Historia i symbolika wieńca adwentowego.

  12 września 1833 roku   ewangelicki teolog, działacz społeczny z Hamburga, pastor Johann Hinrich Wichern (1808-1881) otworzył w swym rodzinnym mieście szkołę-przytułek dla sierot.
  Pastor szczególną troską otaczał wychowanie swych podopiecznych. Chciał, by dzieci czuły się jak w rodzinie.
   W Adwencie 1839 roku wpadł na pomysł, jak zmienić wystrój świetlicy, by wprowadzić nastrój sprzyjający modlitwie. Sporządził szczególny wieniec. Na obrzeżu koła o średnicy 2 metrów umieścił 24 małe świeczki. Każda miała być zapalana w kolejny zwyczajny dzień Adwentu. Wokół tego wieńca podopieczni pastora gromadzili się codziennie na wspólne spotkania i śpiewy.
  Z czasem pastor swój pomysł przenosił do innych niemieckich miast. W Adwencie zapraszał ludzi na coniedzielne rozważania, dlatego zmienił trochę wygląd wieńca. Zamiast 24 świec umieszczał tylko cztery, oznaczające cztery niedziele Adwentu. Zwyczaj sporządzania wieńca adwentowego (niem. Adventkranz) rozprzestrzenił się bardzo szybko w całych Niemczech, również w części katolickiej i w niedługim czasie  na całym świecie.
  Do Polski wieniec przywędrował w roku 1925, najpierw do Wrocławia.
Zwyczaj sporządzania wieńca adwentowego jest więc stosunkowo nowy.

  Wieniec adwentowy może być wykonany  w kształcie koła z gałązek szlachetnych drzew iglastych,  z liści laurowych lub mahoniowych. Do dekoracji można użyć szyszek, jesiennych liści, owoców głogu lub jarzębiny,  wstążek w kolorach czerwonym, żółtym, srebrnym i złotym … itp.

  Pośród wieńcowych gałązek umieszcza się cztery świece symbolizujące cztery niedziele adwentu. Trzy świece powinny być koloru fioletowego a jedna, symbolizująca trzecią niedzielę adwentu - różowa, co odpowiada barwom liturgicznym tego okresu. Każdą z poszczególnych świec zapala się w kolejną niedzielę adwentu. Przypominają one o upływającym czasie do narodzin Syna Bożego  i o naszym obowiązku przygotowania się na spotkanie się z Nim.

  Zapalaniu świec powinny towarzyszyć pytania - "czy jestem gotowy…?"

  Pierwsza świeca zapalana w I niedzielę Adwentu - symbolizuje przebaczenie grzechu nieposłuszeństwa Adamowi i Ewie przez Boga...

Druga zapalana w II niedzielę Adwentu - symbolizuje  wiarę patriarchów Narodu Wybranego w dar Ziemi Obiecanej….

  Trzecia świeca zapalana  w III niedzielę Adwentu  - symbolizuje  radość króla Dawida świętującego przymierze z Bogiem…

  W IV czwartą niedzielę adwentu zapala się ostatnią ze świec - symbolizuje ona nauczanie proroków zapowiadających przyjście Mesjasza i Jego Królestwa pokoju i sprawiedliwości…

  Wieniec adwentowy ma dość rozbudowaną symbolikę.  Jego kolisty kształt oznacza, że Bóg jest wieczny, nie ma początku ani końca. Wykonanie wieńca z gałązek drzew iglastych a więc wiecznie zielonych ma oznaczać życie wieczne jakie daje Chrystus wszystkim w niego wierzącym.

  Zapalanie świeczek jest symbolem światłości jaką nazwał się sam Jezus : " Ja jestem światłością świata*. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia" /J 8,12/.

   Wieniec jest także symbolem rodziny oczekującej i przygotowującej się na godne spotkanie z Jezusem w Betlejem jak i w dniu jego powtórnego przyjścia na ziemię.

   Wieniec adwentowy umieszczamy  w domu na honorowym miejscu. Można go  podwiesić pod sufitem. Świece mogą się palić w czasie rodzinnej modlitwy, a także podczas wspólnych spotkań i posiłków. Przy ich płomyku mogą zasypiać dzieci. W sobotę przed I niedzielą Adwentu można dokonać poświęcenia wieńca. Jeśli istnieje taki zwyczaj w parafii , błogosławieństwa wieńca  można  dokonać w kościele, ale praktyczniej jest uczynić to w gronie rodziny … :) :) :) aby  w ten sposób rozpocząć przeżywanie Adwentu w rodzinie jako domowym Kościele…:) :) :)…
                                                                                   Elżbieta