Święto dla małych i dla dużych… dla wszystkich Dzieci Bożych.

Międzynarodowe tradycje Dnia Dziecka.

Polskie dzieci, które obchodziły swe święto po raz pierwszy 1 czerwca 1949r. mają już dzisiaj około 70 lat. Tak dawno Światowa Federacja Kobiet Demokratycznych z dawnego bloku wschodniego uchwaliła święto ochrony dzieci przed wojną, krzywdą i głodem. Dzieci
z zachodnich krajów musiały na nie poczekać do 20 listopada 1959r., kiedy ONZ uchwaliła Deklarację Praw Dziecka, chociaż jej inicjatywa pojawiła się już w 1952r. Zalecono przy tym aby w obchodach propagować idee braterstwa i porozumienia między dziećmi całego świata. 

  Niewielu o tym pamięta a daty  i tradycje Dnia Dziecka w wielu państwach ściśle odpowiadają ich zwyczajom. Francuzi i Włosi świętują 6 stycznia w święto Objawienia Pańskiego przy uroczystej kolacji głowy dzieci zdobią korony na wzór koron Trzech Króli.

   W Japonii dziewczynki mają swój dzień 3 marca a chłopcy 5 maja. Ich obyczaje są bardzo huczne. Ojcowie pomagają synom robić flagi z papieru w kształcie karpia – Satsuki Nobori. Wiesza się je na drzwiach. Dwie symbolizują rodziców, a niebieskie synów. Turcy Dzień Dziecka obchodzą 23 kwietnia. Jest to także Dzień Niepodległości, który twórca nowej Turcji Kemal Ataturk zadedykował dzieciom – przyszłości narodu. Tego dnia w tureckim parlamencie zasiadają dzieci, a później puszczają latawce. Święto małych Paragwajczyków przypada w dniu rocznicy bitwy pod  Acosta Nu – 16 sierpnia. Zginęło w niej wiele dzieci, a podczas całej wojny 1869r. kilkadziesiąt tysięcy.
   W Dniu Dziecka oprócz wspomnień i zadumy nad losem najmłodszych najważniejsza jest dobra zabawa i modlitwa. Warto więc zarezerwować na nią czas. Jako Dzieci Boże, wszyscy możemy świętować ten dzisiejszy dzień.  Świętujmy go z naszym  Tatusiem.

                                                                      

                                                                     Agnieszka