„Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi” (J 1, 12).

W Drugą Niedzielę po Narodzeniu Pańskim, Kościół, wsłuchując się w natchnione słowa Prologu Ewangelii wg. św. Jana dokonuje syntezy ostatniego etapu historii zbawienia, który nastąpił wraz ze Wcieleniem Bożego Logosu w łonie niepokalanej dziewicy Maryi. W centrum dzisiejszych czytań Liturgii Słowa jest tożsamość Syna Bożego, widziana nie z perspektywy żłóbka, ile niejako postrzeganego oczyma Ojca, pełnym miłości spojrzeniem spoza czasu i przestrzeni, przenikającym najgłębszy sens istnienia wszystkiego, co stworzył jako wszechmocny Pan nieba i ziemi.

„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga” (J 1, 1-2).

Św. Jan nawiązuje do pierwszych słów Księgi Rodzaju: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię” (Rdz 1, 1), jednak początek jego Prologu nie ma wyłącznie charakteru chronologicznego, lecz również „jakościowy” (gr. arche’), sięgając wiecznego, samoistnego bytowania Boga i Jego Słowa, które obejmuje zarówno przeszłość, jak i teraźniejszość i przyszłość. Relacja między Bogiem i Jego Słowem polega na jedności natury przy odrębności Osób. Tę tajemnicę wyraża imię, które Bóg objawił Mojżeszowi z krzaka ognistego: „Jestem, który Jestem” (Wj 3, 14), odwołując się do swoich wcześniejszych słów: „Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba” (Wj 3, 6).

Życzenia na Nowy Rok 2021

Najważniejsza jest miłość,  życzę więc miłości każdemu. Miłości Boga przede wszystkim, miłości małżeńskiej i rodzinnej. Życzę też każdemu miłości samego siebie. Niechaj żadne przeżyte trudności, przykrości i niepowodzenia nie spowodują nielubienia siebie.

  Życzę dobra prawdziwego, gdyż często otrzymujemy jego namiastki, jakby coś na podobieństwo monety... a ona ma dwie... różne strony. Niech to dobro będzie, jak kula, która z każdej strony jest taka sama.

  Z wiekiem, coraz bardziej... i bardziej, cenię wolność. Życzę wolności, abyśmy dokonując  wyborów przed jakimi staniemy,  podejmowali je bez naruszenia naszego osobistego poczucia wolności. Aby była to jednak wolność, a nie swawola.

Życzę pokoju w Ojczyźnie, abyśmy byli z Niej dumni, szanowali Ją i pracowali dla Niej, nie dla innych.

Życzę zdrowia, aby nam dopisywało, było  przedmiotem prawdziwych wysiłków  wszystkich zajmujących się nim, a okazywana troska o nie, nie służyła nigdy innym celom.

... Wiele można życzyć, ale życzę jeszcze jednego i najważniejszego...

Życzę każdemu dobrej nawigacji.

„Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie” (Łk 2, 30).

   Święto Świętej Rodziny, które dziś celebrujemy stanowi swoistą trynitarną ilustrację do tajemnicy Wcielenia Słowa. Odwieczny, transcendentny Bóg wkracza w stworzoną przez siebie czasoprzestrzeń: nie abstrakcyjną, lecz w konkretną historię relacji miłości i oddania Maryi i Józefa, która z kolei stanowi, przez swój wymiar sponsalny, pobłogosławiony przez Boga i uświęcony tradycją narodu wybranego, obraz przymierza zawartego przez Stwórcę z Abrahamem, którego fundamentem jest wierna miłość Boga i posłuszeństwo w wierze człowieka.

Pisze św. Mateusz: „Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego” (Mt 1, 18). Chociaż Bóg wcielenie swojego Syna uzależnił od zgody Dziewicy Maryi, nie była Ona osobą stanu wolnego, lecz zamężną. Z punktu widzenia Prawa była żoną Józefa. Dlatego bardzo ważna była również jego decyzja. Od Fiat Maryi zależał „biologiczny” wymiar Wcielenia: to w Jej niepokalanym łonie doszło do tej największej Tajemnicy w dziejach świata. Jednak to od akceptacji Jej prawowitego małżonka zależało osadzenie Wcielenia Słowa w historii przymierza /zbawienia, jako jego dopełnienia, która miała swój początek w wierze Abrahama, a centrum w słowach obietnicy mesjańskiej skierowanej przez Boga do Dawida: „wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem” (2 Sm 7, 12-14). To właśnie Józef pochodził z pokolenia dawidowego i jego milczące Fiat również było niezbędne dla naszego zbawienia. Dlatego „anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1, 20-21).

Życzenia na Boże Narodzenie 2020r

Drodzy, Siostry i Bracia, modlący się wstawienniczo w IMW i w Różach Różańcowych.  

Przed nami Święta Bożego Narodzenia. Bóg stał się Człowiekiem dla nas i dla naszego zbawienia. 

"Drogę poznaje się, gdy się nią idzie, a Boga, gdy się Mu ufa". Każdy dzień to droga naszego życia. Bóg daje nam zawsze coś nowego i fascynującego w naszej codzienności i w naszej duchowości. Ale Bóg daje nam już tu poznać Siebie.

Jest... Jest dla Ciebie i ma nowe łaski dla Ciebie na czas teraźniejszy i przyszły, na Nowy Rok...

Ufaj Mu. Poznawaj Go. Kochaj Go i czcij swoim życiem...

Bóg niech będzie Twoim pokojem i radością, niech czuwa na każdym momentem Twojego życia i nad Twoją rodzina... 

Modlę się z Wami i za Was.

Błogosławieństwo Boga Wszechmogącego Ojca, i + Syna i Ducha Świętego niech zstąpi na Was i pozostanie na zawsze. Amen.

                                                             Ksiądz Czesław  

+

   Szczęść Boże

  Wielkim dobrem dla każdego jest  życie Wiarą, Nadzieją i Miłością, oraz, gdy w sercu jest pokój, na twarzy uśmiech,  zdrowie dopisuje, a najbliżsi są źródłem szczęścia.

  Mamy obecnie czas trudny, ale mamy też przed sobą Święta Bożego Narodzenia.

  Chciałbym życzyć każdemu osobiście, ale  i Wam w Waszych Rodzinach, czy środowiskach życia, aby przychodzący Pan Jezus, przyniósł  każdemu to wszystko, co  jest  do bycia prawdziwie szczęśliwym potrzebne.

   W nadsyłanych intencjach zawieracie swoje potrzeby, zapewne jednak, wiele jest niewypowiadanych, skrytych na dnie serca.  Życzę, aby Dziecię Jezus obdarowało Was Łaskami o które prosicie i tymi z którymi nie przychodzicie do naszej wspólnoty. Maryja ze Świętym Józefem, niechaj otaczają Was swoją opieką i wstawiennictwem  w zanoszonych modlitwach i prośbach.

  Obejmuję tymi życzeniami również Osoby, które nie należą do naszej modlitewnej wspólnoty, ale odwiedzają naszą stronę Modlitwy Wstawienniczej.

 Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia

                                                                      Sławek +

Otwórzmy drzwi Jezusowi

  Tyle razy słyszałam słowa…
 Jezus, Syn Boży narodził się w stajence.
    Zawsze jest mowa i potępienie tych, którzy nie chcieli przyjąć ciężarnej Maryi do swojego domu.
  Dzisiaj jednak pomyślałam o gospodarzu, który jednak zdecydował się na udzielenie gościny Świętej Rodzinie.... Może dlatego, że trochę się z nim identyfikuję...

  Bóg zapukał, spytał... czy może..., że chciałby zamieszkać w moim sercu, czy ja znajdę dla niego tam miejsce?…  Wcale nie tak łatwo otworzyć drzwi Chrystusowi, zaprosić do środka i pokazać wszystko...
  To co do tej pory było skrywane za murami domu.  Obawa, że wejdzie i powie… wrócę jak posprzątasz…

„Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1, 38).

  Liturgia Słowa przeznaczona na IV Niedzielę Adwentu koncentruje się na temacie realizacji obietnicy mesjańskiej złożonej przez Boga Dawidowi. Dynamika przebiegu rozmowy Boga z Dawidem objawia nam sposób Jego zbawczego działania w historii, które najpełniej wyraziło się we wcieleniu Słowa w łonie Najświętszej Maryi Panny.

Punktem wyjścia jest inicjatywa Dawida i spolegliwość proroka Natana. Dawid właśnie został królem i zamieszkał „w swoim domu”. Najwidoczniej ciążyło mu, że Bóg, któremu wszystko zawdzięczał, mieszka w miejscu mniej okazałym niż on, dlatego zwrócił się do proroka Natana: „Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie” (Sm 7, 7). Natan w pierwszej chwili nie postąpił jak prorok, ale jako doradca i bazując na szczególnej relacji jaka łączyła Boga z Dawidem, niejako „va bank” zgodził się na pomysł rozwiązania problemu, który trapił króla. Obaj postępowali bez porozumienia z Bogiem, myśląc po ludzku, a nie po Bożemu. Takie postępowanie, donikąd nie prowadzi, ponieważ ogranicza Boga w Jego działaniu.

Adwentowe refleksje

  Zacznij od nowa! - mówi nam Jezus w czasie Adwentu, w czasie gdy zbliża się Boże Narodzenie.

  "Gdy upadnie twoje serce, podnieś je słodko, upokarzając się głęboko przed Bogiem na widok swej nędzy i nie dziwiąc się wcale swemu upadkowi, gdyż nic w tym dziwnego, iż ułomność jest ułomną, słabość słabą, a nędza nędzą.

  Obrzydź sobie jednak z całej duszy obrazę, wyrządzoną Bogu, a z wielką odwagą i ufnością w Jego miłosierdziu wracaj na drogę cnoty, z którejś zeszła."

(św. Franciszek Salezy, Filotea)