Modlę się, modlę...

Modlitwa to najcenniejszy dar dla drugiego człowieka, szczególnie kiedy jest nieznany, a my staramy się za niego modlić…

  Kiedyś usłyszałam słowa, że niemożliwym jest, aby ograniczony umysł człowieka, zrozumiał Nieograniczonego Boga.

Ja myślę tu i teraz i pragnę najlepiej na wczoraj, a Bóg w swojej nieskończonej miłości, widzi naszą rzeczywistość w zupełnie innym czasie i daje to, co w danym momencie jest dla nas najlepsze.

 Przeżywam noce duchowe, nie tracąc przy tym wiary, czekam i mocno wierzę, że Bóg pragnie tylko naszego dobra. Kiedy czuję, że w mojej modlitwie brakuje serca, wzywam pomocy Ducha Świętego. Myśli o tym, że modlitwa nie ma sensu, są podszeptami szatana- jesteś marny, do niczego. Często wątpliwości, rodzą pytania -  a jak nie wymodlę ?

  Zwątpienia, noce duchowe, często towarzyszą ludziom rozmodlonym. Nawet Wielcy Święci przechodzili takie etapy w swoim życiu. Święta Matka Teresa z Kalkuty, blisko czterdzieści lat nie odczuwała obecności Boga.
Święty Ojciec Pio Powiedział: bądź odważny nie obawiaj się ataków szatana! Zapamiętaj, iż jest to zdrowy znak, gdy szatan krzyczy i miota się wokół Twojego sumienia. To znaczy, że nie ma on dostępu do wnętrza Twojej woli.

 

 Gdy zwątpienie  przychodzi najważniejsze jest, aby nie porzucać modlitwy, a wręcz przeciwnie szukać Boga w każdym momencie, w każdej sytuacji.
Po przejściu,, ciemnej doliny"  nastąpi czas łaski.
Bóg jest zawsze z nami.

  Nie zapominajmy, że to nie my decydujemy i absolutnie nic nie zależy od nas i intensywności naszej modlitwy, to wiara ma decydujące znaczenie. Kiedy Bóg widzi nasze serce, pełne zaufania i wiary, daje w obfitości.  

 «Wierzę, Panie, zaradź memu niedowiarstwu» Mk.9.24

 Gdyby się pojawiło...

                                                       Anna G.