Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście.

   Wczoraj, razem z Symeonem, radowaliśmy się Panem Jezusem – Światłem na oświecenie pogan, a dzisiaj, Jezus sam to, po latach, ogłasza mówiąc:  „Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”…   
Dopowiada tymi słowami to, co czytaliśmy w ubiegłą niedzielę:
 „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana”.
  
  Wszystko w synagodze, początkowo było pięknie, bo czytamy: „A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego.”
   
   Jednak pojawiło się zdziwienie… siewca zwątpienia nie spał…

Święto Ofiarowania Pańskiego. Matki Bożej Gromnicznej.

  Jak wielkim darem i łaską jest to, że znamy Jezusa. Niektórzy wiarę wyssali z mlekiem matki, inni mogli Go w którymś momencie życia spotkać na swojej drodze.

 Wiemy, że On Był, Jest i przyjdzie ponownie.

    Ale jak było w czasach, kiedy się narodził? Czy było to dla ówczesnych takie pewne, że to jest Ten, na którego tyle wieków czekano?

  Wszystkie dzisiejsze czytania podkreślają autentyczność nadejścia Mesjasza.

 Pierwsze czytanie mówi z pełnym przekonaniem, że On przybędzie.  Ewangelia potwierdza, że już przybył. A drugie czytanie pokazuje nam w jaki sposób i dlaczego Syn Boży zamieszkał pośród ludu...

Żałuję, przepraszam i proszę o Twoje Miłosierdzie Boże. Pierwszy piątek, sobota i niedziela.

  

  O Panie i Boże mój, smucę się w duszy

Na widok grzechów, które popełniłem.

  Żałuję z całego serca za wszystkie grzechy

całego życia swego.

  A żałuję nie dlatego, że przez nie utraciłem niebo,

a zasłużyłem na piekło,

lecz raczej, że przez grzechy swoje Ciebie,

Boga i Ojca swego obraziłem.

   
Dlatego w ten Pierwszy piątek lutego,

Błagam Cię Panie mój:

  Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,
w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!
 Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego!

Radość w prześladowaniu ... Czy zdasz egzamin miłości i przyjaźni z Bogiem?

Po prostu kocham Cię Boże. Daj w tym wytrwać w każdy czas.

… „Nieszczęście jest testem wierności wobec Boga” 

  Przeżył zapewne nie jeden z was całe dzieciństwo i dorosłość w Bogu mając nadzieje...  Dawanie świadectwa miłości w jednych rozbudza bestialstwo, a w innych wzmacnia nadzieję.. 

  Jeśli Piotr i Jan pisali o tym już w listach 2tys lat temu, to dla człowieka miłującego ( nie mylić z miłym) tylko w przyszłym życiu jest nadzieja na pokój radość i spełnienie..

  Czy ktoś z was widział kiedyś zdjęcie Świętych bez retuszu?   Np Malej Tereski, czy Faustynki? 

„Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie” (Łk 4, 18).

Perykopa ewangeliczna na III Niedzielę Zwykłą ma charakter wybitnie epifaniczny. Jej celem jest – jak tłumaczy św. Łukasz „dostojnemu Teofilowi”, a także każdemu z nas, ochrzczonych i wierzących w Jezusa – rzetelne przedstawienie zdarzeń, które miały miejsce we współczesnej mu Palestynie, abyśmy się mogli przekonać o „całkowitej pewności nauk, których ci udzielono” (Łk 1, 4). W centrum tych wydarzeń, oraz autorem owych nauk jest Jezus Chrystus, odwieczny Syn Boży, który „dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca”.

  Wobec wszelkich alternatywnych propozycji, jakie podsuwa nam dzisiejszy, „nowoczesny” świat, właśnie te nauki są pewne. Zatem, rozważając dzisiejszą Ewangelię, warto postawić sobie pytanie: Czy wszystkie prawdy wiary, które przekazał mi Kościół, traktuję jako „całkowicie pewne”?

Być, czy nie być miłym? Oto jest pytanie...

  Temat tzw. mowy nienawiści jest obecnie bardzo na topie w przeróżnych mediach i dotyczy tzw. elit politycznych…
   Nie będę się jednak zajmował tamtymi sferami…
 


Ostatnio byłem w szpitalu, w Centrum Onkologii w Warszawie i na poczekalni dotarł do mnie  finał rozmowy dwóch osób. Nie wiem i nie jest ważnie o co chodziło… o co zresztą ważnego może chodzić, gdy wszyscy czekający są proszeni po kolej przez lekarza… nawet o miejsce w kolejce nie można było się pokłócić…
  Prawdopodobnie padła jakaś uwaga, spostrzeżenie z jednej strony, a druga zareagowała, nad wyraz negatywnie.
  
Rozmowa skończyła się następującą wymianą zdań.
    
   Zaskoczona formą odpowiedzi osoba, zapytała:
 Czy nie można być miłym?
    Na to otrzymała odpowiedź:
A po co?

Wspomnienie Bł. Wincentego Lewoniuka i 12 Towarzyszy.

 23 stycznia, obchodzimy  Wspomnienie Bł. Wincentego Lewoniuka i 12 Towarzyszy.



Są to Męczennicy Podlascy, przedstawiciele prześladowanych na terenach Polski wschodniej Unitów, którzy w okresie rozbiorowego zniewolenia Polski ponieśli śmierć w obronie swojego kościoła, nie godząc się na uczynienie z niego cerkwi prawosławnej, a w dłuższym okresie opierając się przed przymuszaniem przejścia na prawosławie.
Wierność Kościołowi była  niekiedy bardzo trudna i okupiona ofiarą krwi.

  Diecezja Siedlecka, to obecnie moja diecezja, chociaż nie pochodzę z niej, cieszę się jednak, że znalazłem w niej takie mocne wzorce trwania w wierze i w obronie Kościoła - trwania przy Bogu.
  Wczasach obecnych powinni być bardziej znani, a nasza żarliwość wiary, niechby była chociaż trochę podobna do ich przyznawania się do kościoła Jedynego.