Ks. Rdz.30 - Jakubowi rodzą się dzieci.

Rachela i jej siostra Lea (Dante Gabriel Rossetti)

  Jest tu opisana zazdrość i rywalizacja między Leą, a bezpłodną Rachelą.  Lea rodzi swojemu mężowi najpierw czworo dzieci, potem Rachela – ukochana żona Jakuba staje się wg. tamtego prawa i zwyczaju matką dwóch chłopców zrodzonych na jej kolanach przez niewolnicę.  

  Następnie Lea z zazdrości w podobny sposób, jak Rachela zostaje matką kolejnych dwóch chłopców. Potem kiedy znów dochodzi do zbliżenia Lei z Jakubem, rodzi się znowu dwóch synów, aż w końcu Bóg lituje się nad Rachelą i daje jej upragnionego syna Józefa. 

   
Co w tej historii mnie poruszyło najmocniej?

To,  jak wielkim błogosławieństwem  były kiedyś dzieci.  Jak bardzo były oczekiwane.

Były jakby żywym dowodem na to, że Bóg błogosławi tej rodzinie. 

Każde dziecko, KAŻDE było dumą i radością dla rodziców.  Bezdzietność, była traktowana, jak kara, jak przekleństwo. 
 

  A dzisiaj? 

Jak często, jest to świadoma rezygnacja z tego Daru Bożego.

Bóg chce nam go dać, a my często go odrzucamy. 

  
 Poza tym, co jeszcze mnie ujęło?
Nasze niewieście pragnienie.  Pragnienie macierzyństwa.

Jak  bardzo Rachela pragnęła potomka, a Pan zamknął jej łono. Ona pragnąc, prosiła Jakuba, żeby zrobił coś , aby to dziecko się pojawiło. 

  A dlaczego nie zwróciła się z tym bezpośrednio do Boga?  Przecież, to w Jego mocy jest dać nowe życie. Czy zatraciła hierarchię ważności, kolejności?

  
  I jeszcze jedno.  Miłość Jakuba do Racheli.

Trwała ona pomimo tego, że nie dawała mu tego, co dla Izraelczyków było tak ważne. Nie dała mu dziecka, a On ja wciąż kochał. 

Nie za coś, a pomimo...

 Aneta