"Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony"

Dzisiejsza perykopa ewangeliczna ukazuje kontrast między pychą uczonych w Piśmie a pokorą ubogiej wdowy. Jezus wykorzystuje tę scenę, aby przekazać głębokie nauki moralne, które są aktualne również dla  Jego współczesnych uczniów . Uczeni w Piśmie, skupieni na zewnętrznych przejawach pobożności, dążą do uznania i podziwu ze strony innych. Lubią chodzić w długich szatach, zajmować pierwsze miejsca w synagogach i na ucztach, a ich modlitwy są często na pokaz. Ich zachowanie jest przejawem pychy i próżności, co prowadzi do obłudy i braku autentyczności w relacji z Bogiem.

W kontraście do nich stoi uboga wdowa, która w ciszy i pokorze wrzuca do skarbony świątynnej dwa pieniążki, czyli wszystko, co miała na swoje utrzymanie. Jej gest jest cichy, niezauważony przez tłum, ale dostrzeżony przez Jezusa. Ofiara wdowy jest wyrazem jej głębokiej wiary, zaufania i całkowitego oddania się Bogu. Nie daje z nadmiaru, ale z niedostatku, co świadczy o jej ogromnej hojności serca.  Ponieważ  Bóg nie porównuje człowieka z innymi, ale ocenia każdego indywidualnie, patrząc na intencje serca, dlatego wdowa ofiarowała Mu najwięcej, bo dała wszystko, co miała. Jej ofiara była dla Stwórcy najcenniejsza, nie ze względu na wartość materialną, ale z powodu pełnego oddania i miłości. 

W świecie pełnym pozorów i dążenia do materialnych sukcesów, postawa wdowy jest niezwykle inspirująca dla współczesnego ucznia Chrystusa. Pokora wdowy uczy nas, że prawdziwa wartość nie tkwi w tym, jak postrzegają nas inni, ale w tym, jak widzi nas Bóg. Współczesny chrześcijanin powinien pielęgnować pokorę, unikając pokus nadmiernego dążenia do uznania, prestiżu i skupienia na własnych osiągnięciach. Nasze działania powinny być motywowane miłością i pragnieniem służby, a nie chęcią uzyskania korzyści czy uznania. Autentyczność w relacji z Bogiem oznacza nie tylko uczestnictwo w praktykach religijnych, ale także życie zgodne z nauką Chrystusa na co dzień.

Wdowa oddaje Bogu wszystko, co ma, ufając, że On się o nią zatroszczy. Jej postawa jest wyrazem głębokiej wiary i zaufania. W obliczu niepewności, problemów zdrowotnych czy osobistych, jesteśmy wezwani do podobnego zaufania Bogu. Wierzymy, że On zna nasze potrzeby i troszczy się o nas. Zamiast polegać wyłącznie na własnych siłach, powinniśmy szukać Bożego prowadzenia i być otwarci na Jego działanie w naszym życiu.

Jezus krytykuje uczonych w Piśmie za ich obłudę. Dla pozoru odprawiają długie modlitwy, ale wykorzystują najbardziej bezbronnych dla własnych korzyści. Nasza pobożność nie powinna być tylko na pokaz. Ważne jest, aby nasze czyny były zgodne z wyznawanymi wartościami. Zamiast wykorzystywać innych, jesteśmy wezwani do pomocy potrzebującym. Powinniśmy angażować się w działania na rzecz ubogich, marginalizowanych i cierpiących.

Ofiara wdowy pokazuje również, że ważniejsze od wielkości ofiary jest to, z jaką intencją ją składamy. Być może nie jesteśmy w stanie ofiarować dużo materialnie, ale możemy dawać z serca – czas, uwagę, wsparcie. Powinniśmy dawać nie z obowiązku czy dla uznania, ale z miłości do Boga i bliźniego. To skłania nas do refleksji nad naszymi priorytetami. Czy nie ulegamy pokusie gromadzenia dóbr materialnych kosztem duchowego rozwoju? Powinniśmy koncentrować się na budowaniu relacji z Bogiem i innymi ludźmi, a nie na powierzchownych sprawach.

Krytyka uczonych w Piśmie jest także wezwaniem do budowania społeczeństwa opartego na sprawiedliwości i trosce o najsłabszych. Jako chrześcijanie powinniśmy aktywnie działać na rzecz sprawiedliwości społecznej, przeciwdziałać wykluczeniu i niesprawiedliwości. Starajmy się zrozumieć sytuację innych i okazywać im wsparcie.

W tym kontekście warto przywołać postać Najświętszej Maryi, Dziewicy, Matki Zbawiciela. Ona również była wdową, która oddała Bogu wszystko, co miała – swego Syna. Maryja całkowicie zaufała Bogu, zgadzając się na Jego wolę podczas Zwiastowania, mimo że nie znała wszystkich konsekwencji tej decyzji. Jej życie było pełne pokory, zaufania i oddania. Stała u boku Jezusa od Jego narodzin aż po krzyż, gdzie doświadczyła największego bólu matki, patrząc na cierpienie i śmierć swojego Syna. Mimo to nie utraciła wiary i zaufania do Boga.

Maryja jest najdoskonalszym wzorem uczennicy Jezusa. Jej postawa uczy nas, jak przyjmować Bożą wolę w naszym życiu, nawet jeśli wiąże się to z trudnościami i ofiarami. Pokazuje, że pełne oddanie się Bogu przynosi owoce przekraczające nasze wyobrażenia. Jej życie jest świadectwem, że zaufanie Panu w każdej sytuacji prowadzi do prawdziwego szczęścia.

                                                                       Arek

 

Liturgię Słowa z dzisiejszej niedzieli znajdziemy pod linkiem: 

https://modlitwaepl.blogspot.com/2024/11/ta-uboga-wdowa-wrzucia-najwiecej-ze.html