Ojczyzna moja
Ojczyzna moja – to ta ziemia droga,
Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga,
Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła
W polskiej mnie mowie pacierza uczyła.
Ojczyzna moja – to wioski i miasta,
Wśród pól lechickich sadzone od Piasta;
To rzeki, lasy, kwietne niwy, łąki,
Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki.
Ojczyzna moja – to praojców sława,
Szczerbiec Chrobrego, cecorska buława,
To duch rycerski, szlachetny a męski,
To nasze wielkie zwycięstwa i klęski.
Ojczyzna moja – to te ciche pola,
Które od wieków zdeptała niewola,
To te kurhany, te smętne mogiły -
Co jej swobody obrońców przykryły.
Ojczyzna moja – to ten duch narodu,
Co żyje cudem wśród głodu i chłodu,
To ta nadzieja, co się w sercach kwieci,
Pracą u ojców, a piosnką u dzieci!
Maria Konopnicka
Źródło
https://poezja.org/wz/zbior/Wiersze_patriotyczne/
Nim słońce wejdzie
O, wiem, że Polska bój zwycięski toczy,
O! nie zginęła i nigdy nie zginie –
Lecz my czyż ujrzym ją w chwały godzinie? –
Nim słońce wejdzie, rosa wyźre oczy!
I będzie wielka – i będzie wspaniała –
Lecz robak trumien wprzód może nas stoczy,
Niejedna w świecie tkwi rozbicia skała –
Nim słońce wejdzie, rosa wyźre oczy!
Ach! płyną lata! ach! płyną i wieki,
Nim się Myśl Boża w ciało przeistoczy!
Zguba wciąż bliska – a triumf daleki –
Nim słońce wejdzie, rosa wyźre oczy!
My tak kochali – a pili truciznę!
My tak żyć chcieli – a żyli w zamroczy!
Inni, ach! będą oglądać ojczyzno! –
Nim słońce wejdzie, rosa wyźre oczy!
Zygmunt Krasiński
Źródło
https://poezja.org/wz/zbior/Wiersze_patriotyczne/
Ocelu Polaka
Polaka celem:
Skrucha przed Bogiem,
Mir z przyjacielem,
A walka z wrogiem.
Cześć dla siwizny,
Czyste sumienie,
Miłość Ojczyzny
I poświęcenie.
Chętnie krew własną,
Dać w dobrej sprawie,
Zacnie i jasno,
Dążyć ku sławie.
Umieć na progu
Złożyć urazy,
Mieć ufność w Bogu
I żyć bez skazy.
Trudy i znoje,
Znosić z weselem,
To, dzieci moje,
Polaka celem.
Władysław Bełza
Źródło
https://poezja.org/wz/zbior/Wiersze_patriotyczne/
"Hymn do miłości ojczyzny”
Święta miłości kochanej ojczyzny,
Czują cię tylko umysły poczciwe!
Dla ciebie zjadłe smakują trucizny
Dla ciebie więzy, pęta niezelżywe.
Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny
Gnieździsz w umyśle rozkosze prawdziwe,
Byle cię można wspomóc, byle wspierać,
Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.
Ignacy Krasicki
Źródło
https://www.pogotowieflagowe.pl/wiersze_patriotyczne.html
„Polska”
Polska - to taka kraina,
która się w sercu zaczyna.
Potem jest w myślach blisko,
w pięknej ziemi nad Wisłą.
Jej ścieżkami chodzimy,
budujemy, bronimy.
Polska - Ojczyzna...
Kraina, która się w sercu zaczyna.
Ryszard Przymus
Źródło
https://www.pogotowieflagowe.pl/wiersze_patriotyczne.html
CZY TY KOCHASZ...?
Czy Ty kochasz Polskę, Tato -
Taką dumną i skrzydlatą?
... Bo ja, Tato, wiem od dawna,
Że Ojczyzna była sławna.
Kiedyś była mocna w wierze
I bronili Jej rycerze.
Wiem, choć jeszcze jestem mały,
Że Jej godłem: Orzeł Biały;
Że Ją czczono i kochano;
Że Ją potem rozebrano
I, że nadszedł kres rozpaczy.
Wiem, Tatusiu, co to znaczy
(Bo nie wiedzieć nie wypada)
Jedenasty Listopada.
Powiedz zatem – ja uwierzę
(Odpowiedzieć musisz szczerze!) -
Nim odpowiesz na pytanie,
Niech się światłem Twoim stanie
(Tak, Tatusiu, o tym marzę...)
Biel i Czerwień na Sztandarze!
Zygmunt Marek Miszczak
Źródło
https://www.pogotowieflagowe.pl/wiersze_patriotyczne.html
NA POWSTAŃCZYM SZLAKU
Zygmunt Marek Miszczak
Gdy podziwiasz ziemie żyzne:
Kraj rodzinny – swą Ojczyznę,
Wiedzieć musisz także o tym,
Że za dumną polską Rotę -
Zew, co w sercach wolnych nieci,
Bito kiedyś polskie dzieci.
Wiedz, że kochać tę krainę
Nie złudzeniem, ale czynem
Umiał każdy z Jej powstańców.
... Jeśli wytrwasz u Jej szańców,
W Twoim sercu znów zabije -
Mocą dawnej wiary czyjejś -
Mowy naszej wierna przystań:
Święta ziemia ta ojczysta.
Źródło
https://www.pogotowieflagowe.pl/wiersze_patriotyczne.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeśli nie chcesz być osobą anonimową odpowiadając na wpis, kliknij na: "Komentarz jako", wybierz "nazwa/adres URL" i wpisz swoje imię. To jest również, taka prośba z naszej strony.