„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15).

 

  Ważną rzeczą, która zwraca na siebie uwagę podczas lektury czytań na dzisiejszą niedzielę Uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego, jest ścisły związek tej epifanii Pana Jezusa z misją ewangelizacyjną, którą powierza On swojemu Kościołowi.

W perykopie ewangelicznej Pan objawia się Jedenastu i poleca im: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (gr. pase te ktisei)! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16, 15-16). Słowa Zbawiciela jednoznacznie wskazują na misyjną naturę Kościoła, o której naucza Sobór Watykański II: „Kościół pielgrzymujący jest misyjny ze swej natury, ponieważ swój początek bierze wedle planu Ojca z posłania (ex missione) Syna i z posłania Ducha Świętego. Plan ten zaś wypływa „ze źródła miłości”, czyli z miłości Boga Ojca. On to będąc Początkiem bez początku, z którego rodzi się Syn, a przez Syna pochodzi Duch Święty, stwarzając nas dobrowolnie w swej niezmiernej i pełnej miłosierdzia łaskawości i powołując łaskawie do uczestnictwa z sobą w życiu i chwale, rozlewa hojnie swą boską dobroć i rozlewać jej nie przestaje, tak żeby będąc Stwórcą wszystkiego, stał się ostatecznie „wszystkim we wszystkim” (1 Kor 15,28), osiągając równocześnie i własną chwałę i naszą szczęśliwość. Spodobało się zaś Bogu powołać ludzi do uczestnictwa w swym życiu, nie pojedynczo tylko, z wykluczeniem wszelkiej wzajemnej więzi, lecz do utworzenia z nich ludu, w którym rozproszone Jego dzieci zgromadziłyby się w jedno” (Ad Gentes, DM 2).

"Będziesz miłował..."

  

 Po pierwsze Miłość, po drugie Miłość, po trzecie Miłość... i tak, można by, napisać najgrubszą książkę świata.

 

Za mało jest Miłości na świecie, za mało jest Miłości w Ojczyźnie naszej, za mało jest Miłości w rodzinach naszych, za mało jest miłości w każdym z nas... i dlatego wszelkie relacje od światowych do naszych własnych są takie, jakie są.

  Można by wiele pisać o Miłości,  ale cóż mogą znaczyć te słowa i co mogą zmienić... skoro nawet, nie są słuchane, albo są słuchane za mało, słowa Pana Jezusa...

  A Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi: "Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej!   Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości." J.15.9-10 

 I dalej  "To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem."  J.15.12

 Na zakończenie czytanego dziś fragmentu mowy naszego Pana i Zbawiciela, który otrzymał tytuł: Prawa przyjaźni z Chrystusem, po raz kolejny słyszymy wezwanie: "To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali." J.15.17

  Po trzykroć powtórzone wezwanie do Miłości, w tak krótkiej przemowie, świadczy o tym, jak ważne jest to, o czym Pan Jezus mówi.

„Wytrwajcie w miłości mojej!” (J 15, 9).

W poprzednią niedzielę, Jezus przedstawił się nam jako Dobry Pasterz: „Ja jestem dobrym pasterzem (gr. Ego eimi ho poimen ho kalos, dosł. Ja jestem pasterz dobry) i znam owce moje, a moje Mnie znają (gr. kai ginosko ta ema, kai ginoskousi me ta ema, dosł. i znam moje i znają mnie moje), podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca (kathos ginoskei me ho Pater, kago ginosko ton Patera, dosł. jako zna mnie Ojciec i ja znam Ojca). Życie moje oddaję za owce. (…) Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca” (J 10, 14 – 15; 17 – 18).

Jezus jest Dobrym Pasterzem dlatego, że zna „swoich” i daje im się poznać na sposób analogiczny do tego, w który jest znany przez Ojca i sam Go zna. Poznanie jest zatem czymś więcej niż aktem intelektu, ono ogarnia całe życie, jest jego źródłem, fundamentem i sensem. Podobnie jak Ojciec odwiecznie zna / rodzi Syna, tak przez posłuszeństwo zbawczej woli Ojca („taki nakaz otrzymałem od Ojca”) Syn oddaje siebie w nasze ręce („Ja życie moje oddaje”), abyśmy zostali obdarzeni nadprzyrodzonym życiem dzieci Bożych, jak pisze św. Jan w prologu do Ewangelii, kontemplując misterium wcielenia Słowa: „Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili” (gr. al lek Theou egennethesan). Święty Paweł wskazuje na głębię tej przemiany, która sięga wymiaru ontologicznego, ponieważ w Chrystusie człowiek staje się nowym stworzeniem: „Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto stało się nowe” (2 Kor 5, 17).

Pierwsza Sobota Maja

Nastał miesiąc maj...

Piękny rozwijającą się przyrodą: świeżą zielenią, kwitnącymi kwiatami, śpiewem ptaków, coraz dłuższymi i cieplejszymi dniami.  Życie budzi się i rozkwita, a ludziom, jakby sił przybywa...

  Miesiąc maj, to również Miesiąc Maryjny, z królującą Litanią Loretańską, odmawianą w świątyniach, przy krzyżach i kapliczkach przydrożnych, oraz w domach. Śpiewane są też liczne pieśni maryjne.

  Dzisiaj jest pierwsza sobota maja, mamy, więc, jakby podwójny maryjny dzień...

  Chciałbym zaproponować, abyśmy zapoznali się, jak na przestrzeni historii, w tym również w naszej Ojczyźnie, rodził się Maryjny maj i Litania Loretańska.

  Zapoznajmy się z informacjami zawartymi pod poniższym linkiem:

https://brewiarz.pl/czytelnia/maj.php3

Módlmy się:

Tydzień modlitw o powołania kapłańskie i do życia konsekrowanego

  Czwarta niedziela Wielkanocna – Niedziela Dobrego Pasterza, rozpoczęła Tydzień Modlitw o Powołania Kapłańskie i Zakonne. Zapoczątkował tę modlitwę Ojciec Święty Paweł VI, w odpowiedzi na widoczny już w tamtych czasach spadek powołań i liczby osób poświęcających swoje życie Panu Bogu i to tak wśród niewiast, jak i mężczyzn.

    Pierwszy Dzień Modlitw o Powołania miał miejsce w Niedzielę Dobrego Pasterza 12.04.1964r.

   Zachęcamy do modlitwy o Powołania, aby nie zabrakło nam, Ojczyźnie naszej i światu przewodników i posługujących na drodze prowadzącej do Zbawienia; tak żeńskich, jak i męskich. 
  Prośmy też o wytrwanie na drodze powołania dla tych, którzy już powiedzieli Bogu TAK.

                                            Modlitwy o powołania

                 MODLITWA JANA PAWŁA II O POWOŁANIA
  Do Ciebie, Panie, zwracamy się z ufnością! Synu Boży, posłany przez Ojca do ludzi wszystkich czasów i żyjących w każdym zakątku świata! Błagamy Ciebie, za pośrednictwem Maryi, Matki Twojej i Matki naszej: spraw, aby w Kościele nie brakowało powołań, zwłaszcza do szczególnej służby Twemu Królestwu.

  Jezu, jedyny Zbawicielu człowieka! Modlimy się do Ciebie za naszych braci i za nasze siostry, którzy odpowiedzieli “tak” na Twoje powołanie do kapłaństwa, do życia konsekrowanego i do misji. Spraw, aby ich życie odnawiało się każdego dnia i stawało się żywą Ewangelią. Panie miłosierny i święty, nadal posyłaj nowych robotników na żniwo Twego Królestwa! Pomagaj tym, których powołujesz, by Cię naśladowali w naszych czasach: spraw, by kontemplując Twoje oblicze, przyjmowali z radością tę przedziwną misję, którą im powierzasz dla dobra Twego Ludu i wszystkich ludzi. Ty, który jesteś Bogiem i żyjesz, i królujesz z Ojcem i Duchem Świętym na wieki wieków. Amen. 

                MODLITWA BENEDYKTA XVI W INTENCJI POWOŁAŃ
  Ojcze, spraw, by wśród chrześcijan rozkwitały liczne i święte powołania kapłańskie, które będą podtrzymywały żywą wiarę i strzegły wdzięczną pamięć o Twoim Synu Jezusie poprzez głoszenie Jego słowa i sprawowani Sakramentów, za pomocą których nieustannie odnawiasz Twoich wiernych. Daj nam świętych szafarzy Twojego ołtarza, którzy będą mądrymi i żarliwymi stróżami Eucharystii, Sakramentu najwyższego daru Chrystusa dla zbawienia świata.

Dobry pasterz daje życie swoje za owce. J. 10. 11

  W dzisiejszej Liturgii Słowa Jezus objawia nam Boga, jako odwieczne Dobro, które w Nim, wcielonym Słowie, zbawia i prowadzi ku wiecznej szczęśliwości każdego człowieka pragnącego w posłuszeństwie wiary słuchać Jego głosu.

Dla lepszego zrozumienia dzisiejszej perykopy ewangelicznej warto odwołać się do historii spotkania Jezusa z bogatym młodzieńcem: „Gdy wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: «Nauczycielu dobry (gr. Didaskale agathe), co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg” (Mk 10, 17-18). Jakkolwiek intencje młodzieńca były uczciwe, a jego szacunek do Mistrza z Nazaretu autentyczny, Jezus – którego misją było wypełnienie zbawczej woli Ojca – uznał za niewłaściwą i natychmiast skorygował jego postawę, przenosząc uwagę na Boga, dawcę przykazań, których przestrzeganie jest pewną drogą do zbawienia: „Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę»” (Mk 10, 19). W ten sposób Zbawiciel odwołał się do przymierza, jakie Bóg zawarł z narodem wybranym na górze Synaj. Stwórca, w swojej nieskończonej dobroci, respektując w pełni wolę narodu wybranego, wezwał go za pośrednictwem Mojżesza, aby zachowując wierność przykazaniom przyjął dar życia: „Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy, abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił w kraju, który idziesz posiąść (…). Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi” (Pwt 30, 16; 19-20).

Słowo ma moc… Tydzień Biblijny 2021r

  Słowo daje radość, pocieszenie, ukojenie, może budzić nadzieję, ale też może przygniatać człowieka…, aż niemal zabijać...    

 

To słowo ludzkie.

  Co dopiero powiedzieć o Słowie Boga?

"Wiara rodzi się ze słuchania"… ale trzeba Słowa Bożego słuchać...

Gdy są słowa – jest relacja.

Co powiedzieć o takiej relacji, w której słów nie ma?

Jakie staje się życie człowieka, gdy w nim Bożego Słowa brak? Słowa, które powinno być drogowskazem,  które mówi: rób to i w ten sposób, a tego unikaj.

 Wystarczy popatrzeć, jak wyglądają twarze tych, którzy wypowiadają słowa kłócące się ze Słowem Bożym, a nawet stanowią oręż do walki z Nim…

Popatrzmy natomiast, na ludzi, którzy głoszą Słowo Boże i starają się według niego żyć…

  Przeżywamy Tydzień Biblijny takie, jakby, Święto Słowa Bożego.