Moje pielgrzymowanie. Jasna Góra - 3 go lutego 2018 r. - Świadectwo Elżbiety KS

  Aby jechać do Matki Jasnogórskiej... ta myśl przyszła podczas modlitwy różańcowej i brzmiała, jak  stanowcze zaproszenie - wręcz rozkaz. Pierwsza myśl, jaka mi przyszła do głowy – to, że nie pojadę sama, zabiorę syna, może jeszcze dwoje przyjaciół … i tak się stało.

  Czas przygotowań do spotkania z Matką, to modlitwa o dobrą podróż, szczęśliwy powrót, a przede wszystkim o owoce tej pielgrzymki wedle Woli Matki.

  Wyjazd w sobotę – w Pierwszą Sobotę Miesiąca, na Zawierzenie Niepokalanemu Sercu Maryi.

A jeszcze przed wyjazdem czekała mnie taka proza codzienna., sprzątanie, jakieś inne porządkowanie, no i wzięłam się ochoczo za te czynności.

  I stało się podlewając kwiaty wymsknęła mi butelka wody i polałam laptopa… rozpacz. Ta butelka jeszcze dwa razy mi z rąk wypadała, jakby ktoś mi ją wytrącał. Zamarłam. Czułam ewidentne działanie kudłatego. Zemsta za działalność na FB, za Msze św. wieczyste, za zbieranie intencji.

  No cóż laptop nie działa, klawiatura dolny ciąg znaków i enter. A laptop nowy, dar od Przyjaciół z Melbourne….

  Oczywiście nieprzespana noc przed wyjazdem, ale rano jedziemy, Matka sprawiła, że pogoda ustaliła się cudowna, modlimy się, jesteśmy ufni, trwa podróż. I raptem przed Częstochową jakieś 30 km okazuje się, że samochód źle jedzie, coś się dzieje , jakby świeca padła …. Zjechaliśmy gdzieś na bok i dzwonimy, szukamy pomocy. Jest, jest stacja czynna do 18 tej więc jedziemy tam. Tam zaraz zlokalizowano usterkę, wymieniona została świeca, dziękujemy Matce za tak sprawną pomoc i już zbliżamy się do Jasnej Góry.

  A tam szybciutko do Spowiedzi – WSZYSCY.  A tu kolejki, ale wszystko zostało dokonane o czasie, idziemy do Matki. A Matka patrzyła na nas zadowolona, na każdego patrzy, wodzi za nim wzrokiem, jesteśmy szczęśliwi, trwa Różaniec, potem zaraz Msza św.

   Jakże byłam radosna, tyle wkoło mnie cudnych ludzi, uśmiechamy się do siebie, wszyscy spragnieni spotkania z Matką. Czuję w sercu lekkość, ciepło i płaczę, ale są to łzy radości pełne podziękowań Matce... łzy radości…..

  I wtedy widzę Krzyż, świetlisty Krzyż zbliżający się do mnie i słyszę wyraźne słowa” nie bój się Mojego Krzyża” powtórzone  trzy razy…. Zrozumiałam…. prawdziwe i bolesne było to zrozumienie --- uciekałam od Krzyża, uważałam że już tyle przeżyłam, że wystarczy, że więcej nie dam rady.

Potem modlitwy i pomału żegnamy się z Matką, wracamy……

   Dotarliśmy szczęśliwie… padłam ze zmęczenia. Poczułam, jak moje serce napełnione jest ufnością i miłością do Matki.

  W poranek niedzielny podczas modlitwy przyszły kolejne przemyślenia --- tak Panie, nie wyraziłam dotąd zgody na Krzyż, który Ty mi zsyłasz  w swojej łaskawości… Przyjmuję Panie Krzyż, który na mnie nakładasz. Zgadzam się bezwarunkowo na to co ten Krzyż Twój przyniesie… i poczułam ogromną ulgę, dotarło do mnie, że bałam się Krzyża - ileż to czasu musiało trwać, aby to  sercem pojąć.

   Tak, Pan leczy i naprawia, ale my nie możemy traktować Go jak tylko „uzdrawiacza”, bo wielu po doznanych uzdrowieniach nie wchodzi w relacje z Jezusem i Matką Najświętszą, bo w dalszym ciągu uważamy, że fizyczne uzdrowienie to wszystko co nam trzeba. A zdrowie nie jest najważniejsze, bo czy to nie przez chorobę właśnie Pan chce dotrzeć do wielu?

  Intencje... otrzymane od tak wielu - wszystkie omodlone i ofiarowane Matce Najświętszej, zostawiłam, z ufnością i wiarą – wierze, że wypełni się wola Matki Najświętszej i Jej Syna.

Intencje --- choćby jak najbardziej słuszne i poprawne w dobro, są tylko naszymi intencjami, więc należy prosić, aby zostały oczyszczone z naszego „chciejstwa” i naszej pychy, aby rzeczywiście spełniała się Wola Boża .

  Panie przyjmuję Twój Krzyż, zgadzam się na wszystko co mi w swej łaskawości ześlesz każdego dnia, daj mi siłę, abym szła za Tobą z wiarą i ufnością. Amen

                                                      Elżbieta KS