Czym jest orędzie fatimskie i jaką spełnia rolę w Kościele i świecie? /opracowane min. na podstawie rozważań siostry Łucji/

Kiedy Jan Paweł II przybył do Fatimy, stanął przed Matką Bożą otworzył przed Nią swoje serce, serce Najwyższego Pasterza Kościoła wołaniem : „O Matko umiłowana, wspomagaj nas na tej pustyni pozbawionej Boga, po której wydaje się błąkać nasze pokolenie i pokolenie naszych dzieci, aby znalazły ostatecznie Boskie Źródła swego życia i spoczęły w nich."   
  Jak wiemy w Fatimie Ojciec Święty dwukrotnie zawierzył Kościół i całą ludzkość Niepokalanemu Sercu Maryi. Jan Paweł II szukał w tym zawierzeniu  ratunku dla  świata i ludzkości, która "przez swe błędy stoi na krawędzi samozagłady i samounicestwienia."

Zawierzając ludzkość Niepokalanemu Sercu Maryi Ojciec Święty wygłosił  przemówienia, które stanowią niewyczerpaną głębię wiedzy o Fatimie. Istotę objawień fatimskich Jan Paweł II zawarł w następujących słowach :

„Sanktuarium  Fatimskie jest miejscem szczególnym o niezwykłej wartości: niesie w sobie orędzie  ważne dla epoki, w której żyjemy...”

 „Z Cova da Iria rozlewa się jakby światło pocieszenia, niosące nadzieję i pozwalające zrozumieć wydarzenia, które kształtują koniec drugiego tysiąclecia. Światło to ma szczególne znaczenie...” Skłania ono do odważnego podjęcia nowej ewangelizacji kontynentu europejskiego, na którym szeroko rozpowszechniony ateizm teoretyczny  i praktyczny próbuje budować nową cywilizację materialistyczną."

 „Czyż Fatima, miejsce o tak głębokiej wymowie duchowej nie powinna odegrać doniosłej roli w tej nowej i niezbędnej ewangelizacji?”

  Pan Bóg dał nam ziemię, abyśmy ją czynili sobie poddaną... tymczasem zdolność czynienia sobie  ziemi poddaną, wyraża się obecnie w takim korzystaniu z wolności, które przeczy istnieniu Dawcy i Pana Życia, które prowadzi do łamania Jego przykazań i co więcej uznawania tego za normalne. Człowiek żyje jakby przymuszany wolnością do budowania  świata  bez Boga. Świata, z którego eliminuje się Krzyż Jezusa Chrystusa, który niezmiennie zapowiada spotkanie życia ze śmiercią,  prowadzącą do życia wiecznego. Wspomniana wyżej wolność ukierunkowuje na zniszczenie samych korzeni moralności ludzkiej i chrześcijańskiej.

Jak wiemy 13 maja 1917 roku  po raz pierwszy objawiła się Matka Boża Fatimska, aby przekazać światu i Kościołowi swoje Orędzie poprzez trójkę dzieci: Hiacyntę, Franciszka i Łucję. Matka Boża przez kolejne 6 miesięcy przekazywała orędzie, które wytyczało kierunek drogi dla świata, dotkniętego wówczas wojnami, przygotowującego się do rewolucji październikowej w Rosji,  która objęła wiele krajów świata. Matka Boża Fatimska wskazała na Rosję, w której zrodziła się rewolucja. Jej ideologia stała się fundamentem bezbożnego systemu, którego celem było wyrzucenie z historii i myśli człowieka, Boga i wszystkich wartości chrześcijańskich. Rosja, Fatima i Orędzie Matki Bożej to obszerny temat, który powinniśmy zgłębiać i wyciągać wnioski dla siebie.

Spójrzmy jeszcze raz w tym roku jubileuszu objawień fatimskich na Orędzie Matki Bożej :

13.05.1917 „Odmawiajcie codziennie różaniec, aby uzyskać pokój dla świata i koniec wojny” . Jak wiele zmieniło się na świecie od tamtego pamiętnego roku, jednak odmawianie różańca wciąż jest aktualne, bo to nic innego jak życie Ewangelią. Różaniec to modlitwa, która w swojej prostocie jest  dostępna dla każdego człowieka. Różaniec to jakby "chleb duchowy", który wprowadza w głębię  i rozpala w ludzkim sercu wiarę, nadzieję i miłość.

13.06.1917 „Chciałabym /.../ abyście każdego dnia odmawiali różaniec”. Czyż więc nie jest naszą  powinnością  odmawianie różańca codziennie chociażby z tego względu, że nasza Niebieska Mamusia tego pragnie? Wszyscy, którzy uważamy siebie za wierzących w Pana Boga, powinniśmy mieć potrzebę i obowiązek modlitwy każdego dnia. Gdy jesteśmy obciążeni winą, módlmy się więc szukając ratunku przez pokutę. Składajmy Panu Bogu ofiary i błagajmy na różańcu : „Ojcze nasz, któryś jest w Niebie... odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom ” - „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej”.

13.07.1917 „Trzeba w dalszym ciągu codziennie odmawiać różaniec”. To jest wezwanie Matki Bożej dla każdego z nas,  abyśmy nieustannie trwali na modlitwie, abyśmy każdego dnia, z wiarą i ufnością, my grzesznicy, upraszali przebaczenie i pomoc dla nas i innych ludzi.

19.08.1917 -  „Chcę, abyście nadal /.../ odmawiali codziennie różaniec”. Matka Boża dlatego powtarza żądanie o modlitwę różańcową, ponieważ zna ludzką niestałość w czynieniu dobra. Wie, że kiedy przytłaczają nas słabości i grzechy, odchodzimy od modlitwy. Jest naszą Matką i zatroskana wychodzi nam naprzeciw, aby podtrzymać na drodze, którą musimy kroczyć, abyśmy nie rezygnowali z modlitwy, która jest spotkaniem i rozmową z Bogiem. Dlatego właśnie Maryja uczyła nas, na końcu każdej cząstki różańca, tego wezwania: „O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia”

Jak niezwykle ważna jest  modlitwa za tych, którzy są w niebezpieczeństwie potępienia, chyba każdy z nas zdaje sobie sprawę...

13.09.1917 - „Odmawiajcie w dalszym ciągu różaniec, żeby uprosić koniec wojny”. Prosto z nieba od Najświętszej Maryi Panny dowiadujemy się, że uzyskanie łaski pokoju między narodami, w rodzinach, ludzkich sumieniach, między Bogiem i ludźmi jest możliwe właśnie przez modlitwę różańcową. Tylko Mocą Boga, która przenika dusze i serca ludzi, można dojść do wzajemnego pomagania sobie, aby osiągnąć rzeczywisty i głęboki pokój. Aby tak się stało, konieczna jest  modlitwa...

13.10.1917 - „Trzeba w dalszym ciągu codziennie odmawiać różaniec” . Dlaczego Matka Najświętsza  nie mówi nic nowego, tylko wciąż powtarza, że trzeba się modlić na różańcu? Wyjaśnienie jest proste. Maryja uczy nas jak zbliżać się do Boga, bo w każdej cząstce modlitwy różańcowej powtarzamy „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu” czyli zwracamy się do Trójcy Przenajświętszej oddając Bogu cześć.

A kiedy odmawiamy  modlitwę „Ojcze nasz” stajemy z całą ufnością przed Ojcem, jak Jego Syn, Jezus Chrystus, który nas tej modlitwy nauczył. Wreszcie gdy odmawiamy modlitwę  „Zdrowaś Maryjo” pokornie zwracamy się do Boga, przez wstawiennictwo Maryi, ale także słowami „Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą. Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławion owoc żywota Twojego, Jezus” wychwalamy i pozdrawiamy Maryję w tajemnicy naszego zbawienia. Właśnie w Najświętszej Maryi Pannie Bóg Ojciec zamknął swoje Słowo przez które " Maryja została Matką Boga, Matką Kościoła i Matką Człowieczeństwa". Maryja jest pierwszą Świątynią, pierwszą Monstrancją i pierwszym Ołtarzem, tym wszystkim, gdzie Bóg  na zawsze umiłowany, odbiera naszą cześć i miłość. 

Codzienna modlitwa różańcowa może nas zbliżyć do Boga bardziej niż jakakolwiek inna i dlatego Matka Boża tak bardzo nalega i zachęca, w objawieniach fatimskich, jak również innych, abyśmy odmawiali różaniec... wzywa nas do życia Ewangelią. "Fatima, trwająca niezmiennie w milczącym słuchaniu głosu Boga, nadal jest stałym punktem odniesienia i wezwaniem do życia Ewangelią".

Aby zrozumieć jak przyjąć orędzie fatimskie podpowiada nam sam Ojciec Święty  Jan Paweł II:

"Orędzie fatimskie jest ściśle związane z przeznaczeniem Kościoła i ludzkości. Jest orędziem wieku, zawsze istotnym, jak Ewangelia: wszak wezwanie Maryi nie jest jednorazowe. Jej apel musi być podejmowany z pokolenia na pokolenie, zgodnie z coraz nowymi "znakami czasu". Trzeba do niego nieustannie powracać. Trzeba go podejmować wciąż na nowo (...) Treść wezwania Pani z Fatimy jest tak głęboko zakorzeniona w Ewangelię i całą tradycję, że Kościół czuje się tym orędziem wezwany i przynaglony (...) Światło z Fatimy ma szczególne znaczenie ... skłania ono do odważnego podjęcia nowej ewangelizacji kontynentu europejskiego, na którym szeroko rozpowszechniony ateizm teoretyczny i praktyczny próbuje budować nową cywilizację materialistyczną.

Te wypowiedzi Ojca Świętego  na temat orędzia fatimskiego i jego aktualnego znaczenia wraz z krótkim komentarzem, ukazują kierunek drogi Kościoła i współczesnego świata.

/ Ks. Mirosław Drozdek SAC Kustosz Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej Krzeptówki Zakopane/

                                                                           opr. Ela P.