – Pan Bóg według swoich boskich kryteriów wybierze kto, gdzie i kiedy otrzyma prawdziwe wyzwolenie z przywiązania do jakiegoś zła, które ma nad nami władzę. Jak sobie radzić z pokusami? Jest taki święty o którym niedawno wspominałem, który „zjadł zęby” na tym o czym teraz piszę – to św. Ignacy z Loyoli. Chyba najwięcej o życiu duchowym wiedział właśnie on. Warto się trochę potrudzić i choćby w podstawowym stopniu zgłębić to, co on „studiował”, praktykował i na czym opierają się inni przez pokolenia. Gdy zacząłem zgłębiać tego podstawy, na wiele rzeczy otworzyły mi się oczy, moja świadomość znacznie wzrosła.

  Uważam, że każdy katolik powinien je znać  i mieć świadomość  działania pewnych mechanizmów w jego życiu. Zbyt wiele jest do stracenia, aby zrezygnować z ich poznania. Święty Ignacy – nie wiedzieć dlaczego – porównał pokusę do „natrętnej kobiety” i pokazał, jak należy z nią postąpić. A więc uczy, że gdy do człowieka przychodzi jakaś pokusa, to nie wystarczy takiej pokusy potraktować łagodnie, odpychając ją od siebie, bo ona i tak szybko wróci. Aby pozbyć się jej skutecznie należy ją dotkliwie pobić,  znokautować – należy użyć siły niewspółmiernej do danej sytuacji. Tylko nokaut jest najskuteczniejszy. Pokusa jest do nas niejako przytwierdzona jak na jakiejś gumie i odpierając ją oddalamy ją od siebie, czasem nawet na bardzo daleką odległość, ale ona i tak jest z nami związana i wróci. Gdy jednak otrzyma od nas niewspółmierne do swojej wielkości uderzenie to ta „guma” zerwie się po prostu. Ale można się na to zdobyć tylko wtedy, gdy faktycznie chce się z czymś zerwać i współpracuje przy tym z Bożą łaską. Znamienne podobieństwo działania : Chcąc zerwać z grzechem trzeba zerwać tą „gumę” do której przytwierdzona jest pokusa – odciąć tą rękę która jest przyczyną mojego grzechu.

   Przykładowo, jeżeli ktoś prosił Boga o pomoc (łaskę) w przezwyciężeniu swojego pijaństwa, to idąc do domu powinien omijać miejsca (współpracuje wtedy z Jego łaską) w których zwykle pojawi się pokusa (np. „dobrzy przyjaciele” w parku). Pan Bóg da specjalną ochronę, aby żaden z tzw. „przyjaciół” nie dostrzegł danej tej osoby. Tak działa Bóg. Bez Jego łaski i współpracy z nią nie jesteśmy w stanie niczego uczynić. Potrafi cudownie zamknąć sklep monopolowy, który mijamy, jeżeli widzi, że współpracujemy. Daje nam określone wskazówki, znaki i czeka czy odpowiemy na jego miłość.

  Kiedyś spytałem sąsiada, kiedy zamierza rzucić palenie. Odpowiedział, że wiele razy próbował – bezskutecznie. Spytałem, czy dobrze się do tego zabrał, tzn. czy z Bogiem. Nie odpowiedział nic konkretnego. Wiem, że ma do tego „instrumenty” (widzę jak uczęszcza na Msze św. i Adoracje) a nie wykorzystuje ich. Bóg zawsze wyjdzie nam naprzeciw, jeżeli poprosimy o uwolnienie się od jakiegoś nałogu, ale reszta należy do nas. Zastanówmy się, czy dobrze współpracujemy z Bożą łaską, po tym, jak prosimy o pomoc w wykorzenieniu jakiegoś grzechu. Czy obserwujemy nasze poczynania w walce z tym grzechem i równocześnie odpowiadamy na dawane nam przez Boga napomnienia, znaki, niespotykane dziwne zwroty sytuacji. Czy zastanawiamy się nad nimi – że są po to, aby pomóc, by napomnieć nas do współpracy?

  
   Bóg wie na jaki wysiłek nas stać i nie da nam zadania ponad nasze siły. Równocześnie patrzy i wie czy autentycznie nam zależy. Słuchałem kiedyś słów ks. Piotra Glasa, który opowiadał o tym jak wielu petentów spowiada się z oglądania pornografii i twierdzi, że żałuje, ale gdy on poruszy temat zniszczenia wszystkich nośników na których mają takie nagrania to widzi autentyczne niezadowolenie. Pomijam tu aspekt „prawidłowego” żalu za grzechy, ale chcę uwypuklić typowy przykład braku współpracy z Bożą łaską i wystawianie się na kolejne pokusy. Pan Bóg nie zniszczy tych nośników, bo człowiek tego autentycznie nie chce. Myślę, że gdyby człowiek zaczął współpracować z Bogiem i zniszczył  to narzędzie grzechu, to nastąpiłby przełom w jego życiu. On nam daje dłoń, a my musimy zdobyć się na wysiłek jej uchwycenia. Niektórzy jednak nie podejmują tego wysiłku i marnują daną łaskę – kolejną łaskę. Gdyby nie wolna wola, którą dał nam nasz Stwórca, to pewnie sam by za nas wszystko zrobił, ale „reguły gry” są inne – ustalone raz i na zawsze. Dzięki temu możemy śmiało powiedzieć, że wiemy na czym stoimy.  

  Wiemy, że Bóg będzie działał tak, jak obiecał, że niczego nagle nie pozmienia. Bóg i Jego Słowo jest NIEZMIENNE. Walczmy z pokusami i współpracujmy z Bożą łaską w tej walce. Pamiętajmy też, że dopóki walczymy – wygrywamy.

                                             Z Panem Bogiem i Maryją   -  Mariusz B.