O mądrości. Tydzień biblijny.

Być mądrym.

Dobre pragnienie….

   Ludzie w swoich działaniach owocują różnymi przejawami swoich wysiłków.

 Jaka to by nie była dziedzina: czy to nauczanie, czy wytwórczość użytkowa, czy sztuka, można chyba podzielić to, z czym mamy do czynienia na: owoc artysty i rzemieślnika.

 Tak mi się to też kojarzy z poniższymi tekstami, mówiącymi o mądrości.

   Mamy w codziennym życiu wiele przejawów mądrości  ludzkiej.  Czy to wycinkowej, czy szerzej obejmującej ludzkie życie....

 Ale to wszystko jest rzemiosło.

Artystą Mądrości jest tylko Pan Bóg.

   Człowiek zbliża się do takiej mądrości, jeśli słucha tego co mówi Pan Bóg i wtedy dopiero wykorzystuje  talenty, które otrzymał.

   No bo cóż masz czego byś nie otrzymał?

A jeśli otrzymałeś, to korzystaj też z instrukcji obsługi załączonej przez Bożego Dawcę.

Przybliżysz się wtedy do Jego mądrości i życiowo nie zbłądzisz.

 

  Zagłębmy się w Biblijne słowa o mądrości.

 Zacznijmy od prośby o nią:
                                                                        Sławek

  Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma.  Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym! Kto bowiem żywi wątpliwości, podobny jest do fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam.

  Jk.1.5-6

 Hymn o mądrości

Przejawy ludzkiej mądrości.

  Istnieje kopalnia srebra
i miejsce, gdzie płuczą złoto.
 Dobywa się z ziemi żelazo,
kamienie na miedź przetapiają,
 kres się kładzie ciemności,
przeszukuje się wszystko dokładnie,
kamień i mroki, i zmierzch.

 Na odludziu kopią chodniki,
hen tam, gdzie noga się gubi,
zawieszeni kołyszą się samotni.
 Ziemię, skąd chleb pochodzi,
od dna pustoszą jak ogniem,
 bo kamień i szafir zawiera
z ziarnkami złota zmieszany.
 Drapieżnik nie zna tam ścieżki,
nie widzi jej oko sępa;
 nie dojdzie tam dumne zwierzę,
nawet i lew tam nie dotrze.
 By wyciągnąć ręce po krzemień,
do gruntu przewraca się góry,
 w skale się kuje chodniki,
a oko otwarte na wszelką kosztowność;
 tamuje się źródła rzek,
by skarby wydobyć na powierzchnię.

Nieznana droga do mądrości

 A skąd pochodzi mądrość
i gdzie jest siedziba wiedzy?
 Człowiek nie zna tam drogi,
nie ma jej w ziemi żyjących.
 Otchłań mówi: "Nie we mnie".
"Nie u mnie" - tak morze dowodzi.

Bezcenna jej wartość

 Nie daje się za nią złota,
zapłaty nie waży się w srebrze,
 nie płaci się za nią złotem z Ofiru,
ni sardoniksem rzadkim, ni szafirem.
 Złoto i szkło jej nierówne,
nie wymienisz jej na złote naczynie;
 nie liczy się kryształ i koral,
perły przewyższa posiadanie mądrości.
 I topaz z Kusz nie dorówna,
najczystsze złoto nie starczy.

Bóg sam ją posiada

 Skąd więc pochodzi mądrość
i gdzie jest siedziba wiedzy?
 Zakryta dla oczu żyjących,
i ptakom powietrznym nieznana.
 Podziemie i Śmierć oświadczają:
"Nie doszło tu echo jej sławy".
 Droga tam Bogu wiadoma,
On tylko zna jej siedzibę;
 On przenika krańce ziemi,
bo widzi wszystko, co jest pod niebem;
 określił potęgę wiatru,
ustalił granice wodzie.
 Gdy wyznaczał prawo deszczowi,
a drogę wytyczał piorunom,
 wtedy ją widział i zmierzył,
wtenczas ją zbadał dokładnie.
 A do człowieka powiedział:
"Bojaźń Boża - zaiste mądrością,
roztropnością zaś - zła unikanie".

 Hi.28.1-28

Tajemnica mądrości

 Cała mądrość od Boga pochodzi,
jest z Nim na wieki.
 Piasek morski, krople deszczu
i dni wieczności któż może policzyć?
 Wysokość nieba, szerokość ziemi,
przepaść i mądrość któż potrafi zbadać?
 Jako pierwsza przed wszystkim stworzona została mądrość,
rozum roztropności od wieków.
 Korzeń mądrości komuż się objawił,
a dzieła jej wszechstronnej umiejętności któż poznał?
 Jest Jeden mądry, co bardzo lękiem przejmuje,
siedzący na swym tronie.
 To Pan ją stworzył,
przejrzał, policzył
i wylał na wszystkie swe dzieła,
 na wszystkie stworzenia według swego daru,
a tych, co Go miłują, hojnie nią wyposażył.

Bojaźń Boża

 Bojaźń Pańska to chwała i chluba,
wesele i korona radosnego uniesienia.
 Bojaźń Pańska zadowala serca,
daje wesele, radość i długie życie.
 Temu, kto się Pana boi, dobrze będzie na końcu,
a w dniu swej śmierci będzie błogosławiony.
 Początkiem mądrości jest bojaźń Pana,
i dla tych, którzy są [Mu] wierni, wraz z nimi została stworzona w łonie matki.
 Założyła u ludzi fundament wieczny,
a u ich potomstwa znajdzie zaufanie.
 Pełnia mądrości to bać się Pana,
który upoi ich owocami swoimi.
 Cały ich dom napełni pożądanymi dobrami,
a spichlerze swymi płodami.
 Koroną mądrości - bojaźń Pańska,
dająca pokój i czerstwe zdrowie.
 <A [Pan] ją przejrzał, policzył>.
Wiedzę i poznanie rozumu jak deszcz wylał,
i wywyższył chwałę tych, co ją posiadają.
 Korzeń mądrości to bać się Pana,
a gałęzie jej - długie życie.

Cierpliwość i opanowanie siebie

 Niesłuszny gniew nie może być usprawiedliwiony,
przebranie miary w gniewie jest jego upadkiem.
 Cierpliwy do czasu dozna przykrości,
ale później radość dla niego zakwitnie.
 Do czasu będzie ukrywać swoje słowa,
a wargi wielu wychwalać będą jego rozum.

Mądrość i prawość charakteru

 W skarbcach mądrości są przypowieści wiedzy,
w grzeszniku zaś pobożność budzi odrazę.
 Jeżeli pożądasz mądrości, chowaj przykazania,
a Pan cię nią obdarzy.
 Albowiem mądrość i wykształcenie to bojaźń Pana,
a w wierności i łagodności ma On upodobanie.
 Bądź posłuszny bojaźni Pana
i nie przystępuj do Niego z sercem dwoistym!
 Nie bądź obłudnikiem wobec ludzi
i zwróć uwagę na swoje wargi!
 Nie wywyższaj siebie, abyś nie upadł
i nie sprowadził hańby na swoją duszę.
Pan odkryje wszystkie twe tajniki
i pośród zgromadzenia cię poniży,
dlatego że nie zbliżyłeś się do bojaźni Pańskiej,
a serce twe pełne jest zdrady.

 Syr.1.1-30